گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- محمد زرچینی؛ جنگنده‌ها نقش مهمی را در نبرد‌های هوایی ایفا می‌کنند و حضور و بروز آن‌ها منجر به تغییر معادلات نظامی در صحنه نبرد‌های حساس خواهد شد.
در منطقه غرب آسیا کشور‌های مختلف از جمله عربستان سعودی، امارات متحده عربی و همچنین رژیم صهیونیستی به‌عنوان بزرگترین نیروی نیابتی منطقه غرب آسیا دارای نیروی هوایی قدرتمندی هستند. بهره‌گیری دشمن صهیونیستی از یک نیروی هوایی قوس، لزوم اهتمام هرچه بیشتر ستاد کل نیروهای مسلح و نیروی هوایی ارتش به افزایش توانمندی‌های نهاجا را بیش از پیش عیان می‌کند.
نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن جنگنده‌های مختلفی از جمله جنگنده‌های بومی «صاعقه»، «آذرخش» و جنگنده‌های کلاسیک همچون «فانتوم ۴»، «سوخو ۲۴»، «میگ ۲۹»، «تامکت» و... توانایی‌های قابل قبولی دارد؛ اما این توانایی‌ها باید با توجه به بهره‌مندی دشمنان از نسل‌های جدید جنگنده‌ها، گسترش یابد تا نهاجا در جنگ آتی با دشمن صهیونی-آمریکایی بتواند به خوبی از پس مقابله با دشمن برآید.
دکترین نظامی سرزمین‌های سوخته نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی
نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی یکی از نیروهای هوایی قدرتمند در منطقه غرب آسیاست که توانایی این نیرو بیشتر به دلیل وجود جنگنده‌های راهبردی این رژیم است. رژیم صهیونیستی دکترین نظامی خود را بر پایه جنگ هوایی طرح‌ریزی و در این زمینه پایگاه‌های متعددی همچون «تل نوف»، «نواتیم» و «پالماخیم» را در سرزمین‌های اشغالی ایجاد کرده است.
نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی با دارا بودن جنگنده‌های «اف ۱۵»، «اف ۳۵» و «اف ۲۲» و «اف ۱۸» توانایی‌های منحصر به فردی در جنگ‌های هوایی دارد که این توانایی هم صرفاً به دلیل هواپایه بودن دکترین نظامی رژیم صهیونیستی است. فرماندهان نظامی ارشد صهیونیست معتقدند که اگر بخواهند به جایی حمله کنند، ابتدا با بمباران‌های سنگین کلیه زیرساخت‌های غیرنظامی، نظامی و ساختمان‌ها را نابود می‌کنند و با ایجاد یک سرزمین سوخته، جنگ زمینی را به سود خود به پایان می‌برند؛ راهبردی که امروز می‌بینیم در غزه، لبنان و سوریه دنبال شده و هدف آن ویرانی زیرساخت‌ها و نهایتاً تصرف زمین در پی حملات هوایی است. در همین زمینه، یادآور می شویم که تاکتیک نابودی بیش از ۹۰ درصد تجهیزات نظامی سوریه در پایگاه‌های این کشور در اقصی نقاط سوریه از جمله «قنیطره»، «درعا»، «ریف دمشق»، «سویدا»، «لاذقیه» و «طرطوس» با تمرکز بر دکترین هواپایه رژیم صهیونیستی انجام شده بود.
دکترین هواپایه نیروی هوایی ارتش ترکیه
جدا از رژیم صهیونیستی به‌عنوان بزرگترین نیروی نیابتی آمریکا در منطقه غرب آسیا، جمهوری ترکیه هم با دارا بودن یک نیروی هوایی قدرتمند و همچنین داشتن انبوهی از جنگنده‌های «اف ۱۶» در زمره کشور‌های قدرتمند منطقه غرب آسیا در زمینه نیروی هوایی است. ارتش ترکیه هم دکترین نظامی خود را هواپایه طراحی کرده و هدف آن سیطره هوایی در منطقه غرب آسیاست؛ سیطره هوایی به معنای استیلای ارضی نیست؛ بلکه هدف ترکیه برتری هوایی نسبت به رقباء از جمله رژیم صهیونیستی است. ارتش ترکیه اخیراً جنگنده «کاآن» را طراحی و تولید کرده که تحلیلگران معتقدند این جنگنده از کنار هم گذاشتن ده‌ها هزار قطعه ریز و درشت ساخته شده است. این جنگنده به‌صورت آزمایشی دست‌کم دوبار پرواز کرده و توانایی‌های خود را در معرض نمایش است.
