به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از رشت، «سمیه اقدامی» مسئول نشر آثار و ارزش‌های مشارکت زنان دفاع مقدس استان گیلان؛ بچه که بودم فکر می‌کردم در روزهای اول محرم یک جنگ درگرفته و هر روز یک نفر به شهادت رسیده و فردا نفر بعدی؛ فکر می‌کردم حضرت علی‌اصغر (ع) را روز هفتم، حضرت علی‌اکبر (ع) را روز هشتم، حضرت عباس (ع) را روز نهم و روز دهم هم حضرت سیدالشهدا (ع) را به شهادت رسانده‌اند.
در همان عوالم کودکی فکر می‌کردم چه مصیبت بزرگی است اینکه هر روز یک عزیز را از دست بدهی و فردا هم منتظر داغ جدید باشی اما کم‌کم فهمیدم همه را یک صبح تا عصر کشته‌اند و مصیبت بزرگ‌تر شد تصور کن تا میای برای یکی اشک بریزی، دیگری عازم میدان است و... امان نفس کشیدن نمی‌دهد این داغ‌ها...
حالا فکر کن اگر قرار بود عاشورا را فقط عاشورا گریه کنی، دق می‌کردی! اینجاست که امام، مونسی دلسوز است و نمی‌گذارد تو با داغش جان بدهی... امام عاشق شیعیان و پیروانش است و حتی به هنگام شهادت در گودی قتلگاه به شمر لعین هم حرف از شفاعت شیعیانش را می‌زند.
اینجاست که همه ساله و پس از هزارو اندی سال از شهادت مظلومانه حسین بن علی(ع) و ۷۲ یار وفادارش چشم‌ها پر از اشک می‌شود و وقتی دهه اول ماه محرم از راه می‌رسد باز در هر شبش دلها می‌سوزد و ضجه‌ها و ناله‌های زنان و کودکان و محبان اهل‌بیت بلند می‌شود و همنوا با زینب کبرا سلام (س) ناله سر می‌دهند و هر آنچه که دارند در طبق اخلاص می‌گذارند و با پوشیدن لباس سیاه و نصب بیرق و پرچم و غذای نذری و... تلاش می‌کنند تا به اندازه یک لحظه از لحظات سخت زینب را همراهی کنند و زیر شانه‌های خواهری را بگیرند که در طی چند ساعت ۱۸ عزیزش را کشتند و به فجیع‌‌ترین وضع سرهایشان را بریدند و به نیزه کردند.
به راستی که هیچ کداممان حتی خاک پای حضرت زینب این فرمانده جنگ نرم نخواهیم شد اما تمام دلخوشی شیعیان در سراسر این گیتی ، گفتن اسم یا حسین است و فقط و فقط تنها دلخوشی‌ها این است که شعائر اسلام زنده بماند و شفاعت امام حسین و یارانش شامل حال همه شود.
وقتی به زینب این بزرگ بانوی واقعه کربلا نگاه می‌کنیم می‌بینم که او فقط یک زن نیست او مردی است به بلندای تاریخ و اگر کلام علی وار او نبود واقعه بزرگ کربلا در همان سرزمین می‌ماند، اما صبر و متانت حضرت زینب کبری(س) آنقدر زیاد بود که در کوچه پس کوچه‌های کوفه و شام چیزی جز «ما رایت الا جمیلا» ندید و خواهری را در حق برادرش و همه اصحاب اهل بیت تمام کرد و پس از اتمام روز دهم از شامگاه آن روز لباس رزم و جهاد تبینی پوشید و رسالت عقیله بنی هاشمی‌اش آغاز شد و دنیای آن روز یزید و یزیدیان با کلام فصیحانه او تکان خورد و کاخ یزید و یزدیان لرزید و به قول شاعر کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود.
و اما امروز همه ما مدیون این بزرگ بانو و دختر علی بن ابیطالب(ع) و فاطمه زهرا (س) هستیم و چه خوب می‌شود در این برهه از زمان خواهران شهدا ایران اسلامی که برادران خود را در پیروزی انقلاب و جنگ هشت ساله تحمیلی و جبهه مقاومت از دست دادند و عنوان «خواهر شهید» را گرفتند در جهاد تبیین و روشنگری راه و مرام برادران شهیدشان را در پیش بگیرند و آن اهدافی که برادران شهیدشان از آنها خواسته در دل جامعه امروزی پیاده کنند چرا که اگر آن حماسه‌های حسینی بیان نشود شیطان صفتان و دشمنان اسلام باز هم به تکرار سقیفه و خانه نشینی ولی‌فقیه و آتش زدن خیام فرزندان حضرت فاطمه زهرا(س) رحم نخواهند کرد و اگر تاریخ تکرار شود «علی اصغرها و رقیه ها و علی اکبرهای» بسیاری را فدا خواهد شد و بماند که چه شام‌ها و بازار برده فروشی‌هایی به راه خواهد افتاد.
البته خدا را شکر انقلاب اسلامی ایران طی ۴۴ سال تمام هستی‌اش را از عاشورا وام گرفته و همچنان به مسیر خود ادامه می‌دهد اما وظیفه همه این است تا برای یاری امام زمان و ولی فقیه زینب‌وار وارد میدان جنگ نرم و جنگ ترکیبی دشمن شویم و در این راه خواهران شهدا پرچم دار این نبرد باشند و رسالت زینبی خود را حفظ کنند و اگر این خواهران شهدا راوی براداران شهیدشان نشوند دشمنان تاریخ این انقلاب را به دروغ و با تحریف روایت خواهند کرد.
انتهای پیام/
