به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی اخیر خود اعلام کرد، به ارتش کشورش دستور داده است شروع به ساخت «بندر دریایی» یا «اسکله موقت» در سواحل غزه برای انتقال کمکهای بشردوستانه به این منطقه کند که حدود ۲.۳ میلیون فلسطینی در آنجا زندگی میکنند.
به نظر میآید این موضع گیری تأیید میکند رئیسجمهور آمریکا و دولتش از زمان آغاز جنگ در نوار غزه در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ همچنان به حمایت بیپایان خود از اسرائیل ادامه میدهند و از این کار دست برنخواهند داشت؛ تا جایی که برخی واشنگتن را طرف کلیدی جنگ غزه میبینند.
این تصمیم آمریکا پس از افزایش انتقادات بینالمللی از اسرائیل پس از خودداری از ورود کمکهای بشردوستانه به غزه گرفته شد، در حالی که گزارشهای بینالمللی نشان دهنده رنج مردم فلسطین در نوار غزه از کمبود شدید مواد غذایی و تجهیزات بهداشتی و درمانی است. حال باید دید هدف آمریکا از ساخت بندر دریایی تسهیل ورود کمکها به غزه است یا اهداف دیگری در سر دارد؟
خبر ناگهانی بایدن
مورد متناقضی که به تازگی در اظهارات شب جمعه بایدن آشکار شد، آنجا بود که در کنگره گفت، هدف از این اقدام رساندن کمکهای بشردوستانه بیشتر به نوار محاصره شده غزه است و نشان میدهد ظاهراً هیچ نیروی آمریکایی در عرصه میدانی وجود نخواهد داشت. این در حالی است که ایالات متحده به حمایت از رژیم اشغالگر ادامه میدهد.
جنبه بشردوستانه طرح که رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد، ارسال کمکهای امدادی به نوار غزه و ایجاد بیمارستانهای سیار برای درمان مجروحان جنگی است. روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز مینویسد، روند ساخت بیمارستانها با همکاری سایر کشورهای خاورمیانه انجام خواهد شد، زیرا تأسیسات جدید و روند ارسال کمکها به نوار غزه را قبرس فراهم میکند، اما باز هم مشکل اصلی حل نخواهد شد، زیرا توزیع کمک بشردوستانه با ادامه جنگ و بمباران شدید اسرائیل در جنوب و مرکز غزه همخوانی ندارد. ۱۰ مارس فرماندهی مرکزی ایالات متحده از حرکت کشتی فرانک اس بیسون از ایالات متحده به شرق مدیترانه خبر داد که حامل نخستین تجهیزات برای ایجاد اسکله موقت در غزه است.
ارتش ایالات متحده مدت هاست ایده مونتاژ اسکله شناور را به عنوان راهکاری برای انتقال تدارکات به ساحل در مناطقی که بنادر ناکافی هستند یا در جنگ آسیب دیده اند، مطرح کرده است. این مفهوم به عنوان «تدارکات ساحلی مشترک» شناخته میشود و میتواند شامل ساخت پلهای شناور، کشتیهای تخصصی مجهز به جرثقیل و کشتیها پشتیبانی باشد.
به نوشته روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونت، هیئت نظامی آمریکایی در حالی که اسرائیل از سرعت برنامه ریزی آمریکاییها برای اجرای این برنامه شگفت زده شده بود، از شمال نوار غزه بازدید و نقاط مناسب را برای استقرار اسکله بررسی کرد.
پیش بینی میشود ساخت این بندر ۳۰ تا ۶۰ روز طول بکشد، اما میتواند صدها یا هزاران سرباز آمریکایی را در کشتیهای خارج از سواحل در خود جای دهد؛ هرچند طبق اظهارات جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده سربازان آمریکایی به خاک غزه پا نخواهند گذاشت.
در عین حال، وال استریت ژورنال به نقل از مقام بلندپایه اروپایی نوشت، کمکها از قبرس به سکویی در نزدیکی غزه که به وسیله ایالات متحده ایجاد میشود، تحویل داده خواهد شد. ایالات متحده این طرح را با هماهنگی اتحادیه اروپا، قبرس، امارات و سازمان ملل متحد تهیه و قطر با کمک مالی برای حمایت از کشتیهای تجاری انتقال دهنده کمک به غزه موافقت کرده است.
