به گزارش خبرنگار دفاعپرس از رشت، «فرحناز معصومی منجیلی» در ۱۳ آبان سال ۱۳۴۱ در شهر منجیل و در خانوادهای مسلمان دیده به جهان گشود؛ او هنوز بیش از پنج سال نداشت که مادر مهربانش دارفانی را وداع و به دیار باقی شتافت.
وی در کنار پدر روزگار را سپری کرد و چند ماه پس از ضایعه فوت مادر فرحناز به اتفاق پدر و برادرش از منجیل به مرکز استان گیلان، رشت هجرت کردند، بلکه پدر بتواند بهتر به کارش رسیدگی و نیز در تعلیم و تربیت بچهها با نبود مادر؛ نقش خود را به خوبی ایفاء کند.
فرحناز کم کم بزرگ شد و با پایان یافتن دوران خردسالی برای تحصیل علم و دانش وارد دوره ابتدایی در دبستان امید فردا و در مقطع راهنمایی خزر رشت سپری کرد و چون به تحصیل علم بسیار علاقهمند بود همواره درسهایش را با علاقه و جدیت دنبال میکرد و به همین علت در تمامی مقاطع تحصیلی از شاگردان ممتاز مدرسه محسوب میشد.
با ورود به سن پانزده سالگی در حالی که پایه دوم دبیرستان مشغول به تحصیل بود، او نیز همانند دیگر جوانان معتقد و پرشور و متعهد مصمم و راسخ استوار در مسیر نور قرار گرفت و برای به تحقق اهداف مقدس حضرت امام خمینی (ره) و سرنگونی حکومت شاهنشاهی از هیچ تلاشی برای رسوایی و نابودی حکومت جور دریغ نکرد.
از تهیه شعارهای انقلابی گرفته تا توزیع پوسترها و اعلامیههای حضرت امام خمینی (ره) و شرکت در تظاهرات و راهپیماییها و هرکجا که میتوانست به عنوان یک دختر مومنه و مسلمان و انقلابی ایفای نقش نماید، فعالیت میکرد.
سرانجام در هفتم بهمن سال ۱۳۵۷ در حالی که به همراه خیل عظیم جمعیت امت مسلمان رشت از جمله بازاریان و روحانیون و دانشجویان و تمامی اقشار جامعه در تظاهرات گسترده و با شعارهای کوبنده خواستار سرنگونی حکومت پهلوی و خواستار ورود حضرت امام خمینی (ره) به میهن بودند و در حالی که خیل عظیم جمعیت وارد خیابان لاکانی رشت شده بودند، بر اثر راهبندان ماموران حکومتی و پرتاب گازهای اشکآور و تیراندازی به طرف جمعیت تظاهرکننده، فرحناز معصومی نیز با اصابت تیر از ناحیه سر به شدت مجروح شد و بلافاصله توسط مردم به بیمارستان پورسینا رشت انتقال و بر اثر جراحات وارده در همان روز به درجه رفیع شهادت نائل میشود و سندی بر جنایات حکومت ستمشاهی و مایه افتخار زنان مسلمان شد.
پیکر این شهیده توسط مردم، تحت مراقبت شدید امنیتی ماموران ساواک به زادگاهش منجیل منتقل و در کنار مادر جوانش به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/