گروه اجتماعی دفاعپرس: از خرمشهر که به جاده شلمچه وارد میشوی اولین تابلویی که میبینید نوشته شده است به «اولین خاکریز دفاع مقدس خوش آمدید» پس از گذشت چند کیلومتر میتوان گنبد فیروزهای یادمان شلمچه را دید.
در شلمچه تمامی دوران دفاع مقدس را میتوان مرور کرد. اینجا بیشترین شباهت را به کربلا دارد و هر کسی به وسع خود دل به زیارت مشهد شهیدان میدهد. تعطیلات نوروزی فرصت مناسبی برای زیارت شهدا آن هم در مناطق گرم جنوب است.
در این ایام، مناطق عملیاتی دفاع مقدس مملو از زائران سرزمینهای نور میشود و شلمچه یکی از پر ازدحامترین یادمانهای این مناطق است. در اینجا، ابتدا زائران زیارت نامه شهیدان شلمچه را میخوانند سپس با احترام و سلام گفتن بر شهیدان ارادت خالصانه خود را ابراز میکنند.
زیارت قبور هشت شهید گمنام عملیات کربلای پنج و سپس دیدن وسایل بر جا مانده از شهدا.
خواندن نماز و یا شرکت در نمازهای جماعت در این یادمان، تلاوت قرآن و خواند دعا، تماشای تصاویر شهدای هشت سال دفاع مقدس و صحنههای رزم بی امان رزمندگان اسلام با دشمن بعثی، خاطرات سالهای حماسه را تداعی میکند.
تصاویر به خاک افتادن جوانان و نجوای آنان با شهیدان، خلوت برخی زائران برای نوشتن خاطره یا دل نوشته، حضور رزمندگان سالهای دفاع مقدس که حالا مو سپید کردهاند و ایام جوانی خود را در شلمچه دوباره مرور میکنند و حضور جانبازانی که بخشی از اعضای بدن خود را در شلمچه و سایر مناطق عملیاتی جا گذاشته اند بسیار دیدنی است.
باید گفت شلمچه حس بی نظیر سبکبالی دارد، اینجا دل را راهی کربلای حسین (ع) میکند. روی تابلویی که در گوشهای از یادمان نصب شده نوشتهاند «تا کربلا یک سلام».
شلمچه کربلای ایران است. از اینجا تا کربلا راهی نیست، مگر نه اینکه در این خاک خون کسانی ریخته شده است که به عشق مولایشان از جانشان گذشتند.
در اینجا با هر کس سخن بگوییم دلش هوایی است و اگر بخواهیم آمیانه بگوییم «حال دلش خوب است».
مهدی شریفی ۲۷ ساله که از اراک به یادمانهای دفاع مقدس اعزام شده است، میگوید: به برکت شهدا هر سال برای زیارت به این مناطق میآیم و از خود شهدا میخواهم که راه آنها را ادامه دهم.
علی ۱۹ سال سن دارد و از رامشیر برای خادمی شهدا به شلمچه آمده است، از او دلیل حضورش را میپرسم کمی خجالت میکشید، اما به تابلویی اشاره میکند که بر روی آن نوشته شده «ای شهدا میشود تفحصم کنید غرق شدهام در میدان مین دنیا» میگوید اینجا فرصتی است که به اعمال خودمان و به آخرت فکر کنیم.
کمی قدم میزنم و رو به حرم امام حسین میکنم یاد این شعر میافتم و میخوانم:
خودم را بی خودم وا میگذارم
میان لالهها سر گشتهام
من دلم را با تو تنها میگذارم.
انتهای پیام/ 241