گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.
انتقال «توپ ۱۳۰» به موضع شلیک
انتقال «توپ ۱۳۰» به خط‌مقدم در شرایطی که رزمندگان برای شلیک آن باید به عقب می‌رفتند، یکی از طرح‌های ابداعی در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده است: «در عملیات آزادسازی مهران، از قبضه‌های توپ ۱۳۰ روسی (یا کره‌ای) استفاده کردیم. این توپ‌ها دو محور داشت که در موضع شلیک باید عقب می‌رفتند و ماشین‌ها نمی‌توانستند آن‌ها را وارد موضع کنند. طی طرحی که ریخته شد، یک قطعه محور چرخ جلو را به عقب ماشین‌ها نصب و ثابت کردند تا توانستند توپ‌ها را با دنده عقب به موضع شلیک ببرند».
انتهای پیام/ 113
