به گزارش خبرنگار
دفاع‌پرس از اردبیل، «حسین اسدى» فرزند اسکندر ۱۷ فروردین سال ۱۳۳۷ در شهرستان مشگین‌شهر به دنیا آمد و در جریان عملیات کربلای ۵ بیستم دی سال ۱۳۶۵ به مقام عالی شهادت رسید.
فرازی از وصیت نامه شهید حسين اسدى:
معبودا خجالت مى کشم از اینکه قلم بدست گرفته و با قلبى آکنده از خطا‌ها و گناهان مطالبى در این مجموعه بگنجانم. الهى هر چه فکر مى کنم غرق در گناهم از کدامین توبه کنم ولى نمى دانستم که تو، توبه پذیرى. تو مهربانترین مهربانى. فکر کردم که چرا شهادت نصیبم نمى شود.
دریافتم که باید نیت خروج از دنیا داشته باشم از دنیا بریدم تا به معبود پیوندم چرا که باید از دنیا برید تا به معبود پیوست. بنا به فرمایش پیامبر اسلام (ص) دنیا یک لحظه است و باید در این لحظه مطیع و بنده خدا بود و این با رفاه طلبى سازگار نیست.
برادران از شما می‌خواهم کارتان براى خدا باشد تا عبد خدا باشید، بت‌ها را بشکنید، باید حصار‌ها را بشکند تا در‌های معنوى به رویتان باز شود.
سخنى چند با مادرم دارم، مادر جان! نمى گویم بر مرگ من گریه نکنید. گریه بر شهید ثواب دارد. صبر کنید که خدا صابران را دوست دارد. از بچه‌ها مواظبت کنید.
به دخترم بگویید پدرت در عملیات، چون سربازان کربلا دست و پایش را داد.
به فرزندانم بگویید که پدرشان در عملیات اسلام علیه کفر تمام وجودش را داد و براى شما افتخار آفرید.
برادر و خواهرانم برادرتان حسین خودش را فداى اسلام و انقلاب کرد.
به برادران امور تربیتى و به شاگردان عزیز بگویید اگر من مربى و معلم خوبى نبودم ولى خدا را شکر مى گویم که توانستم در تمام جریانات پیشرو و جلودار باشم.
به برادران و خواهران نهضت سواد آموزى بگویید: اگر چه در مدت اندک خدمتم در نهضت سوادآموزى نتوانستم خدمت قابل توجهى نسبت به انقلاب و اسلام انجام دهم ولى با نهایت شرمندگى از خدا توفیق خدمت مى‌خواستم.
اى دوستان و برادران همسنگرم شما را سفارش مى کنم که در ترک ذلت، لذت ببرید. از کلیه فرهنگیان و مربیان و دانش آموزان و همه امت مى خواهم که بنده را حلال کنند.
کتابخانه ام را به پسرم روح الله هدیه مى کنم امیدوارم که سرمایه خوبى باشد.
انتهای پیام/
