به گزارش خبرنگار
دفاع‌پرس از گلستان،شهید «غلامرضا احمدی» در سوم فروردین ۱۳۳۹ شمسی به هنگامی که پرندگان غم زده از جور خزان زمستان در انتظار شکوفه‌های بهاران نشسته بودند در دامن پدر و مادری مهذب و آراسته به تلاوت قرآن و دعا در روستای لیوان غربی به عرصه حیات گام نهادند. نامش را به دوستی و مودت به آقا امام رضا (ع)، غلامرضا گذاشتند تا طریق ایشان و خاندانش را بپیمایند.
از آنجایی که نوازش‌های مادر و تربیت پدرش، خاک وجودش را خوشبو کرده بود در حقارت من با مصائب رفته بر اهل بیت پیامبر (ص)، بویژه آقا امام حسین (ع) آشنا شدند.
غلامرضا در سال ۱۳۴۶ به دبستان گام نهاد و در سال ۱۳۵۸ مصادف با پیروزی انقلاب اسلامی در رشته علوم تجربی با احراز معدل عالی به دیپلم ناسل شدند. پس از فراغت، به عضویت بسیح و در امر نگهبانی و پاسداری از ارزش‌های انقلاب اسلامی تلاشی فراوان داشتند. خصلت پسندیده‌ی مهربانی در ایشان مواج بود. به تبع همین اوصاف والدینش را در امور زندگانی یاری می‌جست.
خصوصاً به هنگام بیماری و نقاهت پدر محترمش، او آرام و قرار نداشت و به یاریش می‌شتافتند. ایشان اهل سواد و دانش و از محیط پیرامونش غافل نبود. کتاب‌های زیادی از ایشان به یادگار مانده که زینت و زیور مجموعه‌ی آثارش می‌باشد.
نوشته‌هایی به دست ایشان در موضوعات متنوع نوشته شد و نشانی از ذوق لطیفش می‌داد. در تشییع جنازه شهدا، بویژه سرباز شهید مهدی احمدی فعالیت زیادی از خود نشان می‌داد، آخر الامر دلش هرگز ناب ماندن در خانه را نداشت و در یک انتخاب سرنوشت ساز از جهان فانی دست شستند و عارفانه به جبهه شتافتند. روز قبل از اعزام با مباهات تنش را غسل داد تا میزبان شهادت در راه خدا گردند و همان طور که خودشخواسته بودند در مورخه هجدهم اردیبهشت ۱۳۶۱ در کربلای دار خوین روحش عاشقانه به بهشت گوچید و تنش در امامزاده حبیب اله نوکنده زیارتگاه عاشقان حسینی گردید.
یادداشت شهید غلامرضا احمدی
راهی که بسوی آن دعوت می‌کنیم تنها راهی است که ضامن زندگانی شریف‌تر و گرانبهاترین برای این امت است. تنها راهی است که به عالم اسلامی امکان میدهد در میان دو جبهه شرق و غرب ابراز وجود و شخصیت نماید و با چهره اجتماعی خاصی ظاهر گردد که نشانه‌های شرافت و عزت انسانی در آن بدرخشد و با شخصیت مستقل خود عرض اندام نماید.
کسی که صاحب سرمایه ریشه داریست، در صورتیکه سرمایه اش فزونی میابد، که آن را به کار بیاندازد. ولی آن مقابلی بی اعتماد که چشم به جهان دیگران دوخته هرگز صاحب سرمایه نخواهند شد هر چندتا آخر عمرش گدائی را ادامه دهد.
اسلام بدون حکومت و ملت مسلمان بدون اسلام معنی ندارد، و حسن و فضیلت اسلام اینجاست که عدالت اجتماعی کامل را در کشور‌های اسلامی نه تنها برای مسلمین تأمین می‌کند، بلکه برای تمام ساکنین سرزمین خود با وجود اختلاف دین و نژاد و زبان و رنگ فراهم می‌سازد و این یکی از مزایای بزرگ عالم انسانیت است که غیر از اسلام عقاید دیگر با آرمان‌های آن تحقق نمی‌بخشد.
لکن سزاوار است ما به طور مسلم این مطلب را به خاطر داشته باشیم که تحقق این فکر اسلامی و حکومت اسلامی که ما از آن بحث می‌کنیم تنها با رفتن مردم به مساجد، و...
«غلامرضا احمدی» در یادداشتهایش چه جیزی را عنوان می‌کند؟ «غلامرضا احمدی» در یادداشتهایش چه جیزی را عنوان می‌کند؟
گرفتن جشن‌های تولد و ایراد خطابه‌ها در مدح بزرگان دین درست نمی‌شود و با اینکه روی زمین از صوفیان مجذوب و درویشان پشمینه پوش پر شده، ورد بخوانید و ذکر بگویند، دور هم حلقه بزنند و دلولو کنند و هوهو راه بیاندازند، باز هم کارت درست نمی‌شود و یا اینکه هیأت علمای بزرگ داشته باشیم و این جریانات را به تماشا و سکوت برگزار کنند تا فرصت از دست برود، اخلاق و تقوی نهایت انحدتات را پیدا کند، بعد بنشینید و ناله سر دهید موعظه کنند و مرثیه بخوانند که‌ای وای دین رفت، عفت رفت، مملکت رفت و هیچ کدام از این کار‌ها درد‌های مردم را دوا نخواهند کرد.
انتهای پیام /
