گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: در جنگ تحمیلی عراق با ایران، این رژیم بعث صدام بود که آغازگر این جنگ بود که با حمله‌ای غافلگیرکننده و سراسری در روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ از طریق هوا، زمین و دریا، مرز‌ها و شهر‌های ایران را مورد تهاجم بزرگ و گسترده خود قرار داد. البته پیش از این حمله شاهد بودیم که صدام چند روز قبل یعنی در ۲۶ شهریور سال ۱۳۵۹ در مجلس نمایندگان عراق به صورت یکجانبه قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر را پاره کرد.
اما نکته تاسف برانگیز این بود که صدام برای این حمله و تجاوز به خاک کشورمان مدعی بود که او این اقدام نظامی را در پاسخ به برخی از اقدامات ایران علیه عراق انجام داده است. البته او در این ماجرا تنها نبود و به صورت مشکوک و سوال‌برانگیزی برخی از کارشناسان و تحلیلگران غربی به همراه رسانه‌های مخالف حکومت جمهوری اسلامی ایران نیز این ادعای واهی و کذب صدام را تائید کرده بودند.
حال در صورتی که واقعیت ماجرا این بود که بر اساس اسناد و مدارک موجود که در نهاد‌ها و سازمان‌های بین‌المللی هم ثبت و ضبط شده ایران هیچ اقدامی علیه عراق و در جهت تهدید و ایجاد اختلال در حکمرانی این کشور انجام نداده بود. حتی مواردی که صدام شخصا آن‌ها را به عنوان اقدامات تحریک‌آمیز ایران برضد حکومت و کشور خود عنوان کرده بود عمدتا از سمت و سویی سیاسی برخوردار بود.
ولی مردم و ملت ایران بی توجه به تمامی حواشی و مسائل ایجاد شده پیرامون تجاوز نظامی رژیم بعث صدام به خاک پاک کشورشان که از روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ آغاز شده بود به سمت مرز‌های غربی خود هجوم برده تا در برابر ماشین جنگی متجاوز صدام از خاک و مرز‌های سرزمینی خود دفاع کنند. بر همین اساس هم شاهد آغاز دفاع ایرانیان از کشور خود در برابر هجوم ارتش صدام بودیم که از اینجا واژه دفاع در برابر تجاوز وارد ادبیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشورمان شد.
از طرف دیگر اگر به سخنان و اظهارات مقامات وقت کشورمان پیرامون علل و عوامل حمله رژیم صدام به ایران توجه کنیم درمی‌یابیم که اهداف و انگیزه‌های صدام از حمله نظامی و تجاوز به کشورمان بسیار فراتر از اشغال خاک و یا اقدامی برای برطرف کردن مناقشات مرزی خود با ایران است. در واقع صدام با تحریک، حمایت و پشتیبانی کشور‌های غربی و شرقی به خصوص آمریکا و شوروی با هدف براندازی و نابودی حکومت نوپای جمهوری اسلامی در ایران این جنگ را به کشورمان تحمیل کرده بود.
برای اثبات ادعای مقامات وقت کشورمان در مورد انگیزه‌ها و اهداف صدام از حمله به ایران باید به بخش بسیار مهم و حساسی از سخنان «طه یاسین رمضان» اشاره کنیم که گفته بود: «این جنگ به پایان نخواهد رسید، مگر اینکه رژیم حاکم بر ایران به طور کلی منهدم شود». ضمن اینکه ارتش بعث صدام در اقدامی کاملا خلاف عرف و قوانین بین‌المللی در جریان تجاوز نظامی خود به ایران به صورت عمد مناطق مسکونی و تجاری شهر‌های مختلف کشورمان را مورد هدف قرار می‌داد تا از این طریق با وارد آوردن فشار‌های مضاعف اقتصادی و روانی به مردم به موازات بمباران تاسیسات حیاتی کشور زمینه‌های ایجاد و بروز ناآرامی را در داخل ایران فراهم کند.
بنابراین ورود ارتش و سپاه به میدان نبرد علیه ارتش متجاوز صدام صرفا دفاع از مرز‌های کشور نبود بلکه دفاع از انقلاب اسلامی ایران و از آن هم بزرگ‌تر و بااهمیت‌تر دفاع از دین مبین اسلام بوده است. ضمن اینکه بر اساس قانون و قوانین بین‌المللی عملکرد نیرو‌های مسلح ایران در برابر ارتش متجاوز صدام و دفاع از خاک کشورمان نیز با هدف دفاع از جان و مال و ناموس ایرانیان و مسلمانان در برابر متجاوزان بعثی بوده است.
در پایان باید به این مهم اشاره کرد که دفاع مردم و ملت بزرگ و شهیدپرور ایران در برابر رژیم صدام که با حمایت و پشتیبانی دنیای غرب و شرق و با هدف نابودی و ازبین بردن نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران انجام شده بود چیزی نبود جز دفاع مقدسی که به معنی واقعی کلمه دفاع مقدس بود و بعد از پایان این جنگ نیز این واژه بزرگ و پرمعنا وارد عرصه‌های سیاست، ادبیات، فرهنگ و جامعه ایران شد.
انتهای پیام/ ۱۳۴
