گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ هوشنگ نوبخت؛ سقوط يكباره و بدون مقاومت دولت بشار اسد، يكى از اتفاقات نادر تاريخ است كه در عصر ما رخ داد. حادثه‌اى كه تنها ادامه يک بازى شطرنج است كه مدت‌ها در منطقه شروع شده است.
جنگ اوكراين با روسيه، آواره شدن خيلى از مردم لبنان، وضعيت حاكم بر افغانستان و چالش‌هاى موجود در يمن تنها بخشى از يک واقعيت تلخ است و آن اين که آمريكا تحت هر شرايطى مى‌خواهد بر دنيا كدخدايى كند و اين امر ميسر نمى‌شود مگر اين‌که خاورميانه را در اختيار داشته باشد و ايران را از سر راه بردارد.
اين‌که خيلى از شما مخاطبين عزيز اين يادداشت، نقطه نظرات موافق و مخالفى با نظر من داريد قابل احترام است اما نبايد از اين موضوع غافل شد که برنامه بعدى آمريكا با همدستى اسرائيل و چراغ سبز عربستان كه قصد دارد مدير داخلى منطقه باشد، احاطه بر عراق و سپس حذف ايران عزيز ما است.
ايران ما، منظور فقط حاكميت موجود نيست بلکه جغرافياى غنى كشورى است كه مى‌تواند با زير سلطه رفتن آمريكا، خانه‌اى استراتژيک براى كدخدا در بهترين جاى جهان فراهم كند.
اينک وقت اتخاذ بهترين و عاقلانه‌ترين تصميم براى حفظ كيان كشورى است كه در طول تاريخ، مردمانش براى آب و خاکش، جان‌ها دادند و خون‌ها تقديم شريان‌هاى حيات اين سرزمين كردند.
خيلى‌ها به سردرکردگى آمريکا درپى تجزيه و ضعيف شدن ايران هستند تا بتوانند براى هميشه اين كشور متمدن و تاثيرگذار را از سر راه بردارند. کشورى كه به تنهایی توانست همين بشار اسد را سال‌ها از دهانه‌هاى آتش منطقه در امان نگه‌دارد و بى‌شک فقط فاصله‌ى غير راهبردى اخير اين رئيس جمهور و غش کردن به سمت نسخه عربستان باعث شد که در كوتاه‌ترين زمان ممكن به سرنوشتى اين‌چنين دچار شود.
اين‌که هم اكنون در داخل كشور به‌شدت دچار چالش‌هاى اساسى هستيم را کسى منکر نيست، اين‌که مردم ما به‌دليل برخى بى‌عدالتى‌ها، گرانى‌ها و مشكلات معيشتى، خواهان اصلاحاتى اساسى در حوزه اقتصادى، فرهنگى و حتى رويكرد بين‌المللى هستند هم بر كسى پوشيده نيست اما اين‌که همه‌ى اين‌ها و شايد هم بيشتر، باعث شود كه لحظه‌اى به سرنوشتى همچون كشورهاى منطقه فكر كنيم هم آزار دهنده است.
همه مى‌دانيم كه ايران با لبنان و غزه و يمن و عراق، فرق دارد و با وجود رهبری حکیم، بيدى نيست كه با اين بادها بلرزد اما باید بپذيريم كه صداى نفس‌هاى خصمانه دشمنان اين سرزمین که بايد خيلى بيشتر قدرش را مى‌دانسته و بدانيم، از هميشه‌ى تاريخ به فرزندان ما، به ناموس ما، به خاک ما و به آينده ما نزديک‌تر است.
اين‌که عده‌ای وسط اين ماجرا اميال و آرزوهاى خودشان را در ورود آمريکا به سرزمين‌مان مى‌دانند يک اشتباه تاريخى و تكرارى محض است. اينک وقت همدلى، وحدت، برادرى، جانفشانى، هوشيارى، تعصب و فدا شدن براى مام ميهن است و حتى فصل گذشت از همه اشتباهاتى كه دولتمردان ما طى اين سال‌ها بر سرمان آورده‌اند.
اينک فصل تسويه حساب‌هاى قومى، سياسى، حزبى و اعتقادى نيست، اينک وقت جان دادن مشترک براى تماميت ارضى سرزمينى است که فردوسى‌ها و حافظ‌ها و كوروش‌ها و يعقوب‌ها و بهنام محمدى‌هاى سيزده ساله براى بقايش جان دادند تا به دست ما برسد.
اينک وقت آن است که هم باید حواس‌مان به ضريح نورانى امام هشتم باشد و هم مواظب سرستون‌هاى تاریخی تخت جمشيد باشیم كه به دست بيگانگان نيفتند. بيگانگانى كه مدت‌هاست در غفلت دولتمردان ما، روسرى‌هاى هزار ساله را از سر دخترانمان برداشتند، تعصب را در برخى مردان ايران زمين كمرنگ كردند، تفرقه را بين اقوام اصيل‌مان پراكندند، نان را با تحريم‌هاى ظالمانه از سفره‌ها برداشتند و اينک دنبال کشتن مادرمان هستند.
سخت است توصيه كردن به کسى كه بچه‌هايش بيکارند و سال‌هاست كه سفر نرفته، سخت است پيشنهاد دادن به كسى كه دخلش با خرجش همخوانى ندارد اما چه بايد کرد كه پاى ايران درميان است. ایرانی كه تا جان داريم پاى خاک‌اش مى‌مانيم و با همت جوانان‌مان آن‌را خواهيم ساخت بى آن‌که قطره‌اى خون از بينى کودکان عزيزمان توسط دشمنان ريخته شود. انشالله
انتهای پیام/
