به گزارش دفاع‌پرس از کرمانشاه، «شهید علی‌اکرم پرما» اول شهریور سال ۱۳۳۵ در روستای «کاسه کران» از توابع دهستان چله بخش مرکزی شهرستان گیلانغرب در خانواده ای متدین دیده به جهان گشود و از همان دوران کودکی با قرآن و نماز انس گرفت و در دوران تحصیل از شاگردان ممتاز مدرسه بود. در سال ۱۳۵۵ موفق به اخذ مدرک دیپلم در رشته طبیعی از یکی از دبیرستان های شهرستان قصرشیرین شد.
شهید پرما در سال ۱۳۵۵ برای گذراندن دوره سربازی به خدمت اعزام و تا سال ۱۳۵۷ در شهر ارومیه مشغول خدمت وظیفه بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ به عنوان کارمند به صورت رسمی به عضویت بخشداری گیلانغرب در آمد، همزمان به صورت پاره وقت هم در جهاد سازندگی به عنوان مسوول اجرایی طرح های عمرانی و رفاهی روستاهای شهرستان خدمت می کرد ولی در ادامه به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد.
شهید پرما در کنار همرزمانش، نقش موثری در شکل گیری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گیلانغرب داشت و در دفاع از شهر در برابر ارتش متجاوز عراق در روز چهارم مهر سال ۱۳۵۹ نقش فعال و موثری داشت، زمانی که دشمن متجاوز در حال نزدیک شدن به مدخل ورودی شهر بود، نیروهای نظامی و بسیجی به دستور شهید علی کرم پرما ستون متجاوزان را زیر آماج آتش سلاح های خود گرفتند و اجازه ندادند دشمن به شهر نزدیک شود.
شهید پرما سرانجام در روز ۲۴ اسفند سال ۱۳۵۹ در جبهه آوزین در حومه گیلانغرب به آرزوی دیرینه اش که شهادت در راه خدا بود رسید و به مقام رفیع شهادت نایل آمد. از خصوصیات بارز شهید پرما، داشتن روحیه ساده زیستی، قناعت و توجه به مستمندان و مستضعفان بود. اینک اهالی روستای زادگاهش بر این امر مهم صحه می گذارند و به نیکی از او یاد می کنند.
این شهید حقوق ماهیانه خود را بین افراد بی بضاعت و فقیر منطقه که از قبل شناسایی کرده بود تقسیم می کرد و حتی در کارهای ساختمانی و کشاورزی با همکاری دیگر دوستانش به یاری مردم می شتافت.
«علی شاه پرما» برادر این شهید از خصویات بارز برادر شهیدش را انسانی متفکر، با تدبیر و دوراندیش بیان کرد و گفت: همواره دغدغه خدمت به مردم داشت و سعی می کرد به هر نوعی مشکلات مردم را حل کند.
وی می گوید: یادم هست روستای همجوار روستامان بان میدان در اوایل انقلاب مدرسه نداشت و شهیدعلی اکرم خودش دست بکار شد و همراه چند نفر از دوستانش با پول خود مدرسه ای کوچک در روستا ساختند.
«قمری پرویز» مادر این شهید والامقام نیز در خصوص فرزند شهیدش می گوید، علی اکرم هیچگاه نماز و روزه اش تعطیل نمی شد، قلبی مهربان و رئوف داشت و همواره دلسوز فقرا و نیازمندان بود، این شهید والامقام یک انسان متفاوت، با هوش و استعداد سرشار، آرام، متین و سخت کوش بود، همرزمانش از او بعنوان سنگ صبور و معلم اخلاق یاد می کردند تا جایی که سردار شهید صفر خوشروان از او بعنوان معلم اخلاق خودش یاد کرده است.
انتهای پیام/
