به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اردبیل،«بهاءالدین طالبی» ســوم آذرماه ۱۳۴۹، در شهرســتان اردبیل دیده به جهان گشــود. پدرش علی، کشــاورز بود و مادرش لاله‌زار نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خوانــد. به عنوان بســیجی در جبهــه حضور یافت. بیست وســوم تیرماه ۱۳۶۵، با سمت تخریبچی در پیرانشهر توســط نیروهای عراقــی بر اثر اصابت گلوله به شــهادت رسید. پیکر او در گلزار شهدای بهشت فاطمه (س) شهر اردبیل به خاک سپرده شد.
در فرازی از وصیت‌نامه شهید اردبیلی «بهاءالدین طالبی» می‌خوانیم:
باسلام و درود به پیشگاه باعظمت ولی عصر (عج) و حضرت امام خمینی نایب بر حقش وصیت نامه خود را درحالی که به ما آماده باش داده‌اند و ما خود را آماده نبرد می‌کنیم اینها را می‌نویسم.
البته من کوچکتر از آنم که به شما عزیزان و بزرگواران وصیتی داشته باشم، ولی به حکم وظیفه شرعی و به عنوان رزمنده‌ای کوچک از شما پدر و مادر و برادران و خواهران عزیزوبزرگوارم می‌خواهم که از ادامه دهندگان راه شهیدان و پشتیبان حضرت امام خمینی باشید و استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ها برای تسکین دردهاست.
همیشه به یادخدا باشید، در راه خدا باشید و هرگز نگذارید دشمنان بین شما و روحانیت متعهد تفرقه بیندازند که اگر چنین کنند روز بدبختی مسلمانان و روز جشن ابرقدرت‌هاست و صداقت و اخلاص خود را نسبت به امام حفظ کنید و سعی کنید عظمت او را دریابید.
اگر فیض شهادت نصیبم شد نگذارید آنان که پیرو خط سرخ امام خمینی نیستند بر من بگریند و برجنازه من حاضر شوند. نماز و روزه را از یاد نبرید که بهترین وسیله برای نزدیکی به خداوند بخشنده هستند.
من که از مال دنیا چیزی ندارم که درباره آنها تعیین تکلیف کنم، فقط از شما می‌خواهم که مرا دعا کنید و از ادامه دهندگان راه شهیدان باشید و اگر خواستید برمن گریه کنید بر مظلومیت امام حسین (ع) و یاران او بگریید که از پیشوایان نقل شده است که گریستن بر امام حسین حزن و اندوه را در روز قیامت از چشمان او می‌گیرد.
پدر و مادرم از زحماتی که برای من کشیده‌اید قدردانی و تشکر می‌کنم و از شما می‌خواهم که مرا ببخشید و حلالم کنید و همچنین از شما برادران و خواهرانم و تمام دوستان و آشنایان طلب حلالیت دارم. همه شما را به خداوند منان می‌سپارم.
امیدوارم که در جهان آخرت خداوند ما را با انبیاء و اولیاء و بندگان محبوب خود محشور گرداند.
انتهای پیام/
