گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ صنعت دفاعی جمهوری اسلامی ایران در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره در تحریم بوده و حتی در سال‌های اخیر این تحریم‌ها شدت بیشتری یافته است؛ به نحوی که علاوه بر شرکت‌های سازنده تسلیحات، افراد و سایر شرکت‌هایی هم که به نوعی با شرکت‌های یاد شده به صورت مستقیم و غیر مستقیم در ارتباط هستند، مورد تحریم قرار گرفتند.
هدف از اعمال این تحریم‌ها هم تضعیف قدرت دفاعی کشورمان بود، چون در شرایط فعلی به لحاظ اعمال تحریم‌های مختلف علیه کشورمان، جمهوری اسلامی ایران قادر به خرید سلاح و تجهیزات نظامی از سایر کشور‌ها نیست، لذا اعمال تحریم‌های سخت راهی بود که می‌توانست ایران را در برابر تجاوز احتمالی دشمنان، با شکست مواجه سازد و قدرت‌های استکباری همانند جنگ جهانی دوم به ایران آمده و به غارت منابع مردم ایران دست بزنند.
براین اساس، جوانان تحصیل کرده و دلسوز انقلاب دست به کار شدند تا ابتدا با مهندسی معکوس برخی از احتیاج‌های بخش دفاعی کشورمان را تولید کنند؛ این حرکت که آغاز شد در ابتدا هیچ‌کس تصور نمی‌کرد روزی برسد که ایران نه‌تنها سازنده برخی ملزومات دفاعی خود باشد، بلکه صادرکننده هم باشد.
به عبارت دیگر، زمانی که تقریبا همگان در انتظار افول قدرت دفاعی کشورمان بودند، به تدریج ملاحظه کردند ایران در حال تبدیل شدن به قدرت موشکی و پهپادی است؛ این قدرت زمانی ارزش دو چندان می‌یابد که بدانیم حتی به لحاظ دسترسی جهانی به علوم و دانش ساخت تسلیحات هم در تحریم کامل قرار داریم.
از سوی دیگر در حالی که کمترین بودجه تولید ناخالص داخلی را بخش دفاعی دارد، اما با این وجود صنایع نظامی پیشرفت کردند؛ البته شاید بتوان گفت این موفقیت‌ها به دلیل آن باشد که تقریباً نسبت بودجه دفاعی کل کشور همیشه ثابت بوده و همین موضوع موجب شده تا اجازه برنامه‌ریزی و تعیین راهبرد بلند مدت را به مسئولان مربوطه بدهد.
این هم در شرایطی است که چنانچه بخواهیم در همین رابطه مقایسه‌ای با برخی کشور‌های منطقه داشته باشیم، ایران کمترین هزینه را به نسبت عربستان سعودی در بخش دفاعی دارد؛ زیرا از سال ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰ ایران متوسط ۳ درصد تولید ناخالص ملی را صرف هزینه‌های دفاعی خود کرده، ولی در همین مدت عربستان سه برابر هزینه اختصاص داده است.
عربستان بیشترین هزینه‌های دفاعی که داشته مربوط به خرید سلاح و تجهیزات نظامی و نیز نگهداری آن‌ها بوده بدین معنی که آن‌ها فقط در پی خرید هستند تا ساخت، اما در مقابل جمهوری اسلامی ایران با وجود آن که هزینه‌های دفاعی آن یک سوم عربستان است، بیشترین تلاش خود را برای ساخت تجهیزات مورد نیاز در داخل کشور می‌کند؛ لذا همین عامل باعث شده تا کشورمان در ساخت انواع موشک‌ها و هواپیما‌های بدون سرنشین نه‌تنها به خودکفایی برسد، بلکه نیم‌نگاهی هم به صادرات دارد.
پس می‌توان گفت تحریم ایران در خرید تسلیحات نظامی نه‌تنها باعث اول قدرت دفاعی ایران نشده، بلکه با سرمایه گذاری که در راستای خودکفایی در تولید محصولات راهبردی دفاعی صورت گرفته، این قدرت به قدرت بازدارندگی تبدیل شده است.
انتهای پیام/ 231
