به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع‌پرس، زندانیان تازه آزاد شده از بند زندان‌های مخوفی که تحت مدیریت «ایتامار بن گویر» وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی آزاد شده‌اند، روایت‌هایی هولناک از شکنجه، تحقیر و تجاوز را برای رسانه‌ها و افکار عمومی به ارمغان آورده‌اند.
«اشرف المحتسب» یک نوازنده فلسطینی است که یک روز پس از طوفان الاقصی بدون هیچ اتهام مشخصی بازداشت شد. این مرد ۵۳ ساله شش ماه بعد در حالی از آزاد شد که گوش چپش دیگر نمی‌شنید، دست راستش شکسته و قفسه سینه‌اش خرد شده بود.
نحوه آزادی او به این ترتیب بود که ناگهان در کرانه باختری میان یک تور ایست و بازرسی رها شد؛ در حالی که به دلیل بیماری، ضعف و گرسنگی نمی‌توانست روی پای خود بایستد. در نتیجه خودش را سینه‌خیز روی زمین می‌کشید تا اینکه یک رهگذر فلسطینی به یاری‌اش شتافت و او را به خانه‌اش در الخلیل رساند.
همسر محتسب با دیدن او بیهوش شد و پسرش دیوانه‌وار فریاد زد: «تو کیستی؟! بابای من کجاست؟!»
«اشرف المحتسب» ظرف شش ماه در سه زندان مختلف حبس کشید و ماراتنی از شکنجه، آزار و تحقیر را پشت سر گذاشت. او اکنون ۳۰ کیلوگرم از وزنش را از دست داده و آثار شکنجه و ضرب و شتم از روی بدنش پاک نمی‌شود.
آقای المحتسب درباره نحوه از دست دادن شنوایی‌اش می‌گوید: «در جریان حمله به سلولم در زندان کتزیوت در ماه نوامبر شنوایی‌ام از بین رفت. حسابی کتک خوردم. با لگد به کمر، سینه و سرم می‌کوبیدند. یک طرف صورتم را به دیوار چسبانده بودم و از طرف دیگر ضربه می‌خوردم. روز بعد دیگر نتوانستم بشنوم.»
شکنجه سیستماتیک زیر دست وزیر دیوانه
بدرفتاری، تحقیر و گرسنگی داده به زندانیان بخشی از الگوی شکنجه‌ای است که بار‌ها در روایت‌های زندانیان تکرار شده است. B'Tselem یک گروه حقوق بشری اسرائیلی است. مدیر این گروه درباره شکنجه در زندان‌های رژیم صهیونیستی می‌گوید: «زندان‌های اسرائیل در حقیقت اردوگاه شکنجه هستند و بدرفتاری با زندانیان یک رویه سیستماتیک و کاملا دولتی است. از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا کنون حداقل ۶۰ فلسطینی در زندان به قتل رسیده است.»
روزنامه انگلیسی گاردین گزارش داده است که زندانیان آزاد شده از بند اسرائیل اغلب هدف خشونت شدید و تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند.
در ماه ژوئن، «رونن بار» رئیس شین بت (سازمان اطلاعات و امنیت داخلی اسرائیل) به وزارت امنیت داخلی نسبت به بحرانی که امنیت ملی اسرائیل را تهدید می‌کند، هشدار داد. او در نامه‌ای خاطرنشان کرد که اسرائیل در دادگاه‌های بین‌المللی در برابر ادعا‌های مبنی بر ارتکاب جنایت جنگی، رفتار غیرانسانی و نقض کنوانسیون منع شکنجه آسیب‌پذیر است.
با این حال سازمان زندان‌های اسرائیل (IPS) در واکنش به افشای جنایات سیستماتیک در زندان‌های این رژیم، مدعی شد که طبق قانون و تحت نظارت دموکراتیک عمل می‌کند. ارتش رژیم صهیونیستی نیز خاطرنشان کرد: «ارتش ادعا‌های مطرح شده درباره شکنجه سیستماتیک و تجاوز جنسی به زندانیان را رد می‌کند. ما بر اساس قوانین اسرائیل و قوانین بین‌المللی عمل می‌کنیم. سوءاستفاده جنسی از بازداشت‌شدگان در حین بازداشت یا بازجویی اکیداً ممنوع است و این اتهامات را به طور کامل رد می‌کنیم».
