گروه فرهنگ دفاع‌پرس - اکبر صفرزاده: سریال «تانک خورها» از روز یکشنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۳ به جای سریال غریبه روی آنتن شبکه سوم سیما رفت. کارگردان «تانک خورها» پرویز شیخ طادی، تهیه کننده ایرج محمدی و محمدصادق رمضانی مقدم نویسنده این سریال است.
«تانک خورها» درباره دو جوان با غیرت و خلاق مشهدی است که علاقه چندانی به جنگ و جبهه ندارند، اما به اجبار وارد جنگ می‌شوند و با استعداد و توانایی‌هایی که دارند بسیاری از مشکلات بخش مهندسی و زرهی جنگ را حل می‌کنند.
از منظری دیگر می‌توان گفت خط اصلی داستان «تانک خورها» تقریبا شبیه اخراجی‌هاست. «تانک خورها» در لایه‌های زیرین خود سعی دارد این مفهوم را تبیین کند که جنگ متعلق به یک گروه خاص نبوده و تمام مردم ایران در آن نقش داشتند.
شخصیت‌های اصلی داستان «تانک خورها» هاشم خان و محسن هستند که در رشته مکانیک بسیار توانمند و استادند و علاوه بر آن در تولید قطعات هم دستی بر آتش دارند و سعی می‌کنند تولید داخل را با قیمتی ارزان‌تر از جنس خارجی به دست مردم برساند.
سریال در غایت آرمانی خود دنبال تبیین این موضوع است که تولید داخلی با قیمت مناسب و با دستان توانمند متخصصین ایرانی آری و تولید خارجی و واردات خیر.
با توجه به نکات بالا می‌توان اینطور نتیجه گرفت که موضوع سریال بیشتر از آنکه دفاع مقدس باشد یا عملیاتی خاص یا یکی از فرماندهان بزرگ جنگ، «اقتصاد مقاومتی» است و سعی می‌کند پاسخ‌های این کلید واژه مهم و اساسی را در دفاع مقدس بیابد.
اینکه جوانان بسیار زیادی در این مملکت هستند که مانند هاشم خان ظرفیت این را دارند که بسیاری از مشکلات تولید و اقتصاد ایران را حل کنند درست؛ اما «نگاه اقتصادی» سریال باید بسیار بیشتر از اینها می‌بود که متاسفانه نیست.
«نگاه اقتصادی» بیشتر یعنی وارد کردن نگاه اقتصادی مدرن در داستان و بسط دادن آن به شکلی که تماشاگر این فرصت را پیدا کند تا از تار و پود اقتصاد نفتی کهنه حاکم بر مدیریت ایران بیرون بیاید و نگاهی نو و مدرن به اقتصاد و تولید بیاندازد.
کارگردانی پرویز شیخ طادی تقریبا بی نقص و در برخی موارد عالی است. بازی‌ها عمدتا خوب و یکدست و یکنواخت هستند و در انتخاب بازیگر‌ها دقت کافی به عمل آمده ولی‌ای کاش به جای آرش مجیدی فرد دیگری برای نقش هاشم خان انتخاب می‌شد؛ مثلا داریوش ارجمند.
داریوش ارجمند در سریال «ستایش» ایفاگر و نمایشگر یک لات واقعی است. راه رفتنش، ایستادنش، نگاهش، ابهتش و حرف زدنش درست همانند کسی است که یک عمر گاراژ داری کرده و لات بوده است. اگر داریوش ارجمند یا فردی مثل او در «تانک خورها» نقش هاشم خان را بازی می‌کرد تاثیرگذاری سریال صد چندان می‌شد.
سریال «تانک خورها» ظرفیت این را داشت که به یکی از بهترین سریال‌های ایران تبدیل شود، اما به دلیل فقدان ژانر این اتفاق نیافتاده است. تانک خورها می‌توانست کمدی باشد یا ملودارم یا در قالب ژانر جنگ تعریف شود، اما همه این ژانر‌ها هست و درعین حال هیچ کدام نیست.
اگر روایتگر داستان از ابتدا محسن بود و بر وجوه مختلف شخصیت او تمرکز می‌شد شاید یک کمدی بسیار درجه یک از دل کار بیرون می‌آمد.
انتهای پیام/ 121
