به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، عربستان سعودی با تسلیم یک یادداشت اعتراضی به کاردار دانمارک از این کشور خواست نقض قوانین بین‌الملل را متوقف کند.
در هفته‌های اخیر، دولت‌های سوئد و دانمارک با صدور مجوز برای هتک حرمت قرآن کریم خشم مسلمانان در سراسر جهان را برانگیخته‌اند. در روز‌های گذشته یک گروه کوچک دانمارکی که خود را «میهن پرستان دانمارک» می‌خواند، ابتدا با تجمع در برابر سفارت عراق در کپنهاگ، به مقدسات اسلامی هتاکی کرد و پس از آن اهانت به قرآن مقابل سفارت مصر تکرار شد.
عربستان سعودی هفته گذشته هم کاردار سوئد را احضار و یک یادداشت اعتراضی تسلیم او کرده بود. در آن یادداشت هم از مقامات سوئد خواسته شده بود به منظور جلوگیری از این اقدامات که در تضاد با آموزه‌های تمام ادیان، قوانین و پروتکل‌های بین‌المللی است، اقدامات فوری و لازم را اتخاذ نمایند.
دلیل‌تراشی‌های مقام‌های غربی درباره هتک حرمت قرآن با «آزادی بیان» در حالی است که در بسیاری از کشور‌های غربی حتی تردید در تعداد کشته‌های یهودیان در جنگ دوم جهانی می‌تواند دردسر‌های جدی داشته باشد. حتی مورخین غربی در محیط‌های آکادمیک هم باید مواظب آن باشند که با نگارش مطلبی در خصوص هولوکاست، برای خود سال‌ها دردسر نتراشند.
محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی به جرم زیر سوال بردن هولوکاست در کتاب مشهورش از جمله مواردی است که تناقض‌های کشور‌های غربی در این دلیل‌تراشی‌ها را نشان می‌دهد.
اما محاکمه مرحوم روژه گارودی تنها نمونه از این دست نیست. در فوریه ۲۰۰۷، «ارنست زوندل»، یک شهروند آلمانی به‌خاطر آنچه افکار نئونازیستی خوانده شد، به پنج سال زندان محکوم گردید.
در مارس ۲۰۰۶ نیز «گرمار رودولف»، یک شهروند آلمانی از ایالات متحده به آلمان عودت شد و به دو سال و نیم زندان محکوم گردید. جرم وی این بود که هولوکاست را انکار می‌کرد.
باز هم در فرانسه «وینسنت رینوگارد» به یک سال زندان و ۱۰ هزار یورو جریمه محکوم شد چرا که در سال ۲۰۰۵ با چاپ جزوه‌ای، هولوکاست را انکار کرده بود.
در حال حاضر در ۱۶ کشور جهان، زیر سوال بردن هولوکاست از نظر قانونی ممنوع است. این کشور‌ها عبارتند از: اتریش، بلژیک، کانادا، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، مجارستان، لیختن‌اشتاین، لیتوانی، لوگزامبورگ، هلند، لهستان، پرتغال، رومانی، اسلواکی و سوئیس.
علاوه بر این، قوانین اتحادیه اروپا در خصوص مقابله با نژادپرستی و بیگانه‌هراسی نیز دلالت بر آن دارند که رد کردن و یا بی‌اهمیت دانستن تعمدی «جنایات مربوط به نسل‌کشی» در تمام کشور‌های عضو این اتحادیه باید به عنوان اقدامی قابل مجازات در تمام کشور‌های اعضای اتحادیه اروپا شناخته شود.
انتهای پیام/ 241
