یادداشت/

راهی که مسلمانان باید بپیمایند

هفدهم ربیع الاول، سالروز ولادت با سعادت آخرین فرستاده الهی حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) فرصتی گرانبها برای آشنائی بیشتر با کلام وحی و درک منطقی الهی است.
کد خبر: ۶۴۰۶۰
تاریخ انتشار: ۰۷ دی ۱۳۹۴ - ۰۹:۱۲ - 28December 2015

راهی که مسلمانان باید بپیمایند

به گزارش گروه سایررسانه ها ی دفاع پرس، هفدهم ربیع الاول، سالروز ولادت با سعادت آخرین فرستاده الهی حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) فرصتی گرانبها برای آشنائی بیشتر با کلام وحی و درک منطقی الهی است که انسانها را به سوی حق رهنمون سازد و مکارم اخلاق را تعلیم و تعمیم دهد و رحمت بیمنتهای الهی را بسوی انسانها سرازیر گرداند. براساس یک سنت حسنه، این ولادت و این مولود مبارک، فرصتی برای وحدت بخشیدن به صفوف مسلمین را پدید آورده و خیل عظیم مسلمانان را به وحدت، همدلی و همکاری دعوت میکند.
پیوستن به جمع، همواره زمینههای دلگرمی و آرامش خاطر و اطمینان بیشتر را به همراه دارد، به ویژه آنکه مبنای اجماع انسانها، حبلالله المتین باشد و عامل وحدت بخش نیز رسول گرامی اسلام(ص) که کلامش نور و زبانش، زبان وحی است و برای هدایت انسانها حریص.


مسلمانان در عصر کنونی فرصتهای بیشتری برای دعوت دیگران به اسلام در اختیار دارند ولی پیش از آن لازم است خود نیز راههای تزکیه و تعلیم را پیموده باشند تا دعوت آنها با جاذبه و مقبولیت بیشتری همراه شود. افسوس در دورانی بسر میبریم که بیشتر توطئهها برای ایجاد تفرقه و نفرت و انزجار در میان صفوف مسلمین را شاهدیم و کسانی که قاعدتاً باید پرچمدار وحدت و همدلی مسلمانان باشند، بیشترین تلاش و هزینه را برای ایجاد تضاد و تعارض میان صفوف مسلمین صرف میکنند تا بلکه تعداد بیشتری قربانی از مسلمین بگیرند و بیشتر آنها را از زیر خیمه اسلام برانند.


باید پرسید اگر پیامبر گرامی اسلام در میان ما میبود، به چه چیزی امر میفرمود و مسلمین را از چه نکاتی نهی مینمود؟ طبعاً فرمایشات پیامبر گرامی(ص) و ائمه دین با فرمایشات خود، راه را به ما نشان دادهاند و کلامشان، در طول تاریخ و در عرض جغرافیا، تازگی داشته و موضوعیت خود را حفظ کرده است.
ما آموختهایم که با کلام، رفتار، اندیشه و عمل خود باعث زینت مکتب و مرام خود باشیم نه آنکه با رفتار و اندیشههای انحرافی و معوج، باعث تفرقه و تشتت در میان مسلمین و بیزاری دیگران از مکتب حیاتبخش اسلام شویم.


جنگهای بیهوده و فجایع ضدانسانی امروز در عراق، لیبی، سوریه، بحرین، یمن، فلسطین و سایر بلاد اسلامی که دشمنان تحمیل نمودهاند و برخی عناصر باصطلاح مسلمان با بودجه و نفرات و ظرفیت خود همچنان در خدمت دشمنان اسلامند که بیشتر ضربه وارد سازند، بیشتر قربانی بگیرند و باعث ویرانی شوند، همگی با روح اسلام و با منطق وحی بیگانهاند. مسلمین وظیفه و تکلیف دارند که برای کمک رسانی به مظلومان و جلوگیری از خونریزی و آزار مسلمین وارد عمل شوند، به یاری مظلومان بشتابند و عناصر منحط را سر جایشان بنشانند.
احکام و اندیشههای روح بخش اسلام باید مبنای صلح و آرامش و پیشرفت مسلمانان باشد و اگر کسانی با سوءاستفاده از دین، راه دیگری را میپیمایند که در تضاد و تعارض با منافع مسلمین و علیه مصالح دنیای اسلام است، قطعاً و یقیناً در مسیر نادرستی قرار گرفتهاند و به زیان اسلام و مسلمین گام بر میدارند و آب به آسیاب دشمن میریزند.


