گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: دانشجویان آمریکایی حامی فلسطین این روزها از ترس اینکه انجام هرگونه فعالیت علیه سیاست‌های آمریکا منجر به بازداشت و حتی اخراج آن‌ها از دانشگاه می‌شود، فراتر رفته‌اند و شعله خیزش سراسری در دانشگاه‌های آمریکا را روز به روز شعله‌ورتر و چهره واقعی آمریکا را در افکار عمومی جهان افشا میکنند.
تجمعات این روزهای دانشجویان آمریکا ما را به رویدادی در به پنجاه و چهار سال پیش می‌برد؛ رویدادی که در دانشگاه ایالتی «کنت» در ایالت اوهایوی آمریکا رخ داد و طی آن گروهی از دانشجویان به‌صورت مسالمت‌آمیز به جنگ آمریکا در ویتنام اعتراض کردند، اما توسط گارد ملی ایالت اوهایو تیرباران شدند. طبق گزارش‌های رسمی در جریان این حمله وحشیانه ۴ دانشجو کشته و ۹ نفر دیگر زخمی شدند.
این موضوع خیلی قابل تامل است که اعضای گارد ملی با تفنگ‌های خود به سمت حدود ۳۰۰ دانشجو که به صورت مسالمت‌آمیز در محوطه دانشگاه «کنت» تجمع کرده بودند، شلیک میکنند و سپس تبرئه می‌شوند.
گفته می‌شود، دو تن از کشته شده‌ها در فاصله ۱۰۰ متری از تظاهرات‌کنندگان ایستاده بودند و در حال تماشای همکلاسی‌های خود بودند. تعدادی از دانشجویانی هم که هیچ ارتباطی با تظاهرات‌کنندگان نداشتند، کشته و زخمی می‌شوند؛ لذا نکته مهمی که از رخداد قتل‌عام دانشگاه ایالتی کنت در اوهایو، در اوج جنگ ویتنام می‌توان استنباط کرد، این است که دولت آمریکا از ارتکاب کشتار دسته‌جمعی و کورکورانه در شرایط بحرانی که منافع این حکومت را تهدید می‌کند، ابایی ندارد.
البته حادثه دانشگاه کنت در نوع خود منحصر به فرد بود؛ برای مثال، تیراندازی به سمت دانشجویان معترض در دانشگاه ایالتی جکسون در ایالت می‌سی‌سی‌پی، دقیقاً ۱۰ روز پس از واقعه دانشگاه کنت توسط نیرو‌های مشترک پلیس ایالتی و اداره پلیس شهر صورت می‌گیرد که در جریان آن نیز ۲ نفر از دانشجویان کشته و ۱۲ نفر هم زخمی می‌شوند و مثل حادثه دانشگاه کنت هیچ کدام از نیرو‌هایی شلیک کننده، مجرم شناخته نمی‌شوند.
همچنین حادثه‌ای در دانشگاه ایالتی کارولینای جنوبی در ۸ فوریه ۱۹۶۸ رخ می‌دهد که یک گشت پلیس راهنمایی و رانندگی کارولینای جنوبی به دانشجویان معترض به حقوق مدنی تیراندازی می‌کند و ۳ نفر از آن‌ها را می‌کشد و ۲۸ نفر هم زخمی می‌شود.
حادثه دیگری که در راستای حمایت از جنبشی که علیه جنگ ویتنام صورت گرفته بود، در ۸ آوریل ۱۹۷۰، در دانشگاه نیومکزیکو، رخ می‌دهد که در جریان آن، ۱۱ معترض، اعم از دانشجو، استاد و خبرنگار توسط اعضای گارد ملی نیومکزیکو، با سرنیزه تفنگ مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند.
پس بازداشت صد‌ها دانشجوی معترض علیه نسل‌کشی در غزه و فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا و برخورد شدیدی که با این اعتراضات صورت می‌گیرد، موضوع جدید و عجیبی در کشور مدعی آزادی بیان و حقوق بشر نیست.
اگر این ارزیابی از ماهیت نظام آمریکا درست باشد، پس برخورد شدید آن‌ها با دانشجویان حامی غزه و فلسطین، نشان دهنده این است که این رژیم در یک بحران شدید قرار دارد و این بحران ناشی از استواری غزه و شجاعت رزمندگان مقاومت است و نشان می‌دهد غزه موفق شده، حمایت آمریکا از دشمن صهیونیستی را به مسئله داخلی در این کشور تبدیل کند؛ موضوعی که روابط راهبردی بین آمریکا و صهیونیسم را در زمان بحران تهدید می‌کند.
پس با قطعیت می‌توان گفت که شکل‌گیری این روند در دو عامل زیر متجلی است؛ یک اینکه حمله رژیم صهیونیستی به غزه دچار تزلزل شده و نتوانسته به اهداف خود دست یابد و دوم اینکه پیشروی گروه‌های مقاومت حامی غزه هژمونی آمریکا در منطقه را تهدید می‌کند.
موضوع مهم دیگری که در خیزش سراسری دانشجویان آمریکایی حامی فلسطین متبلور است، این است که دانشجویان آمریکایی که معترض تداوم جنگ ویتنام بودند، منفعت مستقیمی از توقف جنگ کشورشان در آسیای جنوب شرقی داشتند، چون آن زمان دانشگاه‌ها زمانی که خدمت اجباری بود، به پناهگاه قانونی برای فرار از خدمت سربازی تبدیل شده بود؛ از این رو، دانشگاه‌ها به کانون‌های طبیعی مخالفت با سیاست خارجی آمریکا و به بزرگترین ذخیره راهبردی برای جنبش ضد جنگ تبدیل شدند.
اما در مورد غزه و فلسطین، عامل محرکه علیه سیاست‌های تهاجمی آمریکا منفعت فردی جوانان آمریکایی نیست، بلکه تأثیر تصویر و ویدئو‌هایی است که از نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود؛ لذا استاندارد‌های دوگانه رسانه‌های آمریکایی در پوشش اخبار غزه و کشتار جمعی و حمایت بی‌قید و شرط از رژیم صهیونیستی جواب نداد و انتشار تصاویر جنایت صهیونیست‌ها در شبکه‌های اجتماعی موجب بیداری افکار عمومی بویژه دانشجویان و قشر نخبگانی شد.
در پایان باید گفت که جنبش دانشجویی حامی فلسطین نقاب را از چهره رژیم لیبرال آمریکا زدوده است و سرکوب جنبش همبستگی با غزه و فلسطین و برخورد خشن با آن‌ها نشانه حمایت بی‌چون و چرای آمریکا و همراهی آن‌ها در نسل کشی صهیونیست‌ها در غزه است که سران آمریکایی چاره‌ای جز تغییر سیاست خود در قبال تداوم نسل‌کشی در غزه را ندارند.
انتهای پیام/ ۴۱۱
