گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ گسترش جوامع شهری و افزایش تهدیدات انسان‌ساخت موجب شده تا در کشور‌های مختلف تشکیلاتی برای مدیریت و مقابله با چنین تهدیداتی به وجود آید که به عنوان «دفاع غیرنظامی» شناخته می‌شود؛ در واقع برای اینکه تجهیزات و تأسیسات حیاتی و حساس نظامی و غیرنظامی در حملات انسان‌ساخت دچار خسارت نشود و یا خسارت‌ها به حداقل کاهش یابد، نیاز به ساختار و سازمانی داریم که بتواند قبل از بروز حملات، زیرساخت‌های حیاتی کشور و تأسیسات نظامی را ایمن‌سازی کند.
به همین جهت، سازمانی به نام سازمان پدافند غیرعامل کشور فعالیت خود را از سال ۱۳۸۲ آغاز کرده تا بتواند در راستای تعریفی که ارائه شد، خدماتی را به دستگاه‌های مختلف نظامی و غیرنظامی ارائه دهد؛ اما صرف‌نظر از کمیت یا کیفیت فعالیت‌های این سازمان باید گفت که به دلیل وجود مخاطرات بسیاری که همواره از بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، کشورمان با آن مواجه بوده، نیازمند فعالیت‌هایی برای خنثی‌سازی یا کم اثر کردن این تهدیدات هستیم؛ تهدیداتی که گاه جنبه عملی هم به خود می‌گیرد.
به عنوان مثال، آبان ۱۴۰۰ که سامانه‌های سوخت کشور هک و منجر به بروز مشکلاتی در سوخت‌گیری خودرو‌های مردم شد، نمونه بارز و ملموسی از وجود تهدیدات علیه کشورمان است؛ به عبارت دیگر همیشه اینگونه نیست که تهدیدات علیه مردم کشورمان، پایه و مبنای نظامی داشته باشد، بلکه این تهدیدات با استفاده از ابزار‌ها و روش‌های غیرنظامی هم صورت می‌گیرد.
حال با توجه به این موضوع به نظر می‌رسد وقتی همگان اصل وجود تهدید را قبول دارند، باید در جهت مقابله و بی نتیجه گذاشتن اقدامات مختلفی که منجر به ایجاد اخلال در روند عادی امور جامعه می‌شود، تلاش کنند؛ هرچند شاید عنوان شود که رعایت آنچه عنوان شد، بیشتر متوجه دستگاه‌های مختلف است، اما این موضوع نافی احساس مسئولیت آحاد مختلف مردم نمی‌شود و می‌توان آن را وظیفه‌ای همگانی دانست؛ به عنوان نمونه می‌توان با کاهش استفاده از سموم شیمیایی نسبت به افزایش کیفیت زنجیره تأمین مواد غذایی و بهبود محیط زیست اهتمام داشت.
انتهای پیام/ 231
