گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس - داود مهدوی‌زادگان؛ چند هفته است که حمله وحشیانه اسرائیل غاصب علیه مردم مظلوم غزه می‌گذرد. تاکنون در این جنگ نابرابر بیش از ۹۰۰۰ نفر انسان بی‌گناه که نیمی از آن‌ها زنان و کودکان هستند به شهادت رسیده‌اند. بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و مدارس و مساجد غزه در اثر بمباران صهیونیست‌ها تخریب شده است. مردم سراسر جهان علیه ددمنشی صهیونیست‌ها و آمریکا و حامیان غربی شان به پا خاسته اعتراضات خیابانی به راه انداخته اند.
مردم ایران هم علیه جنایات رژیم اشغالگر قدس به خروش آمده هر یک به نحوی خشم و نفرت خود را ابراز کرده برای نجات مردم مظلوم غزه دست به دعا برداشته از دولت انقلابی خواهان امداد رسانی به این مردم محاصره شده هستند.
اما در این میان، جبهه معارض، همان‌ها که سال گذشته به بهانه مرگ طبیعی یک بانوی ایرانی بلوا به پا کردند و دنبال به آتش کشیدن قیصریه بودند و فریاد زن و زندگی شان بلند شده بود، این روز‌ها یا روزه سکوت گرفته اند و یا از روی اجبار دو پهلو بیانیه صادر کرده هر دو طرف ظالم و مظلوم را محکوم می‌کنند.
برخی از آنان نا باورانه گویی خود را به جهالت زده مدافعین مسلح مردم غزه را به آغاز گر جنگ متهم و محکوم کرده اند. در حالی که کیست که نداند صهیونیست‌ها ده‌ها سال است که این جنگ و تجاوز را آغاز کرده است و هر سال حلقه محاصره را تنگ‌تر و سخت‌تر می‌کند.
سوال اساسی این است که چرا جبهه معارض حاضر نیست همراه با مردم ایران و دیگر کشورها، صریح و شفاف جنایات رژیم اشغالگر قدس را محکوم کند؟ چرا به بهانه‌های واهی از ابراز انزجار علیه نسل کشی صهیونیست‌ها طفره می‌رود و صف خود را از ملت جدا کرده است؟ آیا حمایت از ملت مظلوم تا این اندازه سخت و دشوار است؟
دست کم دو پاسخ برای این پرسش مهم وجود دارد. نخست اینکه حمایت و دفاع از ملت مظلوم فلسطین به معنای حمایت از خط مقاومت است؛ و جبهه مقاومت با محوریت ایران انقلابی شکل گرفته است. دشمنی اینان با حماس و حزب الله لبنان و انصار الله یمن هم بدین خاطر است که آن‌ها دوست ایران انقلابی هستند.
اما دلیل دوم سکوت و عدم شفافیت در محکوم کردن شان ادای دین به صهیونیست‌ها است. به هر حال، سال گذشته در جریان اغتشاشات خونینی که جبهه مخالف و معارض و معاند علیه ملت و نظام اسلامی به راه انداخته بود، صهیونیست‌ها و قدرت‌های غربی تمام توان رسانه‌ای و مادی خود را جهت حمایت از آنان وارد صحنه کردند. از این رو، متقابلا جبهه معارض وظیفه شان می‌دانند که در کنار رژیم اشغالگر قدس قرار گیرند و دفاع ملی فلسطینیان را محکوم کنند.
هیچ بدنامی برای جریانات و کنشگران سیاسی بالاتر از این نیست که آنان خود را مدیون دولتی جعلی و غاصب و جنایتکار بدانند و برای ادای دین، مظلومیت ملت ستم دیده را نبینند. در داخل، فریاد وا مظلوما سر می‌دهند و در سطح منطقه از ظالم حمایت می‌کنند. نفرت شان از اسلام سیاسی آنان را تا به این درجه از همروی با نظام سلطه جهانی و صهیونیست‌ها سوق داده است.
اکنون بیش از هر زمان دیگری معلوم می‌گردد که جانم فدای ایران گفتن شان تا چه اندازه تهی و پوشالی است. هرگز، فدایی ملت در کنار دشمن ملت نمی‌ایستد.
منبع: فارس
انتهای پیام/ ۱۳۴
