به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، دکتر «پرویز فارسیجانی» تهیه کننده سینما و تلویزیون و استاد دانشگاه در خصوص فقدان آموزش اصولی و حرفهای در سینمای ایران اظهار داشت: در ۲ بعد محتوا و ساختار و تکنیک نتوانستیم به بالندگی لازم برسیم و از این رو بدل به سینمایی مقلد شده ایم؛ متأسفانه تقلید در فرم و محتوا ما را از سینمای آرمانی ایران اسلامی دور کرده است.
مدیرکل سابق مطالعات و توسعه دانش و مهارتهای سینمایی افزود: یکی از مقولات بسیار مهم و زیربنایی هنر در هر کشوری بر دو پایه استوار است؛ یکی بحث دانش و علم است که در واقع باید دائماً به روز شده و به درستی تعلیم داده شود و دوم بحث آموزش است که از دانش و تجربه هنرمند بهره میگیرد.
وی ادامه داد: یکی از ضعفهای سینمای ایران این است که اغلب هنرمندان ما متأسفانه آموزشهای لازم را ندیدند؛ یعنی نه آموزش کلاسیک داشته اند و نه آموزش تجربی؛ نه به دانشگاهها مراجعه کرده اند و نه به آموزشگاههای هنری و سینمایی و همین هم باعث شده تا در بسیاری مقولات دارای ضعفهای جدی باشند.
این کارشناس فرهنگی سپس با بیان اینکه امروزه در تولیدات سینمای ایران هم ضعف ساختاری و عقب ماندگی از تکنیکهای روز و نوین مشهود است و هم محتوا و مضمون به شدت ضعیف شده اند اظهار داشت: انگشت شمار میتوان از فیلمهایی نام برد که مبتنی بر پژوهش قوی تولید شده باشند. این ضعفها باعث شده ما طبیعتاً مقلد خوبی شویم و سبک و مکتب خاصی را در ۲-۳ دهه اخیر نداشته باشیم و از سینمای آرمانی ایران اسلامی فاصله بگیریم.
پدیدآورنده کتاب «منشور سینما» در همین راستا تصریح کرد: ما بدل شده ایم به سینمایی که معلوم نیست از هالیوود تقلید میکند یا از بالییود یا پیرو و دنباله روی سینمای فیلمفارسی قبل از انقلاب است! امروزه سینما در کشورمان یک معجونی شده عجیب و غریب که حتی در دانشگاهها و آموزشگاهها نمیدانند مکتب سینمای ایران چه چیزی است.
فارسیجانی یادآور شد: من خودم در دانشگاه هستم و میبینیم رفرنسها و کتابهای درسی ما عمدتاً از غرب است و کتاب و نگاهی که در حد و قواره سینمای انقلاب اسلامی باشد وجود ندارد. نتیجه این اتفاق سردرگمی در نیروی فیلمسازی شده که نمیداند باید در اثرش چه کند.
وی متذکر شد: ما در تقلید از سینمای غرب که بسیار ضعیف و ابتر عمل میکنیم به نحوی که حتی به حد سینمای کره و آسیا هم نرسیدیم. ما حتی امروز نمیتوانیم بگوییم سینمای کشورمان ۵-۶ ویژگی مختص خودش را دارد که این مسأله بسیار تلخ است.
این استاد دانشگاه در ادامه این گفتوگو با بیان اینکه سینمای ایران فاقد نقشه راه است خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی ضرورت دارد وزارتهای علوم و ارشاد به این مسأله ورود کنند و یک همدلی و هم جهتی ایجاد کنند تا بتوانیم یک منشور آموزش سینمای ایران اسلامی را تهیه و ابلاغ کنیم و به همه آموزشگاهها و دانشگاهها بدهیم تا در سالهای آتی بتوانیم سینماگرانی داشته باشیم که با یک نگاه مشترک به سینمای ایرانی-اسلامی اثرآفرینی کنند.
وی تأکید کرد: شاه بیت اصلی سینمای ایران باید منویات امام (ره) و رهبری باشد؛ متأسفانه ما این شاه بیت را نداریم و هیچ آموزشگاه و دانشگاهی مجموعه اندیشههای حضرت آقا و حضرت امام (ره) را به صورت کلاسیک و حرفهای تعلیم نمیدهند.
