رمضان و آداب مهمانی

گروه استان‌های دفاع‌پرس- «ابوالقاسم محمدزاده» پیشکسوت دفاع مقدس؛ کمی دلم هوایی شده است و وقتی به قاب تلوزیون نگاه می‌کنم، دیگر با عمق جانم درک کرده‌ام که ماه عزیزی را خداوند فرا رویم قرار داده و خودش دعوت نامه برایمان فرستاده، دعوت‌نامه‌ای که از جنس مادیات نیست و فرا زمینی است.

کمی احساس خجالت می‌کنم. شاید! برای مهمانی آماده نشده‌ام. آخر مهمانی یک بخشش دعوت شدن است و اینک بار عامی عمومی و الهی است. فقیر و غنی دعوت شده‌اند.

مهمانی رفتن هم آدابی دارد و معرفتی. نمی‌دانم من اکنون با معرفت و با رعایت آداب این مهمانی می‌توانم لیاقت حضور داشته باشم یا نه.

سفره خوان الهی گسترده است و هر کسی به فراخور لیاقتش از این سفره بهره‌مند خواهد شد و من نیز. متحیرم و دل‌نگران این مهمانی رفتن. عامیانه‌ترینش از میان این همه آداب نظافت است و طهارت. نظافت ظاهری و باطنی. طهارت جسم و روح؛ و من شرمنده می‌شوم از خودم و اندیشیدن به همین دو قلم.

کمی با خودم خلوت می‌کنم و خودم را در پشت میز محاکمه و محک قرار می‌دهم تا اعمال و رفتارم را بسنجم که ببینم آیا لیاقت رفتن به این مهمانی را دارم یا نه!

به طهارت ظاهری‌ام نگاه می‌کنم. پیراهن نو، شلوار نو، کفش واکس خورده و لبخند بر لب. با مو‌های اصلاح شده و شانه‌زده که هرکس نگاهم کند بگوید: «چه ظاهر موجهی؛ و چه آدم با شخصیتی».

در نگاه دیگران هم زیبا و باکلاس جلوه خواهم کرد. نمی‌دانم شروع این ماه که امام سجاد در وصفش فرمود: «ستایش خداوندی را سزاست که یکی از راه‌های رضوانش را ماه خودش، یعنی ماه رمضان قرار داد. ماه روزه، ماه اسلام، ماه طهارت، ماه پاک سازی درونی و قیام. را می‌توانم درک کنم و به لباسی برسم که طهارت درونی‌ام را، چون ظاهرم پاک کند.».

اما یاد کلام گهر بار رسول مکرم اسلام می‌افتم که فرمودند: «بهترین لباس تقواست».

پس کمی باید! تامل کنم که هنوز! ملبس به لباس مهمانی نشده‌ام؛ و من به فکر فرو می‌روم؛ که آیا در این ماه می‌توانم تغییر کنم و خودم را مهیای مهمانی رفتن نمایم و التماس‌گونه از خدا بخواهم. همانگونه که امام سجاد علیه‌السلام از درگاه خداوند خواست و کلامش چراغ راهمان شد. باشم و بگویم: «خداوندا ما را یاری کن که رمضان را روزه بگیریم و با نگهداشتن اعضا و جوارح، از ارتکاب گناهان در پیش تو شرمنده نباشیم و مهیای ورود به این مهمانی شویم در حالیکه ما را به ثواب تو نزدیک می‌کند و از عقابت دور. بار خدایا! این ماه را از بندگی ما به درگاهت پر کن و ساعات این ماه را با طاعتمان مزین کن و کمک‌مان کن که شب‌ها و روزهایش بر غفلت و کوتاهی‌مان گواهی ندهند». چراکه به فرموده امام موسی کاظم علیه‌السلام هرچیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه رمضان است. آیا از این بهار غنچه‌ای خواهم چید و مهیای حرکت در جاده الهی خواهم بود.

انتهای پیام/