به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع پرس، اسرای ایرانی مقید بودند که علاوه بر جشنهای میلاد معصومین(ع)، جشنهای منتسب به انقلاب اسلامی را هم برگزار کنند.
مشعل پر فروغ همهی این جشنها، حضرت امام خمینی(ره) بود؛ زیرا «این انقلاب، بینام خمینی در هیچجای جهان شناخته شده نیست».
بچههای وفادار و قدر شناس ایرانی در اینگونه جشنها برای امام(ره)، سنگ تمام میگذاشتنتد و اگر لو میرفتند مجازاتها را از صمیم دل میپذیرفتند. فعالیتهای متنوع و زیادی در اینگونه جشنها انجام میشد؛ رژههای نمایشی در مقابل تمثال حضرت امام(ره)، جشنوارهی سرود و شعر، نمایشهای هنری بویژه تئاتر و تهیهی شیرینی-به رغم نبود امکانات- مسابقات ورزشی و مانند اینها، رئوس برنامههایی بود که در آن جو خفقان زده انجام میشد.
در ادامه خاطره یکی از آزادگان از روزهای اسارت در دهه فجر را میخوانید:
دههی فجر فرا رسیده بود و ما در اردوگاه موصل ۳ جشن پیروزی انقلاب را با نشاط و شادمانی برگزار میکردیم. دشمن، با دقت بیشتری افراد و حرکات آنها را زیر نظر داشت. نقاش زبر دست اردوگاه، آقای سلیمی، تصویر چهرهی حضرت امام(ره) را بر روی برگه بزرگ کاغذی کشید.
شبها که او مخفیانه تنها با یک خودکار سیاه مشغول کشیدن تصویر امام(ره) بود، اسرا تک تک پیش او میرفتند و هر لحظه که چهره امام خمینی(ره) واضحتر میشد زیر لب صلوات میفرستادند. سرانجام، آن تصویر زیبا به گونهای نقاشی شد که همه را شگفت زده و شادمان کرد. یکی از روزهای دههی فجر، آسایشگاه ۳ که به عنوان محل اجرای نمایش رژه در نظر گرفته شده بود، شاهد شور و هیجانی زیبا بود.
نگهبانان زرنگ ایرانی، سربازان عراقی را با لطایف الحیل از صحنه دور کرده بودند و دیدهبانهای کارکشته خودی از پشت پنجرهها محوطه را زیر نظر داشتند.
تصویر چهره مبارک حضرت امام(ره) در جلوی جایگاه نصب شده بود و نظامیان از جلوی آن رژه میرفتند و دیگر اسرا نیز در کنار دیوار ایستاده بودند و صحنه را تماشا میکردند و آرام اشک میریختند. یکی از اسرا لاستیک داخلی توپ فوتبال را بر روی یک سطل کشیده بود و با مهارت خاصی، طبل نظامی مینواخت.
گروه سرود بسیجیان دریا دل، در حالی که لباسهای ساده اما مرتب بر تن کرده بودند، سرود میخواندند و همزمان رژه میرفتند.
اینگونه برنامهها اسرا را شاداب و با طراوت نگه میداشت؛ زیرا یاد امام خمینی(ره) همیشه روحبخش فضای سرد و خموش اسارت بود.
انتهای پیام/
