به گزارش گروه سایر رسانههای دفاع پرس، کمال شفیعی شاعر و پژوهشگر ادبی گفت: به نظر من ادبیات و شعر انقلاب اسلامی هنوز در حال زایایی است و تا وقتی این زایایی وجود دارد نمیتوانیم به تئوری قطعیای درباره آن برسیم.
وی ادامه داد: ادبیات و شعر انقلاب اسلامی وقتی به تئوری میرسد که ادبیات انقلاب حرف نهایی خود را زده باشد. یعنی همه ظرفیتهای آن به ظهور رسیده باشد. اما هنوز این ادبیات به طور کامل ظرفیتها و قابلیتهای خود را معرفی نکرده و بروز نداده است.
این شاعر افزود: بعد از اینکه ادبیات و شعر انقلاب اسلامی به تمامیت خود رسید آن زمان میتوانیم از آن به عنوان یک جریان یا سبک یا یک مکتب یا یک دوره از آن یاد کنیم. به نظر من باید اجازه دهیم که شعر و ادبیات انقلاب حد غایی خودش را تعریف کند.
شفیعی اظهار کرد: پس از اینکه شعر انقلاب اسلامی همه ظرفیتهای خود را بروز داد و آن حد غاییاش را معرفی کرد، موجها و فراز و نشیبها آرام میگیرد و دوران ثبات ادبی آن فرا میرسد. بعد از این زمان محققان و نظریهپردازان میتوانند بنشینند و مبانی و مولفهها و شاخصههای این ادبیات را تئوریزه کنند.
این شاعر و پژوهشگر ادبی در بخش دیگری از سخنانش گفت: من معتقدم صرف اینکه آنها برای انقلاب اسلامی شعر گفته باشند یا نباشند نمیتوان به آنها عنوان «شاعر انقلاب» اطلاق کرد. عنوان شعر انقلاب را باید با توجه به مجموعه کنشهای اجتماعی و رفتاری و تمامت یک مجموعه ادبی اطلاق کرد و این بیرون از خیلی از فاکتورهای ظاهری قابل سنجش است.
وی افزود: شعر انقلاب و شاعر انقلاب بیشتر به یکسری از ویژگیهای درونی ارتباط مییابد و فضایی را ایجاد میکند که شما نگفته هم میتوانید بفهمید فلان پدیده یا فلان اثر ادبی مربوط به این جریان است.
وی در پایان گفت: وقتی این گونه به قضیه نگاه میکنید میبینید که آدمهایی هستند که خیلیهاشان حتی بدون نام بردن از «انقلاب اسلامی» در دل یک مجموعه قرار میگیرند که میتوان به آنها گفت: «شاعر انقلاب». همچنین خیلیها هم میتوانند شعر انقلابی بگویند ولی شاعر انقلاب اسلامی نباشند.
منبع:فارس
