گروه اجتماعی دفاع‌پرس: در طول تاریخ، یکی از عناصری که به شدّت مورد ظلم و تحقیر زیاده قرار گرفت، شخصیت «زن» بود.
در همین راستا یکی از مهم‌ترین وظایفی که ادیان الهی و به‌طورکلی اسلام بر دوش خود داشته و دارد، معرفی جایگاه رفیع زن در خلقت و بازگرداندن او به جایگاه حقیقی خود است.
برای تحقق این امر، خدای متعال بحث حجاب و عفاف را جزء تکالیف شرعی هر انسانی قرارداد تا با مراعات آن، به‌طورکلی انسان و به شکل خاص شخصیت زنان از آفات و انحرافات رهایی یابد و جلوه‌ی متعالی آن‌ها و ثمرات بزرگ و بی‌بدیلشان نمایان شود.
اگر مطالعه و یا تحقیقی در آثار تاریخی، نگاره‌ها، ظروف و صنایع دستی داشته باشیم به‌خوبی می‌توان آثار حجاب و اعتقاد به پوشش را در میان اقوام گذشته به دست آورد. درست است که نوع و میزان پوشش‌ها بسته به شرایط اقلیمی و رسومات طوایف مختلف با هم متفاوت بوده‌اند، امّا اصل ضرورت پوشش را می‌توان به‌وضوح در تمام ادوار زندگی بشر مشاهده کرد.
حجاب در ادیان پیش از اسلام
با نظری گذرا و اجمالی در تعالیم ادیان قبل از اسلام به‌خوبی روشن می‌شود که نه‌تنها بحث حجاب و عفاف در این ادیان مطرح بوده، بلکه یکی از واجبات تأکید شده و ضروری آن‌ها به‌حساب آمده است.
حجاب در دین مبین اسلام
اسلام به‌عنوان آخرین و کامل‌ترین دین الهی، لباس و پوشش را «هدیه‌ی الهی» معرفی کرده و وجود پوشش برای زن و مرد را با تعدیل و نظم مناسبی به جامعه‌ی بشری ارزانی داشته است.
از انحرافات و یا افراط و تفریط‌هایی که پیرامون پوشش زنان وجود داشته است اجتناب کرده و در تشریح قانون حجاب، حدّ و مرزی متناسب با غرایز انسانی را در نظر گرفته است.
حجاب در دین اسلام، سهل‌انگاری مضرّ و یا سخت‌گیری بی‌مورد نیست؛ بلکه دستورهای اسلام، تدابیری است که خداوند در قرآن کریم آوره است.
در آیه‌ی ٦٠ از سوره‌ی نور، حکم حجاب کامل برای تمام زنان ثابت و قطعی بوده است؛ به‌طورقطع وقتی رعایت حجابی که برای سالخوردگان بخشیده شده، مطابق با عفت ایشان است، رعایت آن برای بانوان دیگر که در سنّ ازدواج هستند اولویت بیشتری داشته و لازمه‌ی حفظ عفت ایشان می‌باشد.
انتهای پیام/ 241
