به گزارش خبرنگار بینالملل دفاعپرس، «سعدالله زارعی» کارشناس مسائل بینالملل با حضور در برنامه گفتوگوی روز صبح بخیر ایران که با موضوع سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر و چالشهای تمدنی آمریکا در شبکه اول سیما برگزار شد، در سخنانی، اظهار داشت: در ابتدا باید به حجم نیروهای نظامی که آمریکاییها بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر وارد منطقه کردند، اشاره کنیم. البته قبل از این ماجرا ما جنگ اول خلیج فارس را در منطقه خاورمیانه داشتیم که در سالهای ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ بود. در آن مقطع آمریکاییها یک فوجی از نیروها و امکانات نظامی را در منطقه مستقر کردند و حتی تهدیداتی هم در آن زمان به صورت محدود متوجه مرزهای جنوب غربی ما شد که به همین دلیل ارتش و سپاه در جنوب مستقر شدند.
زارعی افزود: این میزان نیرو کفایت میکرد که در سال ۲۰۰۱ در افغانستان و در سال ۲۰۰۳ در عراق دست به اقداماتی بزنند. اما با این وجود بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر، آنها یک حجم دو سه برابری نیرو وارد کردند که مشخص بود این میزان نیروی مازاد برای ضربه زدن به صدام و طالبان نیست. یعنی از نظر حجم، این نیرو برای قدرت بزرگتری از دو کشور عراق و افغانستان بود.
این کارشناس مسائل منطقه ادامه داد: زیرا به صورت روشن در آن مقطع تنها یک قدرت بزرگ معارض با آمریکا در منطقه وجود داشت و آن هم جمهوری اسلامی ایران بود. ضمن اینکه «تونی بلر» به عنوان نخست وزیر و فرمانده کل قوای انگلیس زمانی که نیروهای ائتلاف، عراق را اشغال کردند و «بصره» در دستان انگلیس بود در کنار نیروهای خود رسما اعلام کرد که حضور ما در اینجا یک هشدار و علامت به ایران است و چنانچه ایران با ما همکاری نکند مقصد بعدی ما این کشور است.
وی خاطرنشان کرد: بنا بر این بسیار روشن است که آنها برای ضربه زدن و مهار ایران به این منطقه آمده بودند. منتهی اتفاقی که اینجا افتاد این بود که آنها با یک قدرتی اینجا روبرو بودند که آن قدرت برای اینکه برنامه آنها با شکست روبرو شود برنامهریزی داشت.
زارعی اضافه کرد: باید به جلسهای اشاره کنم که بعد از اشغال عراق توسط آمریکاییها برگزار شد و رهبر معظم انقلاب اسلامی فرماندهان نظامی را فراخواندند و در آن به این موضوع تصریح کردند که این تهدیدات مستقیم متوجه ایران است و باید برنامه آمریکا در عراق با شکست مواجه شود و آمریکا نباید در این منطقه جاگیر شود و باید برنامه آنها شکست بخورد و شما فرماندهان هم باید برنامه شکست آمریکا در این منطقه را دنبال کنید.
این کارشناس مسائل منطقه یادآور شد: در آن جلسه به طور خاص به سردار حاج قاسم سلیمانی اشاره میشود و آن ماموریت به طور مستقیم متوجه ایشان میشود. سپس آن قضایایی اتفاق افتاد در نهایت موجب شد آمریکاییهایی که در سال ۲۰۰۳ به عراق آمده بودند در سال ۲۰۰۵ آغاز به برنامهریزی کردند تا خودشان را از معرکه عراق خلاص کنند. ضمن اینکه در سال ۲۰۰۷ توافق نامه امنیتی بین «جرج بوش» و «نوری المالکی» نخست وزیر وقت عراق امضاء شد و از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱۱ خروج نظامی آمریکا از عراق آغاز شد.
وی تصریح کرد: بنا بر این حجم نیروهای نظامی آمریکا در عراق و تسلیحات انگلیسیها و آمریکاییها مبتنی بر تهدید ایران بود، اما چرا آنها نتوانستند اقدامی علیه ایران انجام بدهند؟ دلیل آن، این بود که یک برنامهریزی حکیمانه و دلیرانه داخل کشور طراحی شد و افرادی پای کار آمدند و به لطف الهی توانستند این برنامه آنها را با شکست مواجه کنند.
انتهای پیام/ ۱۳۴