به گزارش گروه بینالملل دفاع پرس به نقل از پایگاه خبری العهد، وقتی توقف حملات موشکی «توشکا» مهم ترین درخواست عربستان بوده و «ولد الشیخ احمد» فرستاده سازمان ملل به یمن این خواسته را به ارتش یمن و جنبش انصارالله منتقل میکند، میتوان به جایگاه و تاثیر مهم نظامی و میدانی این موشکها در مقابله با متجاوزان به یمن پی برد و متوجه شد که این نوع موشکهای بالستیک چقدر به یگانهای ائتلاف علیه یمن به رهبری عربستان خسارت وارد کرده و در بین نیروهای آن تلفات برجا گذاشته است.
عجیب اینکه درخواستها و شروطی که عربستان پیش از حمله به یمن مطرح کرده بود و پس از حمله نیز برآن پافشاری داشت هیچ یک تحقق پیدا نکرد اما این خواستهها به این اندازه عجیب و غریب نبوده و آبرومندانه تر از این درخواستی است که اکنون ریاض عاجزانه در جنگ علیه یمن بر آن تاکید دارد.
خواهش عاجزانه عربستان
طرح این درخواست در واقع مانند کسی است که از دشمن خود در میدان نبرد خواهش میکند از برخورد شدید خودداری کرده و و رفتار خوبی با او داشته و از سلاحهای راهبردی کارآمد که به او آسیب رسانده و خسارت وارد می کند، استفاده نکند و در عین حال خود بمباران جنون آمیز به مناطق غیر نظامی و زیرساختهای یمن را ادامه می دهد بدون اینکه به کشتار کودکان و زنان در بیشتر استانهای یمن به ویژه مناطق شمالی و مرکزی آن توجه داشته باشد.
یک درخواست عجیب دیگر عربستان نیز این بود که باید رئیس جمهور شرعی و قانونی به یمن بازگردد آن هم در حالی که یگانهای ائتلاف علیه یمن شهرها و مناطق جنوبی این کشور را بمباران کرده و راه را برای بازگشت عبدربه منصور هادی رئیس جمهور فراری این کشور فراهم کردند.
عربستان برای تحقق این خواست خود آسمان را به زمین رساند اما منصور هادی پس از بازگشت به یمن با مشاهده ناتوانی عربستان در تامین کمترین حمایت شخصی از او و تیم همراهش به سرعت یمن را به مقصد هتلهای ریاض ترک کرد.
درخواست عجیب دیگری که عربستان در پرونده خود دارد، عقب نشینی ارتش و نیروهای دفاع مردمی از شهرها و مناطق مختلف یمن و تسلیم سلاح خود بود، اما باید پرسید این نیروها به کجا عقب نشینی کنند؟
آیا منظور عربستان این است که این نیروها باید یمن را ترک کرده و به خارج بروند؟ یا اینکه منظورش این است که سلاح های خود را به شبه نظامیان حزب «الاصلاح» یا اعضای داعش و یا القاعده تحویل داده و صحنه نبرد را برای آنان باز بگذارند تا وارد شهرها و روستاها شده و خود تسلیم شوند؟
هشدار انصار الله به نیروهای ائتلاف در استفاده از موشک های بالستیک
در اصل نیروهای ارتش یمن و کمیتههای مردمی و نیز انصارالله از این موشکها استفاده نمی کردند هر چند این حق قانونی و طبیعی آنان در دفاع از خاک و ناموس و ملت خود به شمار می آید و فقط وقتی به استفاده از این موشکها متوسل شدند که بارها هشدار دادند که به گزینههای راهبردی از جمله استفاده از سلاحهای بالستیک متوسل خواهند شد.
علاوه بر این ارتش و انصارالله بعد از استفاده از این موشکها به یگان های نیروهای ائتلاف ضد یمنی فرصت کافی دادند تا در تجاوز خود علیه یمن تجدید نظر کنند تا شاید از این راه بتوانند آنان را به توقف ویرانی و کشتار و آغاز گفت وگو متقاعد کنند.
آنان در واقع با این کار تلاش کردند راهکار مسالمت آمیزی را برای این کشمکش مرگبار و پرهزینه پیدا کنند اما این اقدامات نه تنها فایدهای نداشت بلکه در مقابل شاهد وحشیگری و افزایش حملات و ویرانگری در سراسر یمن بودند.
حملات غیرقابل پیش بینی انصارالله به مواضع نیروهای ائتلاف
از سوی دیگر نخستین موشک ارتش و انصارالله به پایگاه نیروهای ائتلاف در منطقه صافر در نزدیکی مأرب اصابت کرده و موشک دوم نیز یک پایگاه دیگر در باب المندب را هدف قرار داد و هر دو حمله خسارت های زیادی به بار آورد و پس از آن یک موشک دیگر نیز به پایگاه تداویل در شرق مأرب اصابت کرد و به این ترتیب نیروهای ائتلاف سعودی علیه یمن از دقت اطلاعات ارتش و نیروهای دفاع مردمی یمن و انصار الله در تعیین محل حمله شوکه شدند زیرا تصور می کردند که محل استقرار آنان کاملا محرمانه است.
موضوع دیگری که برای نیروهای ائتلاف علیه یمن غیرمنتظره بود اینکه این حملات موشکی محل اصابت را به دقت تعیین میکردند تا جایی که در حمله اخیر، قلب پایگاه نیروهای ائتلاف هدف قرار گرفت به گونه ای که سکوی موشکی و سیستم پاتریوت و انبار سلاحها و نیز بالگردهای آپاچی و هواپیماهای بدون سرنشین هدف قرار گرفتند.
به این ترتیب در پرتو این سردرگمی عربستان در جنگ علیه یمن و خسارتهایی که به یگانهای سعودی در تمام نقاط مرزی با یمن وارد میشود و نیز با توجه به پیشرفت سامانه موشکی که هر روز ایستادگی ارتش و نیروهای مردمی و انصار الله را به اثبات می رساند دیگر ائتلاف علیه یمن به رهبری عربستان چارهای ندارد جز اینکه به شکست خود در این جنگ اعتراف کرده و متقاعد شود که باید به دنبال راه حل مسالمت آمیز باشد که روند امور را به روال عادی بازگرداند و ضامن حل و فصل مسالمت آمیز باشد که حق همه طرفها محفوظ مانده و این ویرانی و کشتاری بی فایده را پایان دهد.
