به گزارش گروه استان‌های دفاع‌پرس- «بابک روزبه»؛ امروز ۱۴ شهریور ۱۴۰۳ به سوگ نشسته‌ایم، به سوگ شهادت امامی رئوف که نمادی از مقاومت در برابر ظلم و ستم است و این واقعه عمیقاً بر جامعه شیعه تأثیر گذاشته است. او نه‌تنها از طریق سیره و رفتار خود بلکه از طریق مناظراتش تأثیر گسترده‌ای بر جامعه دوران خود و نسل‌های بعدی گذاشته است.
هر ساله در سالروز شهادت امام هشتم شیعیان، امام رضا (ع)، آیین‌های پیاده‌روی و مراسم سوگواری به سوگ آنکه فاضل بود و مهربان برگزار می‌شود. مهربانی که دردمندان وقتی پا در حرمش می‌گذارند، دلشان تسکین می‌یابد.
وقتی از دست صیاد روزگار پناهی جز او و خدایمان نداریم، به آغوشش پناه می‌بریم تا تسکین یابیم و دردمان را دوا کنیم. دلمان گم شده است در هوای روزگار و تنها هوای ضریح و حریم امنش امانتدار این دل گمشده می‌تواند باشد. لطف، فقط لطف او و بهترین امانتدار خود اوست...
اوست که آبروداری می‌کند و آبرو می‌خرد. ضامن همه درد‌های ماست. پناه غریبان و معین الضعفاست و بهترین خاطرات کودکیمان با او مرور می‌شود و اگر قرار است لطفی بشود رئوف خود اوست. با هر قطره اشکی در حرمش دلمان در همسایگی خدا قرار می‌گیرد و دیدگانمان در نورانیت ضریحش پرنور و بیناتر می‌شود.
یا ضامن آهو، هر بار که به ضریحت چشم می‌دوزیم، چون طفلی که مادرش را گم کرده است تشنه آغوشت هستیم و هنوز برنگشته برای شوق دیدارت لحظه شماری می‌کنیم و خودمان را، چون کبوترهای گرد حرمت، دل خوش به آب و دانه و گنبد طلاییت کرده‌ایم تا در گوشه‌ای از حرمت خانه بگیرم.
به حرمش پا که می‌گذاریم، حرم شلوغ است از شوق دلداران، اما او برای همه حوصله دارد و گره از حاجت همه حاجتمندانش با حوصله باز می‌کند. بی شک در حریم او همه لحظه‌ها سبزند و همه واژه‌ها معنا می‌گیرند و ما واژه‌ای جز دلتنگی برای پرواز در حریم او نداریم تا چون فرزندی در آغوشش آرام بگیریم.
دلتنگ هستیم و دلتنگ‌تر از همیشه... ای مهربانتر از آغوش مادر، از دور سلام...
انتهای پیام/
