به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، تیم شناسایی و تحقیقات سازمان منع سلاحهای شیمیایی در گزارشی درباره حمله شیمیایی به شهر مارع در سوریه در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد: «هیچ سازمان دیگری به غیر از داعش از ابزارها، انگیزهها و توانمندیهای لازم برای استفاده از گاز خردل بهعنوان بخشی از حمله به مارع در ۱ سپتامبر ۲۰۱۵ برخوردار نبوده است».
هر چند که سوریه سال ۲۰۱۴ سلاحهای شیمیایی خود را به کارگروهی متشکل از آمریکا و سازمان منع جنگافزارهای شیمیایی تحویل داد، اما کشورهای غربی بارها این کشور را به استفاده از این سلاحها متهم کرده و حتی به این بهانه تحریمهایی را علیه دمشق وضع کردند. این اتهامزنیها دقیقا زمانی صورت گرفت که سوریه و متحدانش توانسته بودند بیشترین دستاوردها را در برابر تروریسم و تجزیهطلبان داشته باشند. دمشق بارها خبر داده بود که «صحنهسازی» حملات شیمیایی و فشار بر دولت سوریه زمانی رخ داد که نیروهای ارتش این کشور در حال پیشروی علیه تروریستهای تحت حمایت قدرتهای خارجی بودند.
این اعتراف دیرهنگام از چند منظر قابل توجه است؛
1. «دونالد ترامپ» در دوران ریاستجمهوریاش در امریکا به عنوان بالاترین مقام این کشور اذعان کرد؛ داعش ساخته و پرداخته آمریکاست و ماموریتهای این کشور را اجرا کرده است. بر این اساس امریکا نمیتواند از بار مسئولیت حملات شیمیایی در سوریه توسط داعش شانه خالی کند و باید به دلیل اقدام علیه بشریت و محیط زیست مورد بازخواست و مجازات قرار گیرد.
چند ماه پیش هم «الحکم دندی»، معاون نماینده دائم سوریه در سازمان ملل متحد خبر داد که نظامیان اشغالگر آمریکایی در منطقه التنف، تروریستها را به مواد شیمیایی مجهز کردند و به آنان آموزش دادهاند که چگونه با صحنهسازی از این مواد استفاده کنند.
«سرگئی ناریشکین»، مدیر سرویس اطلاعات خارجی روسیه نیز پیشتر خبر داد که آمریکا آماده استفاده از مواد شیمیایی سمی برای مختل کردن روند عادیسازی روابط دمشق با کشورهای عربی است. منابع اطلاعاتی روسیه پیش از این خبر دادند که «جیمز میلوی»، معاون فرماندهی سنتکام، تروریستهای داعش را در جنوب سوریه و دمشق مدیریت میکند و آمریکاییها در مناطق «الحویه» و «زافریا» در نزدیکی پایگاه التنف به تروریستهای داعش موشکهایی با سرجنگی آلوده به مواد شیمیایی دادهاند.
سال 1399 بود که وزارت خارجه سوریه تصمیم سازمان منع گسترش سلاحهای شیمیایی علیه این کشور را محکوم کرد و آن را «سیاسیکاری» خواند.
دمشق با تأکید بر اینکه تصمیم این سازمان بدون هیچ دلیلی، سوریه را هدف قرار میدهد، تصریح کرد، این مصوبه مبتنی بر نتیجهگیریهای نادرستی است که آنچه گروه «تحقیق» نامیده میشود، استنباط کرده است. وزارت خارجه سوریه همچنین تأکید کرد، این تصمیم به گروههای تروریستی پیام اشتباهی مخابره و آنان را تشویق خواهد کرد تا نمایشهای شیمیایی دیگری را اجرا و حکومت سوریه را به انجام آن متهم کنند.
2. سابقه آمریکاییها نشان میدهد که دروغ پردازیها و اتهامزنیهای واهی شیمیایی صرفا علیه نظام سوریه نبوده است؛ بلکه آمریکا در گذشته نیز بارها این حربه را علیه سایر کشورها به کاربرده و به این بهانه نیز اشغالگری و جنایت علیه شهروندان کشورهای دیگر را توجیه کردهاست. نمود عینی این رفتار در قبال عراق بود که به اذعان «کالین پاول»، وزیر خارجه وقت آمریکا، «جرج بوش» در کنار «تونی بلر»، نخستوزیر انگلیس با دروغ «سلاح شیمیایی صدام »بدون مجوز سازمان ملل، اشغال عراق و کشتار در این کشور را رقم زد.
این در حالی است که آمریکا و انگلیس در عراق، افغانستان، لیبی و.... از تسلیحات آغشته به اورانیوم ضعیفشده یا مواد شیمیایی استفاده کرده اند که شیوع سرطان و تولد کودکان ناقصالخلقه تنها بخش کوچکی از پیامدهای آن بوده است. رویهای که در دو سال جنگ اوکراین نیز تکرار شد. کشفیات روسیه در اوکراین، گواه وجود آزمایشگاهها و مراکزی است که سازمان سیا در آن اقدام به ساخت سلاحهای بیولوژیک و شیمیایی کرده است. دوگانگی رفتاری آمریکاییها در باب سلاحهای شیمیایی آنجا آشکار میشود که رژیم صهیونیستی از سال 2008 تا امروز دهها بار در حمله به غزه از بمبهای فسفری و شیمیایی استفاده کرده، اما آمریکایی و اروپا نه تنها آن را محکوم نکردهاند بلکه با واژه «دفاع مشروع» به توجیه آن پرداختند.
3. افشای دروغینبودن ادعای آمریکا مبنی بر استفاده سوریه از سلاح شیمیایی، بار دیگر ماهیت حقیقی ادعاها و هوچیگریهای آمریکا و شرکای غربی این کشور در باب فعالیتهای هستهای ایران را نیز آشکارتر میسازد.
۴. در حالی که آژانس بینالمللی انرژی اتمی با انجام بازرسی های کم سابقه از تاسیسات هسته ای ایران بارها بر صلح آمیز بودن فعالیتهای هسته ای کشورمان تأکید کرده،آمریکا، اروپا و رژیم صهیونیستی با زیر پا گذاردن توافقات با ایران و عبور از قطعنامههای سازمان ملل، اتهام زنی به کشورمان را به ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی خود مبدل کرده اند.
انتهای پیام/ ۱۳۴