انسانِ اهل ذکر و فکر، به بصیرت می‌رسد

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از قزوین، آیت‌الله «عبدالکریم عابدینی» نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه قزوین در جلسه تفسیر قرآن کریم در شرح سوره مجادله گفت: در ابتدای سوره مجادله راجع به «ظهار» که یکی از قوانین ظالمانه دوران جاهلیت بوده صحبت شده است، ظهار به این معنا بود که اگر آقایی همسرش را به مادرش تشبیه می‌کرد، به این وسیله همسرش به او حرام می‌شد.

وی ادامه داد: در عصر پیامبر(ص) برای خانمی چنین اتفاقی رخ داد، اما همسرش فوراً از حرفی که زده بود پشیمان شد، این خانم به رسول خدا(ص) پناه برد و عرض کرد چنین اتفاقی بین من و همسرم رخ داده است، در حالی که من به همسرم علاقمندم، تکلیف ما چیست؟

امام جمعه قزوین اظهار کرد: رسول اکرم(ص) وقتی این سخنان را شنید فرمود من اکنون چیزی برای گفتن ندارم، معنای این جمله حضرت این بود که من هر چه می‌گویم باید مستند به وحی باشد و از خودم حرفی نمی‌زنم، در ادامه این خانم نزد خدا شکایت کرد، سپس خدای متعال آیات سوره مجادله را بر قلب مبارک پیامبر(ص) نازل کرد.

وی بیان کرد: خدای متعال در آیه نخست سوره مجادله می‌فرماید «قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ»، یعنی خدا گفتار زنى را كه در باره شوهرش با تو گفت‌وگو و به خدا شكايت می‌کرد شنيد و خدا گفت‌وگوى شما را مى‌شنود، زيرا خدا شنواى بيناست.

آیت‌الله عابدینی تصریح کرد: مطابق این آیه باید تمام حرف‌هایمان را با خدا در میان بگذاریم، چرا که خدا بهترین شنونده است، پیامبر(ص) و اولیای الهی هم خوب می‌شنوند، همچنین این آیه ما را تشویق می‌کند گوش شنوایی برای دردهای مردم باشیم، هر کس در حد اختیاراتی که دارد شنوای دردهای دیگران باشد، برای دیگران حوصله به خرج دهد و با آن‌ها همدلی و همدردی کند.

وی تصریح کرد: در آیه نخست سوره مجادله آمده که خدا شنواست، مطابق برخی آیات قرآن مشخص می‌شود همه عالم چشم، گوش و شعور هستند، خیلی فرق می‌کند ما عالم را شنوا، بینا و باشعور ببینیم یا عالم را کور، کر و لایعقل بشناسیم، اگر عالم را هوشیار ببینیم، در خلوت خودمان هم از گناه کردن خجالت می‌کشیم.

همه عالم جنود الهی هستند

نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین گفت: تمام عالم جنود الهی هستند، جنود به معنای سربازان است، سرباز یعنی کسی که بیدار و آگاه است و چشمش خواب ندارد، گوشش شنوا و چشمش بیناست، وقتی عالم را بینا دیدیم، همه جا خودمان را در محضر خدایی می‌بینیم که هزاران نگهبان بر ما گماشته است.

وی اظهار کرد: خدای متعال در آیه ۴۴ سوره اسراء می‌فرماید «تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا»، خداوند در این آیه فرموده آسمان‌های هفت‌گانه و زمین تسبیح‌گوی خدای متعال هستند، هر آن کس که در آسمان‌ها و زمین است مشغول تسبیح پروردگار است، شما در زمین و آسمان هیچ موجودی را پیدا نمی‌کنید که مشغول تسبیح خدا نباشد، همه عالم دارای شعور، چشم و گوش هستند.

امام جمعه قزوین اظهار کرد: در زیارتنامه امام رضا(ع) به آن حضرت عرضه می‌داریم «اشهد انّک تشهد مقامی، اشهد انّک تسمع کلامی، اشهد انّک تردّ سلامی»، یعنی من با همه وجودم حس می‌کنم تو جایگاه مرا مشاهده می‌کنی، شهادت می‌دهم تو اکنون کلام مرا می‌شنوی و جواب سلام مرا می‌دهی.

وی تصریح کرد: همچنین در نمازمان شهادت و سلام می‌دهیم، وقتی چیزی را شهادت می‌دهیم، یعنی این جزو مشهودات ماست، در نماز به یگانگی خدا شهادت می‌دهیم، باید ببینیم آیا به این معرفت رسیده‌ایم که شهادت بدهیم یا فقط در لفظ است؟ نماز محل این تمرین است که ما از لق‌لقه زبان گفتن به مرحله شهادت دادن حقیقی ارتقاء پیدا کنیم.

آیت‌الله عابدینی ادامه داد: اگر به این مرحله رسیدیم، موقع سلام نماز دیگر به یک مخاطب غایب سلام نمی‌دهیم، بلکه پیامبر(ص) را حاضر می‌بینیم و می‌گوییم ای رسولی که سلام مرا می‌شنوی و فرموده‌ای جواب سلام واجب است، می‌دانم که پاسخم را می‌دهی، فرصت این سلام و علیک با پیامبر(ص) در شبانه‌روز چندین مرتبه برای ما مهیا می‌شود، به شرط اینکه ما با معرفت نماز بخوانیم.

وی بیان کرد: در آیات آخر سوره آل‌عمران می‌بینیم که آمده اولوالالباب کسانی هستند که عقلشان شکوفایی پیدا کرده است، آسمان‌ها و زمین و رفت‌وآمد شب و روز نشانه‌هایی برای آنان است، اولوالالباب آن‌هایی هستند که دائم در هر حالی به ذکر خدا مشغولند.

نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین در پایان خاطرنشان کرد: فکر مثل نهال است، ذکر مثل زمین مستعد است، این نهال اگر در زمین مساعد کاشته شود، زود رشد کرده و به بار می‌نشیند، قرآن به ما یاد می‌دهد که اهل ذکر باشیم و فکرمان را در زمین ذکر فعال کنیم، نتیجه این معنا بصیرت و سمیع بودن است.

انتهای پیام/