به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اراک، شهید «محمد کمالی مقدم» فرزند محمد نبی در سال 1344 در خانواده‌ای مذهبی و اهل علم و دانش در گرمسار متولد شد. پدرش در شهربانی مشغول به خدمت بود. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در دبیرستان مشیری و سپس مدرسه حکیم نظامی تفرش پشت سر گذاشت و در دبیرستان شهید مطهری اراک، دوره دبیرستان را آغاز کرد.
همراه با تحصیل در رشته دو و میدانی مشغول ورزش شد و در رشته‌های دو 200 متر و پرش از مانع چندین مقام شهرستانی و استانی به دست آورد. پس از شهادت برادرش - احمد - بارها از پدر درخواست حضور در جبهه داشت، ولی به دلیل سن کم با رفتنش موافقت نشد. بالاخره با اصرار توانست در سن 16 سالگی موافقت پدر و مادر را برای حضور در جبهه به دست آورد و پس از طی دوره آموزشی در گردان توپخانه مشغول به خدمت شد.
او پس از بازگشت از جبهه به عضویت سپاه درآمد و در گردان زرهی لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) مشغول به خدمت شد. شهید محمد کمالی در حال انتقال ادوات نظامی در منطقه جنگی در محور خرمشهر - اهواز دچار سانحه رانندگی شد و به دیدار برادر شهیدش رفت و این همان محلی بود که یک سال قبل برادرش احمد در عملیات آزادسازی خرمشهر به درجه رفیع شهادت نائل آمده بود.
فرازی از وصیت نامه شهید «محمد کمالی مقدم»:
«بسم الله الرحمن الرحیم
رزمندگان اسلام در راه خدا زمانی که برای رفتن به سوی جبهه مجهز و آماده می‌شوند. خداوند در برابر ملائکه نسبت به چنین انسان‌هایی افتخار می‌کند. امروز وعده خدا از زبان روح‌الله(قدس سره) شنیدم و به راه خدا رفتم و با سلاح خدایی که همان ایمان باشد، به جهاد پرداختم و با مرکب خون و با صفای دل در کاغذ شهادت و نیز وجب به وجب دشت‌ها و خاک کربلا نوشتم که ما را با ظالم الفتی نیست. خب برادرانم، دوستان عزیز، آماده میدان کارزارم. رمز پیروزی در حمایت از امام(قدس سره) امت آن پیر جماران است و امام(قدس سره) را حمایت کنید تا از بلا و شکست دور باشید. ای مادر عزیزم! مادر جان تو همواره مادری نمونه‌ای. از آنجا که همیشه آرزو می‌کردم توفیقی بیابم و شرح حالت را به عنوان زنی از زنان قهرمانی بنویسم تا سرمشقی نیز برای دیگران باشی. مادر جان تو شغل مادری و تربیت فرزندانت را به عنوان عبادت بزرگ و تکلیف الهی می‌دانستی و در قبال آن خود را مسئول دیدی. مادر جان! تو می‌دانستی که باید همیشه برای اصلاح جامعه کار بنیادی کرد و بنیادی‌ترین کار برای زنان همان کار مادری است که در ردیف انبیا است. و ای پدر عزیزم! از شما بسیار شرمنده‌ام که بعد از خدا بزرگ‌ترین معلم و سرپرستم بوده‌اید و تشکر می‌کنم و امیدوارم که مرا حلال کنی.»
انتهای پیام/
