به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، عبدالباری عطوان سردبیر نشریه الکترونیکی رأی الیوم با انشار سرمقاله‌ای نوشت: جو بایدن رئیس جمهور آمریکا، هم مثل میانجی‌گران عرب، هیچ شناختی از رهبران مقاومت و صلابت آنها ندارد. آمریکا و میانجی‌گران عرب عادت کرده‌اند به رهبران «سست عنصری» در حکومت‌های عربی برخورد کنند که کاملا تسلیم آمریکا هستند و هیچ ارتباطی به ملت و مقاومت فلسطین ندارند.
عجله بایدن برای به نتیجه رساندن توافق تا قبل از ماه مبارک رمضان نه برای توقف نسل کشی بلکه به منظور کاهش خسارت‌های رژیم صهیونیستی و از بیم شکل گیری جبهه حساس‌تر دیگری در کرانه باختری و از همه مهمتر، مرمت کمپین انتخاباتی خود است که به دلیل رویگردانی هوادارانش دچار آسیب شده است.
اما رهبران مقاومت در غزه - که حرف آخر را در این پرونده می‌زنند - ابدا عجله‌ای برای توافق ندارند. آنها اعصاب پولادین، صبر فراوان، تحلیلی دقیق و نگاهی تیزبینانه نسبت به این اوضاع دارند. به همین دلیل بعید می‌دانیم مذاکرات قاهره که دیروز (یکشنبه) با حضور سران دستگاه‌های امنیتی رژیم صهیونیستی، آمریکا و مصر پشت در‌های بسته شروع شده است، به توافقی سریع منجر شود و تا قبل از آغاز ماه رمضان به نتیجه برسد.
اطلاعات موجود درباره دیدگاه هیئت مقاومت در مذاکرات مسکو یا منابع نزدیک به سران مقاومت در غزه و نحوه تعامل آنها با حوادث جاری نشان می‌دهد که هر قدر به ماه مبارک رمضان نزدیک می‌شویم، مواضع مقاومت محکم‌تر و جدی‌تر می‌شود و بیش از همیشه بر شروط فلسطین و خودداری از ارایه امتیاز، پافشاری می‌کنند.
در تشریح این موضوع باید گفت یحیی سنوار، رهبر حماس در غزه دستور العمل‌های لازم مبتنی بر عدم ارائه هر گونه امتیاز را به هیئت اعزامی این جنبش به قاهره داده است؛ از این رو تا وقتی که اسرائیلی‌ها و بایدن از اوج گیری مقاومت در ماه مبارک رمضان هراس دارند، مقاومت باید با حرکت معکوس در مسیر مذاکرات، از این هراس برای گرفتن حداکثر امتیازات، بهره برداری کند.
مهمترین بند در دستور العمل سنوار برای هیئت حماس در مذاکرات قاهره، حاکی از این است که مقاومت در سطوح دفاع و حمله به عالی‌ترین درجه دست یافته است به طوری که می‌تواند در روز‌های آینده از تاکتیک‌های مبتکرانه‌ای در جنگ به خصوص در صورت حمله رژیم اشغالگر به رفح، استفاده کند.
این صلابت و قدرت به دو عنصر برمی گردد: یکی پیروزی‌های میدانی چشمگیر در غزه و کرانه باختری و خلق تاکتیک‌های حساب شده برای اجرا در ماه مبارک رمضان و دیگری ناکامی برخی دولت‌های عربی در ایجاد انحراف در مسیر مقاومت یا اعمال فشار بر آن با استفاده از پول.
وقتی آمریکا و همه دولت‌های عرب وابسته نمی‌توانند بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی، را به بازگشایی گذرگاه رفح برای ورود کمک‌های بشردوستانه به باریکه غزه وادار کنند و مجبور می‌شوند اندک کمک غذایی خود را با استفاده از چتر از هواپیما بر فراز غزه رها کنند که البته بخش عمده‌ای از آنها، در دریا فرود آمد، ثابت می‌کنند که تا چه اندازه ضعیف و ناتوان هستند.
کما اینکه با شواهد میدانی ثابت می‌شود که نتانیاهو هیچ اهمیتی برای آنها قائل نیست و کمترین تردیدی در ادامه مسیر جنایات کارانه خود ندارد، چون به خوبی می‌داند که هر گونه توافقی برای آتش بس و عقب نشینی از غزه به معنای شکست خود و رژیم اشغالگر و آغاز شمارش معکوس برای نابودی طرح صهیونیسم و کسب پیروزی بزرگ برای مقاومت و حماس است.
ما نمی‌خواهیم در خصوص امکان به نتیجه رسیدن مذاکرات قاهره و ایجاد آتش بس، زیادی خوش بین باشیم، اما اگر این اتفاق افتاد – که احتمال آن بسیار ضعیف است – به این معناست که رژیم صهیونیستی رسما به شکست اعتراف کرده و همه شروط مقاومت را پذیرفته و پرچم سفید را بالا برده است؛ در این صورت سنوار نه فقط رهبر فلسطینی‌ها بلکه رهبر اکثریت عرب‌ها خواهد شد و در ردیف عمر مختار و امثال او قرار خواهد گرفت.
اینکه دیگر حرفی از اخراج گروه‌های مقاومت یا ایجاد جایگزین برای آنها در غزه یا دروغ‌هایی مثل غرق کردن تونل‌های غزه در میان نیست، گواهی بر این مدعاست که رهبران و مردان شجاع مقاومت هنوز در سرزمین خود حضور دارند و هنوز قوی و مقتدر هستند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
