گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «علی‌اصغر کمالی» پژوهشگر تاریخ اسلام؛ امام علی النقی الهادی علیه‌السلام پیشوای دهم شیعیان که نام پدر ایشان امام جواد علیه‌السّلام و مادرش بانوی گرامی سمانه است. امام هادی علیه‌السلام) در زهد و تقوا بی‌نظیر بوده و خصایل نیکوی اخلاقی بسیاری داشتند و به دلیل هدایت مردم آن زمان به ایشان لقب هادی نسبت داده شده است.
علی بن محمد علیه‌السلام، در سال ۲۲۰ هجری قمری در ۸ سالگی به امامت رسیدند، اما به امامت رسیدن امام جواد علیه‌السلام در سن کم باعث شد که شیعیان تردیدی در امامت امام هادی علیه‌السلام نداشته باشند.
شیعیان پس از امام نهم، به استثنای عده اندکی، امامت امام هادی علیه‌السلام را پذیرفتند و آن عده اندک، موسی بن محمد، معروف به موسی مبرقع را امام دانستند. (نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۶۱ ش، ص ۱۳۴.)، اما پس از مدتی این عده نیز امامت امام هادی علیه‌السلام را پذیرفتند.
دوران امامت علی بن محمد، امام دهم شیعیان، ۳۳ سال بود که ۷ سال از امامت خود را در دوره خلافت معتصم عباسی سپری کرد. پنج سال از دوران امامت خود را با خلافت واثق، چهارده سال با خلافت متوکل، شش ماه با خلافت مستنصر، دو سال و نه ماه با خلافت مستعین و هشت سال و اندی با خلافت معتز سپری نمود.
در زمان امام هادی علیه‌السلام اختناق شدیدی از سوی خلفای عباسی حاکم بود و ایشان از طریق سازمان وکالت و نامه‌نگاری با شیعیان در ارتباط بود و علی بن جعفر الهمانی، ابوعلی بن راشد و حسن بن عبد ربّه یا بنا به گزارش برخی فرزندش «علی» از وکیلان امام هادی علیه‌السلام بودند. (جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ ش، ج ۲، ص ۵۱۳ ـ ۵۱۴، ۵۳۷.)
نام همسر حضرت هادی علیه‌السلام سوسن یا سلیل و پنج فرزند داشته است. علمای شیعه از چهار پسر به نام‌های حسن، محمد، حسین و جعفر برای امام هادی علیه‌السلام یاد کرده اند. (مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ ق، ج ۲، ص ۳۱۱-۳۱۲) دختری نیز به او نسبت داده شده که شیخ مفید، نامش را عایشه و ابن شهرآشوب، او را عِلِّیّه خوانده است.
حدیثی از امام هادی علیه‌السلام
راکِبُ الحَروُنِ اَسیرُ نَفْسِهِ، وَ الجاهِلُ اَسِیرُ لِسانِهِ؛ (بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۶۹)
کسی که بر اسب سرکش سوار است، اسیر هوای نفس خویش و نادان اسیر زبان خوش است.
در روایتی از کتاب تحف العقول از امام هادی علیه‌السلام آمده است:
اِتَّقُوا اللّه َ؛ و کُونُوا زَینا و لا تَکُونوا شَینا، جُرُّوا إلَینا کُلَّ مَوَدَّهٍ، وَ ادفَعُوا عَنّا کُلَّ قَبِیحٍ. (منبع: تحف العقول: ۴۸۸. میزان الحکمه جلد ۶ صفحه: ۱۲۴)
امام فرمود: از خدا بترسید و مایه آبرو باشید نه مایه بدنامی. محبّت‌ها را به سوی ما جلب کنید و هرگونه زشتی را از ما دور سازید.
انتهای پیام/
