به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، ۳۸ روز پس از عملیات غرورآفرین مجاهدان فلسطینی علیه اشغالگران صهیونیستی و متعاقب آن تهاجم همه‌جانبه این رژیم به مراکز مسکونی و بیمارستانی در غزه، که به شهادت ۱۲ هزار زن و کودک بی‌گناه انجامیده، اکنون نه تنها هیچ چشم‌اندازی برای پیروزی ارتش اشغالگر اسرائیل متصور نیست که غزه به باتلاقی برای آن‌ها می‌ماند که هرچه دست و پا می‌زنند، بیشتر فرو می‌روند.
اگر روزی رهبر حکیم انقلاب اسلامی در توصیف طوفان الاقصی، از شکست غیرقابل ترمیم رژیم صهیونیستی از لحاظ نظامی و اطلاعاتی یاد کردند که مانند زلزله‌ای ویرانگر سازه‌های رژیم غاصب را ویران و تجدید بنای آن را ناممکن کرده است، اکنون صحنه میدان هم گویای این واقعیت است. چنان که توماس فریدمن، متخصص سیاست خارجی و ستون‌نویس برجسته روزنامه نیویورک تایمز امریکا اذعان می‌کند که اسرائیل دیگر اسرائیل قبلی نیست: «اکنون درک می‌کنم که چرا همه می‌گفتند این حجم بزرگ از تغییر پس از حملات ناگهانی حماس در آنجا روی داده است. صریح بگویم اکنون برای من کاملاً روشن است که اسرائیل در این برهه در معرض خطر واقعی قرار دارد؛ خطری به مراتب بزرگ‌تر از هر زمان دیگری از سال ۱۹۴۸. چند روز پیش از آنکه بخواهم به تل آویو بروم، بسیاری از دوستان و نزدیکانم به من هشدار دادند که اسرائیل پس از ۷ اکتبر (عملیات طوفان الاقصی) دیگر اسرائیل قبلی نیست؛ آن‌ها حق داشتند. اسرائیل اکنون به مکانی تبدیل شده است که ساکنان آن هرگز قبلاً در آن زندگی نکرده‌اند. جایی که ژنرال‌های اسرائیلی قبلاً هرگز مجبور نشده بودند از آن محافظت کنند و متحدی به نام امریکا هرگز قبلاً مجبور به مداخله و دفاع مستقیم از آن نشده بود. پس از سفر به اسرائیل و کرانه باختری، اکنون درک می‌کنم که چرا همه می‌گفتند این حجم بزرگ از تغییر پس از حملات ناگهانی حماس در آنجا روی داده است».
برای درک این حجم از ویرانی کافی است کمی به عقب برگردید. زمانی که رژیم صهیونیستی به پشتیبانی امریکا و در قالب طرح فریبنده آبراهام، با برخی سران دولت‌های عربی در خفا و علن نرد عشق می‌باخت و روند عادی‌سازی و گشایش سفارتخانه‌های خود را در این دولت‌ها مدیریت می‌کرد که البته تا حدودی هم موفق شده بود و می‌رفت تا آخرین پایگاه‌های خود در دولت‌های عربی را به تسخیر سیاسی دربیاورد، که طوفان الاقصی هم این مناسبات چند ساله را درچند ساعت در هم پیچید و دود کرد.
سران وحشت زده رژیم صهیونیستی که از شوک، یا بهتر بگوییم، زلزله طوفان الاقصی گیج و سردرگم شده بودند، در چنان بهتی فرو رفتند که رئیس‌جمهور امریکا برای پیشگیری از مرگ مغزی آن‌ها چاره را در سفر فوری به سرزمین‌های اشغالی دید تا ضمن سپردن مدیریت جنگ به سنتکام (ناوگان دریایی امریکا در منطقه غرب آسیا) و کنترل نیروگاه‌های هسته‌ای، مانع از فروپاشی این رژیم شود.
تحولات بعدی و حمله وحشیانه رژیم اسرائیل به مردم بی‌دفاع غزه هم، نه تنها نتوانست شکاف ایجاد شده در سازه‌های رژیم را ترمیم کند که بر عمق آن‌ها افزود. اگر روزی رژیم صهیونیستی به مدد رسانه‌های در اختیار خود در سراسر جهان توانسته بود نوعی مظلومیت تاریخی برای خود ایجاد کند، اکنون، اما با نسل‌کشی وحشیانه‌ای که در غزه مرتکب شده، نه تنها ادعا‌های دروغین گذشته خود را در چالش افکار عمومی جهانی می‌بیند، که به یگانه رژیم خونریزی در دنیا تبدیل شده که به هیچ یک از قواعد حقوقی، بین‌المللی و انسانی پایبند نیست. امروز انزجار از اسرائیل از جغرافیای جهان اسلام فراتر رفته و بسیاری از پایتخت‌های اروپا و امریکا را در نوردیده است. چه کسی فکر می‌کرد که روزی در لندن پایتخت انگلیس به عنوان یکی از آفرینندگان این رژیم جعلی، یک میلیون انسان آزاده در دفاع از فلسطین و علیه اسرائیل راهپیمایی کنند؟ چه کسی فکر می‌کرد روزی مدافعان فلسطین مقابل کاخ سفید در امریکا تجمع کنند و فریاد مرگ بر اسرائیل سردهند؟ اگر تا چندی پیش انحصار رسانه‌ای در جهان مانع از دیده شدن جنایات چند دهه گذشته اسرائیل علیه ملت مظلوم فلسطین بود، امروز، اما به مدد فضای مجازی، در‌های واقعیت به روی مردم جهان گشوده شده است. به این موارد اضافه کنید، اعتراضات داخلی و خشونت‌آمیز ساکنان رژیم اشغالی که روزانه با تجمع در خیابان‌های تل‌آویو و دیگر شهرها، علیه نتانیاهو شعار می‌دهند و خواستار آزادی اسرای خود نزد نیرو‌های مقاومت حماس هستند.
فراتر از همه اینها، وجدان‌های بیدار در جهان امروز برای سران رژیم صهیونیستی و حامیان آن‌ها کیفرخواست تهیه کرده و آن‌ها را به محکمه برده‌اند. مستندسازی‌های دروغین از رژیم صهیونیستی برای همیشه به بایگانی سپرده شده است. چنان که دیر نخواهد بود، این رژیم هم به بایگانی تاریخ سپرده خواهد شد.
گویی پیش بینی رهبر معظم انقلاب، از تاریخ انقضای این رژیم نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. معظم‌له ۱۵ فروردین ماه امسال در دیدار مسئولان نظام گفته بودند: «ما گفتیم اینها ۲۵ سال آینده را نخواهند دید، اما خودشان برای نابودی عجله دارند و مدام می‌گویند فروپاشی نزدیک است و به ۸۰ سالگی نمی‌رسیم».
منبع: جوان
انتهای پیام/ ۱۳۴