اقدام دیرهنگام و اجرانشدنی
برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند، سخنرانی بایدن تبلیغات انتخاباتی است تا به بخشی از مردم آمریکا که از عملکرد دولتش که در جنایت نسل کشی در نوار غزه دست دارند، خشمگین هستند، اطمینان خاطر دهد.
درواقع این اظهارات تلاشی برای جلب نظر اقشار مختلف ازجمله جوانان، لیبرالهای مترقی و اقلیتهای مسلمان و عرب در آستانه انتخابات ریاستجمهوری و تلاش برای تطهیر وجهه آغشته به خون کودکان و غیرنظامیان بی دفاع فلسطینی است که به وسیله اشغالگران با سلاحهای آمریکایی کشته شده اند.
در هر صورت اگر تصمیم بایدن جدی باشد، ساخت اسکله شناور تقریباً یک تا ۱.۵ ماه زمان نیاز دارد که مدت زمانی طولانی نسبت به اتخاذ سیاست گرسنگی دادن به اهالی غزه است؛ سیاستی که به ویژه اقشار آسیب پذیر مانند کودکان، سالمندان، بیماران و مجروحان را که تعدادشان از ۷۰ هزار نفر فراتر رفته است، دربر میگیرد.
به نظر میآید اقدام دولت بایدن در مقابل امکان و سهولت باز کردن کریدورهای زمینی موجود که واجد شرایط دریافت کمکهای غذایی و پزشکی هستند، مانند گذرگاه رفح و کرم شالوم گامی دیرهنگام و اجرانشدنی است. اقدام دولت بایدن شبیه بازی چماق و هویج به مدیریت اسرائیلی-آمریکایی است که قصد دارند در چارچوب محلی شروع به مدیریت صحنه امداد و تلاشها را برای تثبیت نقش دولت غزه و نهادهای اداری داخلی فلسطین نقش بر آب کنند.
بی تردید اگر دولت آمریکا نگران ریخته شدن خون فلسطینیان بود و از کشتن آنها یا سیاست گرسنگی دادن خودداری میکرد، بهتر بود یا اینکه از حمایت تسلیحاتی اشغالگران اسرائیلی دست بردارد و تل آویو را ملزم کند با هماهنگی قاهره گذرگاههای رفح، کرم شالوم و سایر گذرگاههای زمینی را که راه حلی سریع تری برای نجات جان کودکان و غیرنظامیان بی دفاع فلسطینی است، باز کنند.
جایگزین مناسبی وجود ندارد
گرچه سازمان ملل متحد به طور مستقیم با بیان اینکه هر راهی برای افزایش دسترسی به کمکها خوب است، نظر مثبت خود را بیان کرد، اما اعتقاد دارد تمرکز بینالمللی باید بر ورود کمکهای بشردوستانه از مسیر زمینی به نوار غزه و توزیع گسترده آن باشد.
یکی از اعضای کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین اقدام دولت بایدن را در چارچوب فریب افکار عمومی جهان، دادن آدرس غلط و تلاش آمریکا برای دور زدن تقاضای شکستن محاصره غزه دانست و گفت: کریدور دریایی مدنظر ایالات متحده نشان دهنده تسلیم شدن در برابر محاصره و فرمول اسرائیل است و خطر راه حلهای ارائه شده به وسیله طرف آمریکایی در این مورد نهفته است.
گذرگاه رفح تنها راه ارتباط غزه با جهان خارج به شمار میرود، به ویژه با توجه به موضوع ورود کمکهای بشردوستانه در جنگ که در آن اسرائیل ورود کمکها به نوار را محدود کرده است و خطر وقوع قحطی مناطق شمالی را تهدید میکند. در دو هفته گذشته کمکهای محدودی به وسیله مصر، اردن، امارات، قطر و فرانسه با پرتاب هوایی کمکها انجام شد، اما بخشی از آنها به دریا افتاد.
منبع: راهبرد معاصر
انتهای پیام/ ۱۳۴