فجایع تلخ امروزی تحت هیچ شرایطی قابل قبول نیست و حتی برای یک انسان و نه فقط یک مسلمان، قابل تحمل نیست که بر اثر فجایعی که گروهی به نام اسلام به دیگران تحمیل کردهاند، انبوه عظیمی از مسلمانان را وادار به ترک خانه و کاشانه خود کنند که به آغوش بیگانگان و غیرمسلمانان پناه ببرند و در پشت دروازههای بسته، آواره و بیسرپناه، سرمای زمستان و سختی دوران تلخ آوارگی را تحمل کنند. این فجایع بزرگ را کسانی به وجود آوردهاند که خود را «خادم الحرمین» مینامند و بیکفایتی خود را در تمامی زمینهها و حتی در سرزمین وحی هم به وضوح ثابت کردهاند و مرگ هزاران تن از ضیوف الرحمن هم آنها را به مسئولیتشان آشنا نکرد تا با یک عذرخواهی شفاهی، مرهمی بر قلوب جریحهدار شده مسلمانان و بازماندگان فاجعه منا بگذارند.


امروز، دشمنان اسلام، آشکارا برای تضعیف و تحقیر مسلمین و تجزیه کشورهای اسلامی، برنامه دارند و رسماً خواستار فروپاشی کشورهای اسلامی و ایجاد کانونهای بحران در درون ساختار دنیای اسلام هستند. جای تعجب است که چگونه ممکن است برخی رِژیمهای اسلامی، در این فرایند پرفاجعه نقش آفرین باشند و از درآمدهای نفتی دنیای اسلام برای افزایش تعداد قربانیان و گسترش ابعاد ویرانی سرزمینهای اسلامی، بیشترین سوءاستفاده را به عمل آورند و این سرزمینها را به آزمایشگاهی برای اجرای طرحهای شیطانی دشمنان اسلام در جهت تجزیه و تضعیف کشورها و آزمون کارآئی سلاحهای جدید غرب تبدیل نمایند. اجرای این طرحها نیز به برخی کشورهای اسلامی محول شده که بجای همکاری با کشورهای اسلامی به همکاری با دشمنان اسلام پرداختهاند و به این همدستیها افتخار میکنند.

وحدت و همکاری در شرایط امروز، از نیازهای استراتژیک دنیای اسلام محسوب میشود لکن ابتدا باید بندهای وابستگی و اسارت این قبیل کشورها به غرب از میان برداشته شود و سپس فرصتی برای همبستگی و همکاری مسلمین فراهم گردد چرا که در غیر این صورت به منزله فرصتی برای تعمیم وابستگی و اسارت به کلیت دنیای اسلام خواهد بود. باید از هر فرصتی برای تقویت بنیه امت اسلامی و هموار کردن مسیر تحقق اهداف مشترک مسلمانان تلاش نمود و با افشای حقایق عینی و ملموس به همراه تحلیل مسائل، زمینههای مناسبتری برای ناکام ساختن دشمنان اسلام و جلوگیری از عضوگیری دشمنان از میان مسلمانان فراهم ساخت و مسلمانان را به اهمیت وحدت عملی و رمز و راز اعتلای اسلام و مسلمین، دلگرم نمود. این، راه پرفراز و نشیبی است که اگرچه پیمودن آن سخت و زمان بر است ولی از انجام آن گریزی نیست و مصالح دنیای اسلام اقتضا میکند که کشورهای مستقل و اندیشمندان مسلمان در پیمودن این راه تردیدی به خود راه ندهند.

منبع: جمهوری اسلامی

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار