زندگینامه شهید محمد ابراهیم شریفی مسئول محور لشگر 21 امام رضا(ع):

چریک پیر جبهه/ روایتی از فرماندهی که خبر شهادت خود و جانشینش را پیش­ بینی کرده بود

دو شب بعد حاج شریف را مجدداً ملاقات کردم. چهره‌اش عوض‌شده بود گویا که چهره‌اش حکایت از شهادت داشت مثل‌اینکه عزم دیدار عشق نموده بود. گفت اگر من شهید شدم علی ابراهیمی (معاون شهید شریفی) هم شهید خواهد شد.
کد خبر: ۶۶۸۹۹
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۱۰:۲۱ - 20January 2016

چریک پیر جبهه/ روایتی از فرماندهی که خبر شهادت خود و جانشینش را پیش­ بینی کرده بود

به گزارش دفاع پرس از مشهد، محمدابراهیم شریفی در چهارم فروردین ماه سال 1321، در روستای قلعه سرخ از توابع شهرستان تربتجام به دنیا آمد. سه فرزند قبل از او به علت نبود امکانات درمانی وفات کرده بودند. محمدابراهیم در محضر استاد بزرگوارش مرحوم شیخ قاسم توکلی که از روحانیون معروف منطقه بود، به کسب علم و دانش پرداخت. قرآن و چند کتاب دیگر را در محضر آن استاد بزرگوار فرا گرفت و علاقه خاصی به تلاوت قرآن و فراگیری احادیث از خود نشان میداد. او در این زمان به کار کشاورزی مشغول بود. محمدابراهیم در 16 سالگی، پدر خود را از دست داد.

او در سال 1338 ازدواج کرد که حاصل 27 سال زندگی مشترک آنها 9 فرزند بود.

تهدید به مرگ شدن برای فعالیتهای ضد شاه

در زمان اوجگیری نهضت اسلامی، رهبری مردم منطقه را به عهده داشت و با شکلدهی تظاهرات و تشکیل جلسات مذهبی و دینی به افشاگری علیه رژیم پهلوی میپرداخت.

محمدابراهیم قبل از انقلاب از افراد انگشتشماری بود که اعلامیههای حضرت امام(ره) را به محل سکونتش میآورد و نسبت به پخش آن در بین مردم اقدام میکرد. بارها مورد تعقیب مأمورین جنایتپیشه شاه قرار گرفت و بارها تهدید به مرگ شد. او در تمامی تظاهراتی که در منطقه زندگیاش تشکیل میشد، مسلحانه شرکت میکرد و در اغلب تظاهرات شهر مشهد علیرغم مسافت طولانی حضور داشت. عاشق امام بود و تنها آرزویش سلامتی و طول عمر ایشان. در سال 1357، مادرش نیز دار فانی را وداع گفت.

قبول مسئولیت برای پیش­برد نظام نوپای انقلاب اسلامی

پس از پیروزی انقلاب، اسلحه به دست گرفت و در 5 فروردین 1358 عضو کمیته و عضو ستاد اجرایی فرمان امام در تربتجام شد. پس از تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تاریخ 10/5/1358 عضو رسمی آن نهاد شد و پس از چندی بهعنوان مسئول گروه مبارزه با مواد مخدر تربتجام منصوب و با سوداگران مرگ، به مبارزه پرداخت. خیلی مهربان بود و با همه بهخوبی و مهربانی رفتار میکرد. به نماز اول وقت و خواندن قرآن تأکید داشت و همیشه سفارش میکرد بچهها را طوری تربیت کنید که نماز و قرآن را فراموش نکنند و در مورد حجاب خیلی حساس بود و میگفت: باید کاملاً حجاب را رعایت کنید.

اولین حضورش در جبهه

محمدابراهیم، زمانی که میهن از جنوب و غرب موردحمله رژیم بعثی عراق قرار گرفت، عازم میادین نبرد شد. در عملیات شکستن حصر آبادان بهعنوان مسئول دسته انتخاب شد و در این عملیات از ناحیه سر، شکم، پهلو، سینه و گردن بهسختی مجروح و مدت زیادی در بیمارستان دکتر شریعتی مشهد بستری شد.

پس از بهبودی نسبی، دوباره به سپاه مراجعه کرد و به پاسگاه جنتآباد (صالحآباد) که زیرپوشش پایگاه تربتجام بود، اعزام شد و از آنجا روانه بیت حضرت امام(ره) شد و مدت شش ماه در آنجا مشغول خدمت بود.

تقبل مسئولیت تخلیه شهدا در عملیات طریق القدس

پس از آن دوباره عازم جبهه شد. در عملیات طریقالقدس فرماندهی گروهان را پذیرفت و سپس به فرماندهی گردان انصار الحسین (ع) که جمعآوری و تخلیه شهدا و مجروحان را به عهده داشت، منصوب شد.

برادرخانم او محمدامین توکلی در این عملیات به شهادت رسید و پیکرش بهوسیله محمدابراهیم به تربتجام آورده شد. در عملیات رمضان فرماندهی گروهان را به عهده گرفت و در عملیات مسلم بن عقیل معاون فرمانده گردان شد و فرماندهی یکی از محورهای عملیاتی را به عهده داشت که در این عملیات برای دومین بار مجروح شد. در عملیات والفجر مقدماتی، فرماندهی گردان الحدید را پذیرفت و در زمان آفند (دفاع)، مسئول محور عملیات بود. در عملیات خیبر سمت فرمانده واحد طرح و عملیات لشکر 21 امام رضا (ع) را به عهده داشت. در سال 1365 توفیق زیارتخانه خدا نصیبش شد.

شجاعت شهید شریف در عملیات والفجر3

از شهید شریفی نقلشده در عملیات والفجر 3 وقتیکه نیروهای گردان تحت فرماندهی این سردار، کلهقندی را گرفته بودند، دشمن از سمت چپ ارتفاع قلاویزان تک سنگینی را شروع کرد، محمدابراهیم در سنگر نشسته بود که به او خبر دادند که دشمن دست به حمله زده است و الان است که شهر مهران را تصرف کند، گفت: ناراحت نباشید، من چایم را بخورم انشا الله پدرشان را درمیآوریم. با عزم راسخ حرکت کرد، و گفت: نیم ساعت بعد به فلان منطقه برایم مهمات بفرستید. همه تعجب کردیم، مگر امکان دارد که به این سرعت بتوان دشمن را عقب راند، شهید شریفی گفت: اگر ما بر حق هستیم قطعاً از اینها بیشتر هم جلو خواهیم رفت. پس از گذشت نیم ساعت، صدای دلنشین او شنیده شد و از همان نقطهای که قبلاً گفته بود، تقاضای مهمات کرد.

عملیات والفجر8 و حضور در خط دفاعی

در عملیات والفجر 8، فکر میکردیم که گذشتن از اروندرود و در آنطرف رودخانه، شکستن خط غیرممکن است. ولی پس از شنیدن صحبتهای شیوای او به حمد خدا حرکت کردیم و با استعانت از امداد غیبی پیروز شدیم.

در عملیات دیگری که به شهید شریفی ملحق شدیم، دیدم که خودش آرپیجی را به دست گرفته و تک دشمن را جواب میدهد. این کار وی از صبح تا ساعت 2 بعدازظهر ادامه داشت. تا آنجا که چهره این فرمانده از شدت نور آفتاب و گردوغبار سیاه شده بود و بهسختی میشد او را شناخت.

رزمندهها در جبهه به او «بابا شریف» «چریک پیر» و «پدر جنگ» لقب دادند.

شهید محمد ابراهیم شریفی لقب چریک پیر گرفت

در عملیاتی که چند بالگرد به منطقه عملیاتی آمده بودند، محمدابراهیم با یک سلاح سبک سر خلبان بالگرد را نشانه گرفت و او را به درک واصل کرد و بالگرد سقوط کرد. از آن به بعد، شهید را با لقب (چریک پیر) خطاب میکردند. او خبر پیروزی رزمندگان و سرنگونی بالگرد را بهطور مستقیم از صداوسیمای جمهوری اسلامی اعلام کرد.

محمدابراهیم شریفی در 20 عملیات شرکت داشت و در عملیات ذیل مجروح شد: عملیات شکست حصر آبادان، مسلم بن عقیل، والفجر 1، والفجر 3، خیبر، والفجر 8 که در عملیات والفجر 8، خبر شهادت برادرش حاج حسن شریفی و دامادش حسین یار خواه را شنید.

آسمانی شدن شهید شریفی

محمدابراهیم شریفی، سرانجام در ساعت 10 شب 23 دی 1365، در حین فرماندهی عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه بر اثر اصابت دو گلوله به قلبش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پیکر او در تاریخ 29 دی 1365 در تربتجام به همراه یازده تن دیگر از همسنگرانش تشییع شد و برای تشییع مجدد به مشهد انتقال داده شد. در روز پنجشنبه 1 بهمن 1365 در شهر مشهد تشییع و در بهشت رضا (ع) و در جوار دوست و همرزم خود سید علی ابراهیمی به خاک سپرده شد.

خاطراتی از سیره عملی شهید محمدابراهیم شریفی

پیشبینی شهادت

شب قبل ازعملیات غرورآفرین کربلای 5 در محضر شهید شریفی بودم. او کنارم نشسته بود. رو به من کرد و گفت: فردا شب عملیات خواهد بود قرار است که با چند گردان خطشکن باشیم. امروز صبح با فرماندهی لشگر مذاکراتی داشتیم و قسمتی را برای عملیات به ما سپردهاند. شب اول عملیات با دو گردان وارد عمل شده و خودشان را به پاسگاه شلمچه رساندند. نزدیک صبح حاج شریف بنده را احضار کرد البته با بیسیم با موتورسیکلت، خودم را به مکانی که حاج شریف بودرساندم. گفت: تا هوا روشن نشده بایستی خودمان را به فلان نقطه برسانیم و در آنجا خاکریز بزنیم. وی جهت استراحت به پشت خط رفت و نزدیک ظهر مجدداً به ما پیوست. عملیات همچنان پیش میرفت. دو شب بعد حاج شریف را مجدداً ملاقات کردم. چهرهاش عوضشده بود گویا که چهرهاش حکایت از شهادت داشت مثلاینکه عزم دیدار عشق نموده بود. گفت اگر من شهید شدم علی ابراهیمی (معاون شهید شریفی) هم شهید خواهد شد. هر دوتای ما را در کنار هم دفن کنید و من گفتم: چرا این حرفها را میزنی؟ شما قول دادهاید که کربلا را آزاد کنید نگاهی بهصورت او کردم خندید و رفت. لحظاتی بعد بیسیم چی شهید شریفی خبر داد که حاج شریف به زمین افتاده. بلافاصله خود را به سردار رشید اسلام حاج محمدابراهیم شریفی رساندم و دیدم که قامت رعنای این فرمانده لشکر اسلام و این مالک اشتر جبهههای نبرد در خون غلطیده و به شهادت رسیده است. بالای سرش نشستم دیدم که سروصورت مبارکش خونآلود و به قلب ایشان دو تیر اصابت کرده و قلب این عزیز خدا را شکافته است چشمانش بسته، صورتش قرمز، گویی که در خواب ناز فرورفته بود.

محمدحسن نظر نژاد

اخلاص عمل

دریک عملیات تعداد زیادی اسیر گرفته بودیم شهید مشغول راز و نیاز با خدا بود، درحالیکه اشک از چشمان او سرازیر شده و صورتش را بر روی خاک گذاشته بود شکر خدا را بهجای میآورد. یکی از سرهنگهای اسیر عراقی به شریف (شهید شریفی در بین رزمندگان به شریف معروف بود) خیره شده بود، یکی از نیروها از علت نگاه کردنش پرسید، در جواب گفت: من شدیداً تحت تأثیر این برادر (حاج شریف) قرارگرفتهام من تعجب میکنم که چطور شریف در زمان پیروزی گریه میکند و برای اولین بار است که میبینم فرماندهای پس از فتح گریه میکند. گفتند: گریه ما به این خاطر است که همهچیز را از آن خدا میدانیم.

هادی نعمتی

احساس مسئولیت

به یاد دارم در سال 62 یا 63 در سپاه خدمت میکردم به برادرم ابراهیم گفتم: چون اسلام در سپاه جاافتاده دیگر نیازی نیست که در سپاه بمانم و میخواهم به دنبال کار قبلیام بروم. برادرم گفت: شما اگر بخواهید از سپاه بیرون بیایید آیا کسی را میشناسی که بتواند کار شمارا انجام دهد و بهجای خودت بگذاری؟ از سپاه یا نیروی نظامی و کمیته بیرون رفتن به اسلام پشت کردن است. وظیفه من و شما است که تا آخرین لحظه عمرمان از اسلام دفاع کنیم.

اسماعیل شریفی

همت در رفع مشکل دیگران

زمان شاه یک روز بعدازظهر قرار بود که با شریفی به شاهان گرماب برویم عصر بود و با یک موتور در دامنه کوه میرفتیم که ناگهان متوجه ماشین پیکانی شدیم که درراه مانده بود و داخلش زن و بچه نیز بودند از ما کمک خواستند شریفی ایستاد و گفت: چهکاری از ما برمیآید؟ آن فرد گفت: ما را به پاسگاه شاهان گرماب برسانید. شریفی خندید و گفت: مگر آنجا لاستیک دارد؟ _ چون چرخها پنچر شده بود _ او به من گفت: جک بگذار و خودش 3 تا لاستیک را درآورد و پشت موتور گذاشت و با یکی از آنها به سفید سنگ رفت که آنجا را پیدا نکرد و بعد به فریمان رفت و دوستش را که آنجا آپارتی داشت از خانه آورد و چرخ نو خرید و آمد و خلاصه کمک کرد و ماشین را راه انداخت. آن مرد خواست حقالزحمهای بپردازد که شریفی ناراحت شد و پول را بهطرف آن فرد پرت کرد و با پرخاش گفت: اگر راست میگویی باید قبلاً لاستیک میخریدی تا خواهران ما در این بیابان نمانند و من این کار را به خاطر خواهرانم انجام دادم نه شما که مرد هستید چراکه نخواستم خواهرانم بین این بیابان و در این منطقه بمانند.

موسی کشتمندی

تواضع و فروتنی

در عملیات خیبر یک پاتکی زدیم چند عدد سلاح ازجمله یک سیمینوف به غنیمت گرفتهشده بود یک بالگرد در اطراف ما دوری زد حاج ابراهیم گفت: با سیمینوف بالگرد را بزن. ما خندیدیم و گفتیم با سیمینوف بالگرد را بزنیم مگر میشود؟ گفت: اسلحه را بده به من سیمینوف را از ما گرفت کنار خاکریز به تخت پشت دراز کشید با 2 عدد تیر بالگرد را سرنگون کرد که صدای تکبیر بچههای گردان بلند شد بعد ما خندیدیم و گفتیم: حاجیآقا کار خودت بود. گفت: نه کار خدا بود. مشیت الهی بود که ما این اسلحه را از تو بگیریم بقیهاش با خدا بود.

حسن کمالی

قناعت و صرفهجویی

یک سری اعزام شدم به اهواز رفتم به ستاد تیپ 21 امام رضا (ع) مستقر در پنج طبقه آن روز خودمان، صبحانه چای شیرین و پنیر داشتیم با خودم گرفت: بروم پیش حاجی شریفی یک شکم از عزا دربیاورم. رفتم پیدایش کردم و ضمن احوالپرسی پرسیدم حاجی چرا سروصورتت داغون شده است؟ گفت: چیزی نیست تیری به چانهای خورده است. یک مقداری هم دندانهایش صدمهدیده بود و گفت: ما هیچ مرگمان نمیشود گفتم: خدا به حالت رحم کرده است. گفت: ما چیزیمان نمیشود. گفتم: صبحانه چی داری؟ گفت: من صبحانه خوردم. گفتم: آمدم اینجا یک شکم از عزا در بیاورم. یکدفعه دیدم چای تلخ بدون آبنبات با یکدانه از این کلوچهقندیهای خشک که هر چه در چای فرومیبردم نم نمیکشید دستش هست. پرسیدم حاجی صبحانهات همین است گفت: مگر چه باید باشد پلوی هفترنگ؟ گفتم: من پنیر و چای شیرین را از دست دادم و آمد نزد شما که یک شکم از عزا دربیاورم. گفت: اشتباه کردی این سفره ماست کلوچههای خشک و چای بدون قند.

محمدعلی صفدری

عشق شهادت

در اواخر سال 1363 بود که برای دومین بار به جبهه اعزام شدم. و بهعنوان پیک در قرارگاه نجف اشرف در اسلامآباد غرب مشغول خدمت شدم. یک روز در پادگان، پسربچهای حدود 10 ساله نظرم را جلب کرد، خیلی تعجب کردم که در بین برادران رزمنده این کودک چرا اینجا آمده؟ و این پسر چه کسی است؟ او را صدا زدم گفتم چطوری حالت خوب با او احوالپرسی کردم و با او خیلی صحبت کردم. از او پرسیدم از کدام شهرستانی؟ گفت از تربتجام. گفتم: پسر کی هستی؟ گفت: پسرم ابراهیم شریفی. گفتم: پدرت کجاست؟ کمی آنطرفتر پدرش با چند نفر از برادران مشغول صحبت و خندیدن بودند، بیاختیار بهطرف آنها رفتم و با آقای شریفی سلام و احوالپرسی و روبوسی کردم و با سه نفر دیگر ازجمله شهید سید علی حسینی - که فرمانده تیپ حر –بود روبوسی کردم. صحبتهای قبلی آنها را که باهم داشتند نمیدانم چه بود و چه میگفتند ولی پس از اتمام احوالپرسی از من پرسید چه خبر؟ میخواستند که من یکحرفی بگویم. من با تندی و تشر معترضانه به شهید گفتم: چرا این طفلک بچه را به اینجا آوردهای؟ و هرلحظه خطر حمله هواپیما و شهید شدن وجود دارد چرا جانش را به خطر انداختی؟ خوب است خودت شهید شوی، برای او هنوز خیلی زود است. شهید ابراهیم شریفی در جواب گفت: من هرلحظه آماده شهادت هستم ولی فکر میکنی که شهادت نصیب هر کس و ناکسی و نالایقی میشود. ای برادر دعوتی آدمهایی اینجا شهید میشوند که از هر نظر پاک باشند، من هنوز پاک نشدهام، این کودک خیلی پاک است او را آوردهام تا شاید شهید شود و من هم جزء خانواده شهدا شوم. پس از شنیدن این جواب از شهید ابراهیم شریفی از گفتهام شرمنده شدم ولی شهید سید علی حسینی فرمانده تیپ حر در جواب برادر شریفی گفت: من تو را بهعنوان شهید میشناسم باید یک عکس باهم بگیریم که در آینده یک یادگاری از شهید داشته باشم شهید ابراهیم شریفی در جواب گفت: من هم تو را شهید اسلام میدانم. یک عکس در کنار هم از تو میخواهم داشته باشم.

غلامحسن دعوتی

شجاعت و شهامت

در عملیات خیبر یکی از گردانهای آفندی و خطشکن لشکر 21 امام رضا (ع) گردان الحدید بود که فرمانده آن در آن مقطع آقای شریفی و جانشین ایشان شهید ابراهیمی بود و من هم در خدمت آنها بودم. روزی که خطوط اولیه و مقاومتهای دشمن درهم شکست بحث پاکسازی ادامه مأموریت مطرح شد که به قسمت گردان مأموریتی محول شد و آقای شریفی یک قسمت از مأموریت را به من واگذار کرد و من توسط بیسیم با آقای شریفی در ارتباط بودم حدود 5 - 6 ساعت از تک به خط عراق گذشته بود که آقای شریفی ارتباط برقرار کرد و گفت که دشمن از قسمت آنها پاتکهای سنگینی را آغاز کرده و احتیاج به نیروهایی که همراه من بودند دارند. به سمت مسیری که آقای شریفی گفته بود به راه افتادیم درراه به آقای شریفی که در حال برگشت به سمت عقب برای تعیین وضعیت گردانهای دیگر بود برخورد کردیم که تا لحظهای که ایشان به من نزدیک نشد او را نشناختم و فکر آن را هم نمیکردم که آقای شریفی باشد چهرهاش خاکی و از گوشش خون میآمد و یک آرپیجی در دستش بود و معلوم بود که فشار زیادی را در آن چند ساعت تحمل کرده است. از من خواستند که نیروها را در شرایط مناسب مستقر کنم تا بتوانیم جواب دندانشکن به دشمن بدهیم و من برایم جالب بود کسی که فرمانده گردان است آرپیجی زن شود.

قدرت الله منصوری

نظر شما
پربیننده ها