«حمید داودآبادی» نویسنده پیشکسوت ادبیات دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، اشاره به کتاب «جاسوس بازی» اشاره کرد و اظهار داشت: برای اولین بار کتاب‌هایی چاپ می‌شوند که در نوع خود، بی‌نظیر هستند. ما در میان کتاب‌هایی که منتشر شده‌اند، موردی نداشتیم که مربوط به جاسوسی در جنگ باشد و ایرانی‌هایی که میان عراقی‌ها جاسوس بودند یا آنکه افرادی که مترجم شخصیت‌های مهم کشوری بودند، جاسوسی هم می‌کردند، مورد بررسی قرار گرفته باشند.
داودآبادی ادامه داد: این کتاب‌ها، مستند و با اسم و آمار هستند. اینگونه نیست که بگوییم: «م. ز» یا «م. خ»؛ بلکه آنها را به‌طور کامل معرفی کرده‌ایم؛ زمانی که ما اینهمه واژه «نفوذ» را به‌کار می‌بریم، جوان باید بداند که نفوذ تا کجا بوده است و چه ضرباتی به دشمن زده است.
وزارت ارشاد مخالف تبیین «نفود» بود
این نویسنده دفاع مقدس افزود: یک زمانی، فیلمنامه‌ای در رابطه با نفوذ در جنگ نوشته بودم که به صدا و سیما بردم، اما وزارت ارشاد در آن دوره گفت: نباید بگوییم در جنگ چنین چیزی بوده است.
وی در رابطه با نفوذ گفت: من خود، این کار را نفوذ می‌دانم؛ حتی «نه گفتن»؛ اینکه نگویی چه خیانت‌هایی انجام شده است، هم، نوعی نفوذ است.
داودآبادی در مورد کتاب‌هایی که نوشته است، عنوان کرد: تمام این کتاب‌هایی که نوشته‌ام، مستند تحلیلی هستند و سر سوزنی «تخیّل» در آنها نیست؛ چون در تمام کتاب‌هایم با تخیل مخالف هستم. اگر کتاب، «داستان» باشد، ممکن است جوان آن را باور نکند، اما زمانی که «مستند» باشد، جوان احساس وجود مرز می‌کند. با خود فکر می‌کند: «آنها تا اینجا نفوذ کرده‌اند! اینگونه خیانت شده است!»
این نویسنده دفاع مقدس افزود: الآن زمان خیلی پرداختن به رمان‌بازی نیست. ما هنوز نتوانسته‌ایم واقعیت‌های انقلاب و جنگ را به‌صورت مستند و موثق ارائه دهیم. جوان ما هنوز این‌ها را نخوانده است؛ آن وقت بخواهیم تخیّل بکنیم؟! فرد این‌ها را باور نمی‌کند. من در خاطرات خودم دارم که در میدان مین ۴۰ نفر جلوی چشم من غلت زده‌اند. من زمانی چیزی را می‌نویسم که خود، شاهد آن بوده‌ام؛ طرف آن را می‌پذیرد. تخیل مخصوص جایی است که دست انسان بسته باشد؛ در حالی که دست ما پُر است.
خاطراتی عجیب از آوینی در «نامزد خوشگل من»
وی در مورد غارت خاطرات دفاع مقدس توسط غربی‌ها اینگونه هشدار داد: غربی‌ها، آمریکایی‌ها، انگیسی‌ها، فرانسوی‌ها، هلندی‌ها، بلژیکی‌ها و کانادایی‌ها دارند این خاطرات و فقط هم خاطرات را غارت می‌کنند و می‌برند! بزرگترین کتابخانه دفاع مقدس ما در پاریس، کتابخانه اریک بوتل و دومین کتابخانه مستند دفاع مقدس ما در دانشگاه اسکاتلندیارد، کتابخانه شهید آوینی قرار دارد. چهار کتاب در مورد تفحص در دانشگاه اسکاتلندیارد چاپ شده است که کسی از مسئولین ما آن را ندیده است. آنها دارند روی دفاع مقدس تحقیق می‌کنند و به مطالب مرتبط با آن نیاز دارند؛ در ضمن؛ آن را تحریف هم می‌کنند. الآن معتبرترین تاریخ ایران را «ادوارد براون» نوشته است. من قول می‌دهم و می‌دانم که چند وقت دیگر، معتبرترین تاریخ دفاع مقدس بعد از انگلیس از فرانسه می‌آید.
داودآبادی افزود: «اسکات پیکرسون» خبرنگار و جنگی‌نویس آمریکایی می‌گوید: من در اتاق کارم، سه عکس به دیوار زده‌ام. شهید آوینی، حاجی‌بخشی جایی که دارد ماشین خود را خاموش می‌کند و مسعود ده‌نمکی. آنقدری که آن فرد آوینی را قبول دارد، ما او را قبول نداریم. او را نشناخته‌ایم. نمی‌دانیم آوینی چه کسی است. این مهم است که آنها چه نگاهی دارند. ما تنها نگاه تبلیغاتی به این قضیه داریم. من در کتاب «نامزد خوشگل من» سه خاطره عجیب از آوینی را آورده‌ام که اگر آن را بخوانید، وحشت می‌کنید. ما یک هاله تقدس به آوینی داده‌ایم و دیگر کسی حق ندارد به آن نزدیک شود. امثال شما شهید آوینی را در یک عکس می‌بینید.
انتهای پیام/ 118
