به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس، فروش فیلمهای در حال اکران باز حدیث مکرر بی اقبالی مردم به سینما مطرح میشود و ظاهرا در طول این سالها هیچ راهی برای برون رفت از این بحران پیدا نشده است.
در حالی به جشنواره فجر نزدیک میشویم که هنوز بسیاری از فیلمها اکران نشدهاند و به تعداد فیلمهایی که منتظر نمایش هستند افزوده میشود و احتمالا رنگ پرده را به خود نخواهند دید. اگر این تعداد فیلم را در کنار آثار توقیف شده قرار دهیم به یک عدد بزرگی هم از جهت نیروی انسانی و هم از جهت صرف هزینههای بالای تولید میرسیم، در واقع هدر رفت منابع سینمایی بسیار بیشتر از سودی است که این صنعت قرار است به چرخه سرمایه کشور برگرداند.
در حالی که همه اهالی سینما چه از ناحیه دولت که هم ابزار نظارتی و هم تامین منابع مالی است و چه از ناحیه هنرمندانی که گاها بدون دخالت دولت سرمایه گذاری می کنند؛ دغدغه حل این معضل را دارند که عملا اتفاقی نمی افتد.
بخش دولتی پولهایی را صرف تولید فیلمهایی میکند که قرار است حرفهای نظام باشد اما به دلیل بی توجه به عوامل فروش و صرف ساخت، در گیشه شکست میخورد که البته برای دولت چندان اهمیتی ندارد. اما یک مشکل ایجاد می کند؛ قطع شدن رابطه مخاطب با سینما.
بخش خصوصی که چندان به سیاستهای دولت در بخش سینما روی خوش نشان نمیدهد و خواهان خصوصی شدن کامل سینما هستند دست به آثاری میزند که به دلیل لحن تلخ و گاه مغایرت با سیاستهای کلی نظام توقیف میشوند و یا با ساخت کمدیهای سخیف سطح سلیقه مردم را پایین میآورد.
جالب اینکه هر کس دیگری را مقصر میداند و به اصطلاح توپ را در زمین دیگری می اندازد. فیلم سینمایی "محمد رسول الله" با توجه به هزینه تولید و تعداد سینماهای نمایش دهنده و چند ماه اکران فیلم پر فروشی نیست. فیلم حتی نیمی از هزینههای تولید خود را باز نگردانده، رقم فروشی نزدیک 13 میلیارد برای چنین فیلمی نمیتواند ایده آل باشد. اما از این جهت که توانسته همین تعداد مخاطب را به سالن نمایش بکشاند جای امید واری است. چرا که فیلمهای تاریخی بسیاری بودهاند که یک صدم این آمار را هم نداشته اند.
مجیدی به خوبی توانسته از یک واقعه تاریخی که به راحتی به سمت شعار زدگی میرفت عبور کند و اثری آبرومند و استاندارد خلق کند. اگر دست اندازیهای سیاسی در بین نبود این فیلم ظرفیت آن را داشت که در خارج از اروپا هم فروش چشمگیری داشته باشد.
انیمیشن شاهزاده روم هم دچار همین تراژدی است. فیلم با وجود قابلیتهای ویژهاش هنوز به فروش قابل قبول نرسیده است. این فیلم میبایست از مرز 3 میلیارد عبور کند تا بتوانیم بگوییم توانسته مخارج خود را برگرداند.
متاسفانه به دلیل نقصهای پر شمار در سینمای انیمیشن کشور با وجود افراد متخصص نمیتوانیم امیدی به این بخش داشته باشیم. به همین دلیل است که "شاهزاده روم" با وجود الکن بودن نسبیاش در فرم و اجرا به چشم میآید. این مطلب برای زیر سوال بردن سازندگان اثر نیست.
تیم تولید "شاهزاده روم" بیشتر از توان و انرژی لازم صرف تولید این فیلم کردهاند. این الکن بودن متوجه نظام سینمایی است که هنوز نتوانسته بستر مناسب برای رشد این گونه سینمایی فراهم کند.
با این همه در آمار فروش باید گفت "شاهزاده روم" از "محمد رسول الله" پیشرو است. و تاکنون هیچ فیلمی نتوانسته این رکورد را بشکند. این میتواند نویدی برای سینمایی انیمیشن باشد و تلنگری برای هر نهادی که به فرهنگ و هنر کشور وابسته است تا فکری اساسی برای تولید این آثار بردارد.
انیمیشن از دست آثاری است که کودک و بزرگسال نمی شناسد و می تواند تریبون مناسبی برای هر آنچه دولت و نظام می خواهد باشد به شرط آنکه بستر لازم فراهم باشد و از عوامل بازدارنده که دست هنرمند را میبنند پرهیز شود.
