گروه بین‌الملل دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ چرا مردم فلسطین علی‌رغم سال‌ها محرومیت از حقوق انسانی و از دست دادن عزیزان خود همچنان می‌جنگند؟ آیا این مقدار هزینه انسانی ارزش آن را دارد که دست از مبارزه برندارند؟ چرا عملیات طوفان‌الاقصی آغاز شد و ماحصل آن تا کنون چه بوده است؟ چرا مسائل فلسطین پشت میز مذاکره حل نمی‌شود؟ این‌ها سوالاتی است که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است. رسیدن به پاسخ درست این سوالات اگر از زوایه نگاه یک فلسطینی دیده نشود محقق نخواهد شد.
فقط یک فلسطینی می‌تواند زبان گویایی باشد برای دلیل مبارزه با مردمی که سرزمین‌شان را غصب کرده‌اند، مردمی که به گواه تاریخ اگر پای میز مذاکره هم بنشینند به آنچه تعهد کرده‌اند پابند نیستند.
در سال ۱۹۷۰ ریچارد کارلتون خبرنگار شبکه ABC استرالیا مصاحبه‌ای با «غسان کنفانی» نویسنده شهیر فلسطینی انجام داده است که در آن دلیل مبارزه فلسطین و نپذیرفتن مذاکره با اسرائیلی‌ها شرح داده شده است که برای یافتن پاسخ برخی از سوالاتی که در بالا ذکر شد، در ادامه شما را به خواندن این مصاحبه قدیمی دعوت می‌کنیم؛
غسان کنفانی نویسنده کتاب‌هایی، چون «بردگان»، «مردانی در آفتاب»، «مرد‌ها و تفنگ‌ها» «چه برایتان مانده؟»، «بازگشت به حیفا»، «ام‌سعد» و از رهبران جبهه مردمی برای آزادی فلسطین بود که دو سال بعد از این مصاحبه به دست موساد به همراه خواهرزاده‌اش در بیروت به شهادت رسید.
سیاست شمشیر و گردن
کارلتون: سازمان شما ـ جبهه مردمی برای آزادی فلسطین ـ یک طرف جنگ با اسرائیل بوده است (سال 1969) دست آورد شما در این جنگ چه بوده است؟
کنفانی: این مردم، مردم فلسطین ترجیح می‌دهند ایستاده بمیرند و از سر موضع خود کوتاه نیایند. ما اثبات کردیم که این ملت تا رسیدن به پیروزی مبارزه خواهند کرد. دستاورد ما این بوده که اثبات کردیم مردم ما هرگز نمی‌توانند شکست بخورند ما توانستیم به تک تک افراد جهان بیاموزیم که ما ملت کوچک و شجاعی هستیم که قرار است تا آخرین قطره خون بجنگیم تا عدالت را برای خودمان به پا کنیم. بعد از آن که جهان در اعطای آن به ما شکست خورد، این دستاورد ما است.
کارلتون: به نظر می‌رسد که این «جنگ داخلی» کاملا بی‌ثمر بوده است.
کنفانی: این یک «جنگ داخلی» نیست. این جا مردمانی هستند که در برابر یک دولت فاشیست از خود دفاع می‌کنند. این یک «جنگ داخلی» نیست.
کارلتون: یک درگیری؟
کنفانی: یک درگیری هم نیست. این یک جنبش آزادی‌خواهانه است که دارد برای رسیدن به عدالت می‌جنگد.
کارلتون: به هر حال هر چیزی که هست...
کنفانی: این هر چیزی نیست، زیرا این جایی است که مشکل شروع می‌شود. چون همان مسئله‌ای است که باعث می‌شود همه سولاتتان را بپرسید و دقیقا این جایی است که مشکلات شروع می‌شوند. فلسطینی‌ها مردمانی هستند که مورد تبعیض قرار گرفته‌اند و برای حقوقشان مبارزه می‌کنند. داستان این است. اگر بگویید یک «جنگ داخلی» است پس سوالات شما توجیه خواهند داشت. اگر بگویید «یک درگیری» است بعد برایتان تعجب آور خواهد بود که چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است.
کارلتون: چرا سازمان شما وارد مذاکرات صلح با اسرائیل نمی‌شود؟
کنفانی: منظور شما دقیقا مذاکرات صلح نیست، منظور شما کاپیتولاسیون است. تسلیم شدن است.
کارلتون: چرا گفت‌وگو نمی‌کنید؟
کنفانی: گفت‌وگو با کی؟
کارلتون: گفت‌وگو با سران اسرائیل.
کنفانی: این گفتگو، گفت‌وگویی است که بین شمشیر و گردن انجام می‌شود، منظور شما این است؟
کارلتون: اگر شمشیر و تفنگی نباشد شما می‌توانید مذاکره کنید.
کنفانی: نه همچنین چیزی وجود ندارد. من هرگز هیچ مذاکره‌ای بین استعمارگران و جنبش ملی آزادی خواه متصور نیستم.
کارلتون: با وجود همه این‌ها چرا گفت‌وگو نمی‌کنید؟
کنفانی: گفت‌وگو درباره چی؟
کارلتون: برای نجنگیدن مهم نیست برای چه؟
کنفانی: مردم معمولا برای دلیلی می‌جنگند و برای دلیلی دست از جنگ برمی‌دارند. پس شما حتی نمی‌توانید بگویید درباره چه باید گفت‌وگو کنیم.
کارلتون: درباره توقف جنگ.
کنفانی: چرا باید درباره توقف جنگ گفت‌وگو کنیم؟
کارلتون: تا جلوی مرگ و بدبختی و ویرانی و درد گرفته شود؟
کنفانی: بدبختی و ویرانی و درد و مرگ چه کسانی؟
کارلتون: فلسطینی‌ها، اسرائیلی‌ها و اعراب.
کنفانی: منظورتان فلسطینی‌هایی است که از ریشه‌هایشان جدا شده‌اند و به اردوگاه‌ها فرستاده شده‌اند؟ در قحطی زندگی می‌کنند؟ بیست سال است دارند کشته می‌شوند و حتی از استفاده از نام فلسطین هم منع شده‌اند؟
کارلتون: با این حال بهتر از مردن است.
کنفانی: شاید برای شما بهتر باشد، اما برای ما بهتر نیست برای ما آزادی کشورمان کرامت داشتن، احترام داشتن، داشتن ارتش خودمان و حقوق انسانیمان چیز‌هایی هستند که به اندازه خود زندگی ضروری هستند.
انتهای پیام/ 161