پخش زنده تصاویر شکنجه برای «ایتامار بن گویر»
در شکنجه‌گاه‌های اسرائیل هیچ گروهی از فلسطینی‌ها مستثنی نیستند. «مریم سلحب»، دانشجوی ۲۳ ساله و اهل الخلیل پس از دستگیری ساعت‌ها با دست‌ها و پا‌های بسته در گل و لای زیر مشت و لگد ماموران زندان بوده و اکنون از مشکلات کمر رنج می‌برد. او خاطرنشان می‌کند: «خفه شده بودم و نمی‌توانستم نفس بکشم. مرگ را با هر دو چشم خود دیدم. آنها طوری روی من ایستاده بودند که انگار روی زمین ایستاده‌اند. سپس به سلولی منتقل شدم که به استفراغ عفونی زندانی قبلی آغشته بود.»
«لما الفاخوری» نویسنده ۴۸ ساله‌ای است که با مریم هم‌سلول بوده. هر دوی آنها پنج هفته بعد بدون اینکه اتهامی به آنها تفهیم شود یا در دادگاه محاکمه شوند، آزاد شدند.
ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به دنبال افشاگری‌ها و رسوایی‌های پی در پی درباره شرایط هولناک زندان‌های این رژیم، مسئولیت اصلاح و دگرگونی این وضعیت را عهده‌دار شد. این چهره دیوانه و افراطی مدتی بعد خاطرنشان کرد: «در زندان کتزیوت می‌گویند که من دیوانه هستم و به این افتخار می‌کنم. در زندان‌های اسرائیل گرسنگی وجود ندارد. اما دستور محرومیت از غذا از بالا صادر شده است. کاهش جیره غذایی و کالری دریافتی به سیاست‌های من مربوط است. شرایط تروریست‌های زندانی در زندان‌های ما مطابق قانون تشدید شده است. طبق سیاست من تروریست‌های زندانی شرایط بهبود یافته‌ای را که در گذشته دریافت می‌کردند، دیگر دریافت نمی‌کنند.»
«موسی عاصی» نقاش و طراح دکور ۵۸ ساله، پدر چهار فرزند است. او گفت که از نگهبانان زندان شنیده است که تصاویر شکنجه آنها را به صورت زنده برای «بن گویر» پخش می‌کنیم.
احساس کردم وارد ابوغریب شده‌ام
«احمد خلفه»، ۴۲ سال دارد و یک وکیل فعال در حوزه حقوق بشر است. او در شمال سرزمین‌های اشغالی هنگامی شرکت در یک تظاهرات ضد جنگ بازداشت شد و پس از آزادی همچنان در حبس خانگی است. او درباره خشونتی که در زندان شاهد بوده می‌گوید: «زندان‌بان‌ها به راحتی از روی بدن نیمه‌جان پیرمرد‌ها عبور می‌کردند و ما فقط اشک می‌ریختیم.»
برای برخی از زندانیان، محرومیت از مراقبت‌های پزشکی به مثابه حکم اعدام است. «عاطف عواودا» ۵۴ ساله و «محمد الصبار» ۲۱ ساله هر دو با وضعیت اورژانسی در یک سلول مشترک نگهداری می‌شدند. آقای عواودا می‌گوید: «محمد صبار برای جلوگیری از انسداد روده به رژیم غذایی و دارویی خاصی نیاز داشت، اما با شروع جنگ، دارو‌های او را قطع کردند. در نتیجه شکم او به طرز خطرناکی ورم کرد و در نهایت به دلیل انسداد روده درگذشت.»
او همچنین مدت کوتاهی را در یک سلول کثیف و پر ازدحام با یک زندانی فلج به نام «خالد شمیش» که بدنش سرشار از زخم‌های عفونی بود، سپری کرد. «عاطف عواودا» می‌گوید: «من دیدم که انگل‌ها از پشت او بیرون می‌آیند. شمیش یک ماه بعد درگذشت.»
آخرین مورد «ساری حوریه» یک شهروند اسرائیلی اهل حیفاست. او حقوق‌دان است و به دلیل مطالبی که در فیسبوک در مخالفت با جنگ می‌نوشت، بازداشت شد. او می‌گوید: «هنگام ورود به زندان نگهبانان دستور داد برهنه شوم. در آن لحظه احساس کردم که وارد ابوغریب شده‌ام».
انتهای پیام/ 944