تجهیزات انبوه نیروی هوایی ارتش پادشاهی عربستان
عربستان سعودی هم یکی دیگر از قدرت‌های هوایی منطقه غرب آسیاست که دکترین نظامی خود را بر پایه جنگ‌های هوایی طراحی کرده است؛ البته جنگ هشت ساله ارتش پادشاهی عربستان و هم‌پیمانانش (ائتلاف سعودی) با جنبش انصارالله و ارتش یمن نشان داد که دکترین هوایی همیشه موفق نیست؛ چرا که پس از نابودی زیرساخت‌های یمن، جنبش انصارالله و ارتش یمن پرقدرت در مقابل نبرد زمینی ائتلاف ایستادند و حتی در مناطقی همچون «نجران»، «جیزان» و «عسیر» در برهه‌هایی، جنگ را به داخل خاک عربستان کشاندند و خسارت‌هایی هم به ارتش پادشاهی عربستان وارد آوردند؛ اما جدای از جنگ، نیروی هوایی عربستان سعودی با وجود اینکه یک نیروی هوایی غیرخودکفا و تجهیزات‌محور با نیروی انسانی غیر بومی است، اما در زمره قدرت‌های منطقه شناخته می‌شود.
نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران هم از نظر جنگ‌های هوایی دچار مشکل نشده است، اما با توجه به قدیمی‌بودن جنگنده‌های این نیرو، به‌روزرسانی امکانات و ارتقاء توانمندی‌های تجهیزاتی نهاجا ضروری به نظر می‌رسد. این نیرو کادر پروازی قدرتمند و کاربلدی دارد؛ اما در زمینه تجهیزات، لازم است که اهتمام و برنامه‌ریزی مدونی صورت گیرد.
برای مثال، جنگنده «یاک ۱۳۰» یکی از جنگنده‌های بسیار خوب نهاجا بوده که در رزمایش ذوالفقار توانمندی‌های خود را نشان داده است؛ همچنین به نظر می‌رسد که وجود جنگنده‌های جدیدی همچون سوخو ۳۵ می‌تواند به تقویت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران کمک کند. در همین زمینه، چندی پیش یکی از مقامات ارشد نظامی، سخنانی را مطرح کرده بود.
به نظر می‌رسد دست‌کم پنج تا شش اسکادران جنگنده پیشرفته با قابلیت مانورپذیری بالا برای نوسازی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی لازم است. اگر هر اسکادران را به‌صورت متوسط ۱۶ فروند جنگنده در نظر بگیریم (البته این رقم تا ۲۴ فروند هم می‌تواند محاسبه شود، اما پایه ۱۶ فروند در نظر گرفته می‌شود) و مجموع شش اسکادران که حدود ۹۶ فروند جنگنده می‌شود و متوسط قیمت یک فروند جنگنده سوخو ۳۵ را حدوداً ۵۰ میلیون دلار در نظر بگیریم، چیزی حدود پنج میلیارد دلار برای نوسازی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران لازم است که با توجه به تهدیدات موجود و لزوم افزایش توان هوایی، رقم بالایی به نظر نمی‌رسد؛ چرا که برخی کشور‌های منطقه بودجه نظامی بیش از ۷۰ میلیارد دلار دارند و چنین رقمی در مقابل چنین بودجه‌هایی، ناچیز به نظر می‌رسد.
البته نکته مذکور هیچ‌گاه توانایی‌های عملیاتی نهاجا را در عملیات‌های برد بلند زیر سوال نمی‌برد. در دوران جنگ تحمیلی هشت ساله شاهد بودیم که سرلشکر شهید «عباس دوران» در یک مأموریت هم با پروازی خارق‌العاده و عبور از لایه‌های پدافندی عراق، خود را به ساختمان مل برگزاری اجلاس سران غیرمتعهد‌ها کوبید و بی‌کفایتی صدام را در تأمین امنیت آسمان عراق به رخ جهانیان کشید. خلبان زبده نیازمند ابزار خوب است تا بتواند قدرت خود را در آوردگاه رزمی نشان دهد.
انتهای پیام/ 281
