شهدای گمنام؛ خوشنامان بی‌نشان

گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ - «سمیه اقدامی» مسئول نشر آثار و مشارکت زنان در دفاع مقدس استان گیلان؛ دل توی دلم نیست. صبح که وارد محل کار شدم سراسیمه وارد نمازخانه مرکز فرهنگی دفاع مقدس شدم. بدون توجه به اطرافم خودم را به تابوت شهدا رساندم، تابوت‌هایی که این بار شش مهمان را با خود آورده بودند و به زیبایی در هودجی سه رنگ مزین شده بودند. آرام می‌نشینم دستم را بر روی تابوت‌ها می‌کشم و سرم را می‌چسبانم به تابوت شهدایی که زندگی‌ام را مدیون آن‌ها هستم.

چشم که می‌چرخانم نگاهم مات روی سن شهیدی می‌شود که ۱۷ بهار را دیده بود و در عملیات خیبر در جزیره مجنون آسمانی شده بود. نگاهم گره به سن کم شهید می‌خورد و با خودم می‌گویم: تو قطعا بسیجی بوده‌ای و عاشق و با سن کم ات شجاعانه در برابر ابرقدرت‌های جهان ایستادی و مردانه شهید شدی و امروز که در کنارت نشسته‌ام می‌دانم که تو را در پارک شهر لولمان رشت تدفین خواهند کرد و تو در آن مکان مامن امن عاشقان و دلدادگان خواهی شد، اما نمی‌دانم اهل کجایی؟ از کدام شهر و دیار ایران عزیز هستی؟ نمی‌دانم فرزند کدام خانواده بوده‌ای و لهجه و زبانت به چه شکل بوده و آیا هنوز مادری در قید حیات داری که چشم به راهت باشد و صبح و شام زندگی‌اش به چه صورتی می‌گذرد؟ هر کس برای یکبار هم که مادر شده باشد قطعا می‌داند یک مادر چقدر دل نگران فرزندش است و چقدر چشم انتظاری برایش سخت است.

قطعا مادر این شهید عزیز و خواهرانش چشم به راه بازگشت یوسف خود هستند. گفتم یوسف، من حتی اسمت را نمی‌دانم و قطعا روی مزارت به جای نام و نشانت می‌نویسند شهید گمنام و فرزند روح الله. خوشا به سعادت تو که فرزند سید خدا و روح خدا شدی و همانند مادر سادات گمنام ماندی و لایق این مقام و چه مقامی بالاتر از اینکه در آغوش مادر سادات آرام گرفته‌ای و فرزند امام روح الله شده‌ای. به حالت غبطه می‌خورم، از سنت که کمتر از من است و از عاقبت بخیری‌ات.

در کنار تو تابوت دیگری نگاهم را جلب می‌کند؛ درون این تابوت معطر، شهیدی آرام گرفته که ۲۴ ساله بوده است. قطعا این شهید عزیز از فرمانده‌هان بنام گردان و گروهانی بوده که در سال ۶۱ در عملیات والفجر مقدماتی ردای سرخ شهادت را بر تن کرده و در خاک‌های نرم و تفتیده فکه به مقام والای شهادت رسیده است. حال نمی‌دانم در چه حال و وضعی به شهادت رسیده‌، آیا با لبان خشکیده به شهادت رسیده و یا‌... نمی‌دانم. فقط آن هنگام که در راهیان نور در فکه قدم می‌زدم تاب راه رفتن بر روی رمل‌ها را نداشتم و احساس خستگی می‌کردم و با خودم می‌گفتم که چگونه شهدای عزیزمان در این منطقه جانانه پای آرمان‌های امام و انقلاب ماندند و به دور از خانه و خانواده، آرام در میادین نبرد جنگیدید و مردانه شهید شدند. خوب می‌دانم که تو و همه دوستانت عاشق بودید؛ اگر عشق و اخلاص تان نبود قطعا اینطور سعادتمند نمی‌شدید و چه سعادتی بالاتر از این که در گمنامی ماندید و در اعلی علیین ماوا گزیدید.

