گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: اردوگاه‌های پناهندگان فلسطینی از زمان اشغال کرانه باختری و نوار غزه توسط رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۶۷، به کانون‌های مقاومت و چالش‌های امنیتی برای رژیم صهیونیستی تبدیل شده‌اند. این اردوگاه‌ها که در ابتدا به‌عنوان محل اسکان موقت برای آوارگان فلسطینی تأسیس شدند، به مرور زمان به مراکز تجمع جمعیتی و فعالیت‌های سیاسی و نظامی مبدل گشته‌اند.
این موضوع یکی از ابعاد کلیدی تنش میان فلسطینی‌ها و رژیم صهیونیستی است. اردوگاه‌های فلسطینی، به‌ویژه در کرانه باختری، به نمادی از ظلم تاریخی و اشغالگری چندین دهه‌ای تبدیل شده‌اند. این اردوگاه‌ها، برخلاف نامشان که تداعی‌کننده اقامت موقت است، در عمل به مناطق دائمی سکونت پناهجویان فلسطینی تبدیل شده‌اند؛ پناهجویانی که از زمان اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ (نکبت) و پس از آن جنگ‌های ۱۹۶۷ به این مناطق رانده شده‌اند.
بر اساس اسناد و مدارک موجود، در حال حاضر تعداد ۲۲ اردوگاه در کرانه باختری و ۸ اردوگاه در نوار غزه وجود دارد که جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر را در خود جای داده‌اند. این اردوگاه‌ها به دلیل تراکم جمعیت، شرایط نامناسب زندگی و بیکاری گسترده، بستری مناسب برای رشد نارضایتی‌ها و فعالیت‌های مقاومتی علیه اشغالگران صهیونیست فراهم کرده‌اند.
در حوزه «تراکم بالای جمعیت» باید گفت که این مناطق به دلیل تراکم بالا، کمبود امکانات رفاهی و خدماتی، و زیرساخت‌های نامناسب، همواره با مشکلات بهداشتی، آموزشی و اقتصادی مواجه هستند. ضمن اینکه «بیکاری گسترده» در اردوگاه‌ها از دیگر مشکلات و چالش‌های پیش روی مردم فلسطینی است؛ مسائل و مشکلاتی که باعث شده بسیاری از عزم جوانان این اردوگاه‌ها جزم شده و تصمیم نهایی و آخر خود را بگیرند تا علیه رژیم صهیونیستی به جنبش‌های مقاومت بپیوندند.
حال در این میان می‌توان از «خلأ امنیتی» در این اردوگاه‌ها به عنوان یکی از چالش‌های پیش روی رژیم صهیونیستی یاد کرد. زیرا رژیم صهیونیستی هیچگاه قادر به حضور دائم در این مناطق نیست و حتی در زمانی که قصد ورود به اردوگاه‌ها را دارند با مقاومت مبارزان فلسطین و یا اعتراضات گسترده مردم مقاوم فلسطینی مواجه می‌شود.
نکته قابل توجه دیگر این است که گروه‌های فلسطینی، به‌ویژه جنبش جهاد اسلامی و گردان‌های شهدای الاقصی، در این اردوگاه‌ها پایگاه دارند و با توجه به پایگاه مردمی و نیرو‌های مبارز فراوانی که در اختیار خود دارند به راحتی می‌توانند عناصر و نظامیان صهیونیست تحت فشار قرار داده و ضربات و سخت و دردناکی را به آنها وارد کنند.
اما در کنار تمامی این مسائل، رژیم صهیونیستی با اعمال سیاست‌های سرکوبگرانه و محاصره اقتصادی، از گذشته تا امروز سعی در کنترل و تضعیف این اردوگاه‌ها داشته است. با این حال، این اقدامات نه تنها به کاهش تنش‌ها منجر نشده، بلکه باعث افزایش خشم و مقاومت در میان ساکنان اردوگاه‌ها شده است. به‌طوری‌که این مناطق به مراکز اصلی سازماندهی تظاهرات، عملیات‌های مقاومتی و حتی درگیری‌های مسلحانه تبدیل شده‌اند.
از طرف دیگر رژیم صهیونیستی همواره سیاست‌های خشن و بی‌رحمی را برای کنترل این اردوگاه‌ها دنبال کرده است. از جمله این سیاست‌ها می‌توان به «یورش‌های مکرر نظامی»، «ایجاد محاصره و محدودیت رفت و آمد» و «جنگ روانی و اطلاعاتی» اشاره کرد.
رژیم صهیونیستی در حوزه «یورش‌های مکرر نظامی»، همواره به بهانه دستگیری نیرو‌های مقاومت، شبانه وارد اردوگاه‌ها می‌شوند، خانه‌ها را تخریب می‌کنند و فلسطینیان را دستگیر یا ترور می‌کنند. در حوزه «ایجاد محاصره و محدودیت رفت‌وآمد» نیز نظامیان صهیونیست با ایجاد ایست‌های بازرسی متعدد در ورودی و خروجی اردوگاه‌ها، حمل‌ونقل مردم را مختل کرده و ساکنان را در فشار روزانه قرار داده است.
اما نکته بسیار مهم و حساس در این بین نوع عملکرد رژیم صهیونیستی در حوزه «جنگ روانی و اطلاعاتی» است. زیرا از گذشته تا امروز همواره شاهد بودیم که این رژیم اشغالگر و نامشروع با استفاده از شبکه‌های جاسوسی، تلاش می‌کند تا میان فلسطینیان تفرقه ایجاد کند.
و در آخر، تحلیلگران بر این باور هستند ادامه سیاست‌های سرکوبگرانه رژیم صهیونیستی در قبال اردوگاه‌های فلسطینی، نه تنها به حل بحران امنیتی کمک نمی‌کند، بلکه با تشدید نارضایتی‌ها و افزایش فعالیت‌های مقاومتی، امنیت داخلی رژیم صهیونیستی را بیش از پیش از بین می‌برد. بنابراین، بازنگری در رویکرد‌های امنیتی و اتخاذ سیاست‌های انسانی‌تر و عادلانه‌تر در قبال ساکنان این اردوگاه‌ها، می‌تواند گامی مؤثر در جهت کاهش تنش‌ها و برقراری صلح و ثبات در منطقه باشد.
انتهای پیام/ ۱۳۴
