به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس،: مایکل فخری، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حق غذا در جلسه شورای حقوق بشر استفاده رژیم صهیونیستی را از کمپین قحطی علیه مردم فلسطین در غزه نسل کشی توصیف کرد و گفت: وقتی جنگ شروع شد، دیدیم مردم به شکل بی سابقه‌ای به گرسنگی کشانده می‌شوند. تا به حال ندیده ایم هیچ جامعه‌ای به این سرعت به چنین سیاستی وادار شود. اکنون آنچه می‌بینیم قحطی است و کودکان از سوء تغذیه و کم آبی جان خود را از دست می‌دهند.
وی با یادآوری اینکه رژیم صهیونیستی بلافاصله پس از آغاز جنگ در هشتم اکتبر ۲۰۲۳ میلادی آب غزه را قطع کرد، توضیح داد: غزه از ۹ اکتبر ۲۰۲۳ میلادی به طور کامل در محاصره قرار گرفته است و هرگز در تاریخ معاصر و در درگیری‌ها به این سرعت شاهد سوق دادن کودکان به سمت سوءتغذیه نبوده ایم.
سیاست قحطی فلسطین به وسیله رژیم صهیونیستی از منظر حقوق بین الملل
گرسنگی دادن در قانون بین الملل حقوق بشر
قانون بین‌الملل حقوق بشر به وضوح و به صراحت «حق بشر برای دریافت غذا» را بیان می‌کند و طبق ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر فرد حق داشتن زندگی مناسب برای سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش را دارد و باید از غذا، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی لازم برخوردار باشد.
منشور بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (مواد ۱۱ و ۲) نیز این حق را تأیید و بر به رسمیت شناختن و تعهد دولت‌ها برای تلاش و حفظ این حق تأکید می‌کند.
در منشور بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ماده ۶) تصریح شده است: زندگی حق ذاتی هر انسانی است و باید این حق محافظت شود؛ هیچ‌کس را نمی‌توان خودسرانه از زندگی اش محروم کرد. گرسنگی دادن مردم یا قرار دادن آن‌ها در معرض چیزی که ممکن است حق زندگی را از آن‌ها سلب کند، جایز نیست.
ماده اول و دوم (مشترک دو منشور) تصریح می‌کند، «در هیچ شرایطی محروم کردن مردم از دسترسی به وسایل معیشتشان جایز نیست»؛ یعنی محاصره اهالی غزه به وسیله رژیم صهیونیستی و جلوگیری از دسترسی اهالی آنجا به وسایل معیشت غیرقانونی است. علاوه بر این، استفاده از عامل فسفر سفید که خاک را می‌سوزاند، با هدف جلوگیری از امکان کشاورزی و تولید مواد غذایی ساکنان آینده غزه جایز نیست.
گرسنگی دادن در حقوق بین الملل بشردوستانه
در سال ۱۹۱۹ میلادی کمیسیون مسئولیت بین‌المللی پس از جنگ جهانی اول گرسنگی عمدی غیرنظامیان را به عنوان نقض قوانین و آداب و رسوم جنگ که به پیگرد کیفری منجر می‌شود، فهرست کرد.
طبق اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی، گرسنگی عمدی غیرنظامیان به عنوان روشی جنگی، جنایت جنگی در درگیری‌های مسلحانه بین‌المللی به شمار می‌رود.
الف - ماده ۵۳ حقوق بین الملل بشردوستانه معروف به «قانون مخاصمات مسلحانه» چنین مقرر می‌دارد، «استفاده از گرسنگی دادن غیرنظامیان به عنوان وسیله جنگی ممنوع است».
حقوق بین‌الملل بشردوستانه دولت‌ها را ملزم می‌کند به این قاعده احترام بگذارند، زیرا قاعده حقوقی عرفی است که در درگیری‌های مسلحانه بین‌المللی و غیر بین‌المللی اعمال می‌شود.
ممنوعیت گرسنگی دادن به عنوان روش جنگی در پروتکل‌های الحاقی اول و دوم به کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو آمده است. علاوه بر این، قاعده بیان شده در سایر اسناد مربوط به درگیری‌های مسلحانه غیر بین‌المللی و شیوه نامه‌های نظامی ارتش‌ها قید شده است.
ب - قوانین ۵۴-۵۵-۵۶ تصریح می‌کند، گرسنگی دادن غیرنظامیان روشی جنگی و ممنوع است.
قانون ۵۴ حمله به اشیای ضروری برای بقای غیرنظامیان را ممنوع می‌کند. درباره قانون ۵۵، جلوگیری از رسیدن کمک‌های بشردوستانه به غیرنظامیان نیازمند، ازجمله مانع تراشی عمدی در ارسال کمک‌های بشردوستانه ممنوع است، در حالی که قانون ۵۶ تصریح می‌کند، محدود کردن آزادی حرکت کادر امدادی بشردوستانه ممکن است نقض ممنوعیت گرسنگی باشد.
ج- محاصره گرسنگی
قانون درگیری‌های مسلحانه میان نظامیان و جمعیت محاصره شده با هدف دستیابی به اهداف نظامی و جلوگیری از گرسنگی دادن غیرنظامیان تمایز قائل می‌شود. کشتن گروه نخست از سوی قانون منع نشده است، در حالی که تعرض به گروه دوم جنایت جنگی تلقی می‌شود و ممکن است به نسل کشی تبدیل شود.
در اعمال این تمایز میان اقدامات نظامی و محاصره قحطی زندگان و آنچه رژیم صهیونیستی در غزه انجام می‌دهد، باید گفت رژیم صهیونیستی نمی‌تواند ادعا کند هدف محاصره اش دستیابی به اهداف نظامی است، همان گونه که واقعیت گواه جنایت هایشان است. آن‌ها مدعی هستند می‌خواهند به توانایی‌های مقاومت فلسطین در شمال نوار غزه پایان دهند، در حالی که از کمک‌های غذایی به مردم جلوگیری می‌کنند و به عمد آن‌ها را در مناطق خود به گرسنگی می‌کشانند، گذرگاه‌ها را می‌بندند و کامیون‌های کمک‌رسانی را بمباران می‌کنند.
علاوه بر این، رژیم صهیونیستی به عنوان رژیم اشغالگر در برابر مردم سرزمینی که اشغال می‌کند، مسئول و به همین دلیل گرسنگی دادن آن‌ها یا محروم کردنشان از حق غذا ممنوع است.
با وجود تصریح نص قوانین بین المللی مبنی بر ممنوعیت سیاست گرسنگی دادن به غیرنظامیان، هیچ سازوکاری برای واکنش نسبت به نقض آن وجود ندارد و سازوکار‌های موجود همچنان اخلاقی است؛ بنابراین رژیم صهیونیستی به خود اجازه می‌دهد از قانون تخطی کند، هرچند می‌توان این رژیم را در قبال تخلفات دیگرش از قانون وادار به پاسخگویی کرد.
منبع: راهبرد معاصر
انتهای پیام/ ۱۳۴
