به گزارش خبرنگار دفاع پرس مستقر در جهاد رسانهای شهید رهبر، رنگ و بوی روزهای هرچند سخت ولی خاطره انگیز دفاع مقدس این روزها اگر چه در هیاهوی شهر کمتر به مشام میرسد، ولی با سفر به سرزمینهایی که رابطه خالصانه انسان و خدا را به خود دیده است، دوباره آن شجاعتها، مردانگیها، ایثارها و فداکاریها برای انسان رنگ میگیرد و زنده میشود.
یادمان والفجر8 در اروند کنار و مزار 8 شهید گمنام و مزار امام زادگان عشق به تعبیر امام خامنهای، بهانهای شد تا لحظاتی را با سرهنگ پاسدار "مرتضی شیروی" مسئول این یادمان به گفتوگو بنشینیم. وی در ابتدا ما را به شعری زیبا دعوت و با خواندن آن حال و هوایمان را با شتابی بیشتر به آن روزها هدایت کرد. در ادامه این گفتوگو را میخوانید:
عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است دادن سر نه عجب داشتن سر عجب است
تن بی سر عجبی نیست رود گر در خاک سر سرباز ره عشق به پیکر عجب است
اینجا به تعبیر حضرت امام دارالشفای آزادگان و دلسوختگان جهان است. اکنون که هزاران نفر در این زیارتگاه حضور پیدا کردهاند و گرد مزار این شهدا میچرخند، میدانند برای چه اینجا هستند و به اصطلاح حضوری با معرفت دارند.
اعتقاد ما بر این است که این جمعیت با دعوت به اینجا آمده و شهدا آن کسی را که لیاقت و شایستگیاش را دارد دعوت کردهاند تا سر این سفره بنشیند و بهره ببرد. اینجا این سوال مطرح میشود که چه اتفاقی افتاده و چه چیز باعث شده مردم اینگونه در این مکان مشتاقانه حضور پیدا کنند.
اگر تمام سرمایه داران عالم و دلارهای نفتی سعودیها جمع میشدند تا زیارتگاهی تقلبی را بسازند، آیا کسی حاضر میشد اینگونه با جان و دل به زیارت بیاید. حال در اینجا چه اتفاقی افتاده است که مردم حاضرند وقت و هزینه خود را صرف کنند و خطرات سفر را به جان بخرند تا از این مناطق بازدید کنند.
رمز این حضور تنها در یک چیز نهفته شده و آن اخلاص و صدق و صفای کسانی است که اینجا ایثار کرده و از خود گذشتگی نشان دادهاند و با ادای تکلیف و اطاعت از امر مولا دل دریاییشان را به این آبهای اروند زدند و پاک و صاف و صادق جانشان را نثار کردند. رمز این حضور در این خونهایی که بر زمین ریخته شده نهفته است. رمز این حضور در ابدان مطهری است که در این رودخانه متلاطم به خلیج فارس پیوستند و ارواح طیبهای که از اینجا آسمانی شدند.
نتیجه این حضور این است که نسلهای آینده به دفاع مقدس متصل میشوند و گوشت و پوست این جوانان با ارزشهایی که سربازان و بسیجیان حضرت روح الله آفریدند عجین میشود. ماموریت این یادمانها و در کل راهیان نور ایجاد حلقه وصلی میان نسل دفاع مقدس با نسلهای بعد از خودش است.
این جوانان به این مکانها میآیند تا پیام دفاع مقدس را بگیرند. این پیام همان پیامی است که شهدا جانشان را برای آن نثار کردند. این پیام همان پیامی است که این بزرگ مردان عزیزترین داشته شان را که جانشان بوده، بدهند. دفاع از اسلام و کیان اسلام، دفاع از ارزشهایی که حضرت امام آوردند، دفاع از انقلاب اسلامی، دفاع از میهن و سر حدات وطن اسلامی و ایستادگی در مقابل دشمن، رئوس این پیام بوده و ما امروز باید آن را حفظ کنیم و زنده نگه داریم و به نسل آینده منتقل کنیم.
امروز نیز جنگی تمام عیار با شکلی جدید میان ما و استکبار شعله ور شده است. در گذشته خاکریزها و سلاحها مشخص بود و می توانستیم دشمن را ببینیم و جلویش بایستیم. اما امروز دشمن سلاحش را عوض کرده و به جنگ ما آمده است و تا درون شهرها، کوچه ها، خانه ها و حتی جیب هایمان نفوذ کرده و می جنگد.
در جبههی ما نیز اینگونه نیست که دست روی دست گذاشته باشیم و کاری از پیش نبریم. اگر آنها به دنبال شبیخون فرهنگی هستند، ما هم داریم می جنگیم و مقابله می کنیم و اتفاقا در این جنگ به پیروزی هایی دست یافته ایم. این که امروز آن ها این همه دست و پا می زنند و در سوریه و عراق و یمن این همه جنایت می کنند به خاطر این است که می بینند ما داریم پیروز میشویم و می دانند که سرانجام این جنگ نیز با ماست.
امروز حتی در کنار کاخ سفید هم می شود پرچم های منقش به نام اهل بیت را احساس کرد و به جرات می توان گفت که این تهاجم دو طرفه است و ما نیز با فرهنگمان به آنها هجمه برده ایم. این روزها در اروپا، آمریکا، آفریقا و هر جای عالم هر کسی که به صورت تحقیقی به دین اسلام گرویده، شیعه شده است. اگر هم مستقیم شیعه نشود، کافیست امام و حضرت آقا را بشناسد، آنوقت سریعاً شیعه و مرید و پیرو مکتب اهل بیت می شود.
این جوانانی که امروز اینجا می بینیم، اینها سربازان خط مقدم جنگ نرم هستند و این لطف شهداست که نمی گذارند که این ارزش ها زمین بماند. در این میان ممکن است که عده ای به بیراهه بروند و گمراه شوند که بسیار هم خطرناک است. در دفاع مقدس ما مجروحان را می دیدیم و به بیمارستان منتقل می کردیم تا معالجه شوند. اما اگر امروز کسی از هموطنانمان مجروح جنگ نرم و عملیات فرهنگی دشمن شود، ممکن است نه خودش بفهمد که مجروح شده و نشود به این سادگی جراحتش را تشخیص داد تا برای معالجه اش چاره ای اندیشید، که این خود نگرانی بسیار بزرگی است.
انتهای پیام/