به شش تابوت و به سن تک‌تک این مردان خدا که نگاه می‌کنم می‌بینم که سنین شان از ۱۷، ۱۸، ۲۰ و ۲۳ و ۲۴ سالگی حکایت دارد. آی شهدا شما عزیزان دل مایید و مهمانانی هستید که مردمان شهید‌پرور گیلان شما را در آغوش خود جای می‌دهند. خوب است بدانید شما وارد دیار میرزا کوچک جنگلی شده اید که ۱۰۲ سال پیش همانند سرور و سالار شهیدان سرش را در راه آرمانهایش داد، اما لحظه‌ای از آرمان‌های خود کوتاه نیامد و در مقابل انگلیس خبیث و روسیه کمونیستی ایستاد و در ۱۱ آذر ماه و چنین ایامی شهید شد و قرن‌ها پس از شهادتش مردم غیور گیلان و ایران به عظمت نام و یاد او و خباثت انگلیس بیشتر آشنا می‌شوند.

ای شهدای گمنام که بهتر است بگویم شهدای خوشنام، شما وارد گیلانی شدید که هشت هزار قهرمان در هشت سال دفاع مقدس تقدیم ‌انقلاب اسلامی کرد.

ای شهدا، شما وارد گیلانی شدید که در دهه ۹۰ هجری خورشیدی زمانی که داعش که از دست پرورده‌های اسرائیل و آمریکا بود و قصد حمله به حرم عمه سادات را در سوریه داشت ۲۳ شهید از دیار میرزا تقدیم کرد که هفته گذشته پیکر شهید مدافع حرم محمدرضا یعقوبی پس از ۷ سال جاوید الاثر بودن بر روی دستان مردم شهید‌پرور گیلان با شکوه هر چه تمام‌تر تشییع شد.

ای شهدای عزیز که اسم و رسم‌تان را نمی‌دانم، بدانید که گیلانی‌ها در شجاعت و رشادت و شهامت و شهادت زبانزد عام و خاص هستند و پیش از شما در ۵۲ نقطه گیلان و در ۱۴۲ یادمان دیگر دوستان گمنام تان را در آعوش خود جای داده اند که جوانان و نوجوانان و زنان و مردان میانسال هر وقت دلشان تنگ حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) و اباعبدالله الحسین (علیه السلام) می‌شود خودشان را به مزار شما می‌رسانند و با توسل به شما حاجت می‌گیرند و آرام می‌شوند.

همه ما خوب می‌دانیم که شهدا امام زادگان عشق‌ هستند و آرامش را زمانی که در کنار شما هستیم پیدا می‌کنیم و با شما بودن را شفا جان و روح خود می‌دانیم و همه هم خوب فهمیده ایم که شما مایه آرامش و اقتدار و سربلندی ما هستید.

البته شهدای عزیز این را هم خوب می‌دانید که دشمنان شیطان صفتی همچون اسرائیل غاصب و آمریکای جنایتکار، انگلیس پیر، فرانسه، آلمان و‌... هر روز درصدد این هستند که با راه انداختن جنگ نرم و جنگ ترکیبی شما را از کنار جوانان و نوجوانان ما جدا کنند، اما کور خوانده‌اند و به حول و قوه الهی و عنایت شما هرگز به اهداف شان نخواهند رسید و در ۲۶ آذر ‌و در سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) در مرکز استان و در شهر رشت شاهد حضور هزاران عاشق و دلداده به شما خواهیم بود و به همه نشان خواهیم داد که ما فرزندان حضرت زهرا و فرزندان حضرت روح الله را چگونه تا میعادگاه تان بدرقه و مهمان نوازی خواهیم کرد. آی شهدا ما فرزندان میرزاییم و مهمان نوازی مردمان گیلک زبان زبانزد خاص و عام هستیم.

انتهای پیام/