گروه فرهنگ دفاع‌پرس _ رسول حسنی ولاشجردی؛ زبان فارسی میراث بزرگ و گران‌سنگی است که از کوران حوادث بسیاری عبور کرد و با همه لطمه‌هایی که دیده است امروز به دست ما رسیده است. نه حمله اعراب به ایران توانست زبان فارسی را نابود کند و نه حمله مغولان. علیرغم همه کتاب سوزی‌ها که خود مرثیه‌ای است ناتمام و زخمی است ناسور، باز این زبان مثل ققنوسی از خاکستر خود برخاست.
حکیم ابوالقاسم فردوسی با شاهنامه و مصلح‌الدین سعدی شیرازی با گلستان و صد‌ها شاعر بلند آوازه دیگر توانستند فرهنگ عمیق ایران و زبان غنی فارسی را از مرگ نجات دهند. خوشبختانه با همه درهم آمیختگی زبان فارسی با زبان عربی و مغولی و ترکی و لاتین و دیگر زبان‌ها همچنان غنای خود را حفظ کرده و با کمترین تغییر به دست ما رسیده است. چه کسی است که ابیات فخیم شاهنامه را بخواند و درک نکند و یا نثر روان سعدی در گلستان نفهمد؟
البته در همه این سال‌ها تلاش گرانی بودند که با همت عالی خود برای حفظ میراث بزرگ زبان فارسی همه عمر خود را صرف کردند تا این میراث گذشتگان دچار زوال نشود. علامه علی‌اکبر دهخدا، محمد معین، حسن عمید و ... به وسع خود کوشیدند از تا کلمات، عبارات، اصطلاحات و واژگان زبان فارسی پاسداری کنند. متاسفانه به دلیل بیگانگی نسل امروز با مطالعه و گریزان بودن از کتاب و گرایش بی‌حد و اندازه به ابزار‌های نوین ارتباط جمعی و اسیر شدن در دام پیام‌رسان‌های اغلب خارجی زبان فارسی در خطر جدی زوال قرار دارد.
نسل امروز حتی از درک عبارات غزلیات سعدی که به سادگی و روانی مشهورند عاجزند. این نسل حتی در نوشتار و گفتار الکن هستند. اگر این روند و رویه تداوم پیدا کند در کمتر از یک دهه از زبان فارسی جز یاد و نام چیزی به جا نمی‌ماند. واضح است که حفظ ریشه‌های فرهنگی ایرانی و اسلامی ما جز با پاسداری از زبان و ادبیات فارسی ممکن نیست. همچنان که رزمندگانی وارد میدان شدند تا مرز‌های جغرافیایی را حفظ کنند، رزمندگانی نیز باید از تمامیت مرز‌های زبان فارسی در برابر هجمه‌های فرهنگی دفاع کنند.
باید دانست به همان میزان که حفظ تمامیت ارضی امری واجب است، به همان میزان و چه بسا مهم‌تر حفظ زبان فارسی حیاتی است. اگر میدان نبرد برای دفع دشمنان نیازمند سرداران بزرگی، چون چمران و همت و باکری و سلیمانی است میدان صیانت از زبان و ادبیات فارسی نیز نیازمند سردارانی، چون دهخدا است.
انتهای پیام/ 161