فارسیجانی یادآور شد: زمانی که بنده مدیرکل مرکز سینمایی بودم قرار بود این دو موضوع را در آموزشگاهها راه اندازی کنیم. یکی بحث اخلاق حرفهای هنرمند است از نگاه اسلام و ایران عزیز و دوم بحث تعلیم دیدگاه امام (ره) و رهبری در خصوص سینما. اتفاقاً کتابش با عنوان «منشور سینما» در دو جلد نوشته شد. ما در پی آن بودیم که در حوزه اخلاق حرفهای کتابی وجود داشته باشد که بتوانیم سینماگران را تعلیم دهیم.
موسس و رئیس مرکز رسانهای پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در ادامه این گفتوگو گفت: بحث آموزش جزو زیرساختهای یک سینمای موثر و کلیدی در هر کشوری است و اگر ایران عزیز بخواهد در حوزه سینما تحولی ایجاد کند و مکتب و سبکی را ایجاد کند باید از آموزش اصولی بهره ببرد و آموزش کلید موفقیت سینمای ما است.
وی متذکر شد: نکته آنجا است که آموزشگاههای سینمایی اکثراً گلهمند هستند هدایت منسجم و مستمر و واحد در روش اموزش و متون آموزش است وجود ندارد. پس در گام اول باید این اتفاق به وجود آید و در گام دوم نیز باید ارزیابی و نظارت دائم و دقیقی وجود داشته باشد تا بتوان به خروجی قابل قبولی در این حوزه دست پیدا کرد.
فارسیجانی افزود: حلقه مفقوده آموزش اصولی در سینمای کشور برمی گردد به اینکه مدیر بالادستی باید دغدغه داشته باشد و این موضوع برایش هدف اساسی و کلید جدی باشد؛ باید شورا و کمیتهای در حوزه آموزش سینما در وزارت ارشاد و علوم باید به روز باشند و دائم تحولات سینما از فرم و ساختار و محتوا را به روز بکنند و افراد مطلع در این حوزه را دور هم جمع کنند و کمک بگیرند تا آموزشگاه و دانشگاهها را تقویت کنند.
این تهیه کننده سینما و تلویزیون با انتقاد از بی دغدغه بودن مدیران فرهنگی اظهار داشت: همه متونی که امروز در آموزشگاهها و دانشگاهها تدریس میشود مربوط به بیش از ۴۰ سال قبل است و هیچ تغییری در آنها حاصل نشده است. ما باید از خودمان بپرسیم که چرا این همه سال متون درسی مان تغییر نکرده؟ ما عقبه علمی قوی نداریم تا روشها و کتابهای جدید را در مجموعه مرتبط بیاورد و بومی سازی کنند و آن را تزریق کند به آموزشگاهها و دانشگاهها چرا که نه مدیریت دغدغه مندی است و نه عقبه آموزشی درستی!
دبیر سابق شورای معارف سیما خاطرنشان کرد: یکی از معضلات ما نبود اخلاق و مسئولیت آفرینی برای هنرمند است. ما سینما را تنها به صورت تکنیکال یاد میدهیم، اما اینکه یک هنرمند در قبال وظیفهای که بر دوشش است در هر مقام سینمایی از کارگردان گرفته تا بازیگر و فیلمنامه نویس و... در قبال جامعه و آینده کشور خودش نسبت به اخلاق فردی خودش مسئولیت دارد یا خیر، نکتهای است که کسی به آن توجهی ندارد.
او در پایان این گفتگو افزود: ما نه و قوانین محکمی در حوزه آموزش سینما نداریم. بی شک اگر از این آموزش فسیلی فاصله نگریم در آینده دیگر نه تنها حرفی برای سینمای جهانی نداریم که در داخل هم هیچ تأثیری نخواهیم داشت و جز فراموش شدگان سینما میشویم و این بحران خطرناکی است که میتواند ما را دچار یک سینمای بی سر و دمی کند که خودمان هم خسته میشویم و نهایتاً آن را رها میکنیم.
منبع: سینماپرس
انتهای پیام/ ۱۳۴