به گزارش گروه دفاعی و امنیتی دفاع پرس؛ در این مراسم امیر سرتیپ خلبان بازنشسته سیاوش مشیری از همرزمان شهید خلعتبری با اشاره به برخی از ویژگی های بارز شخصیتی این شهید بزرگوار گفت: بارزترین ویژگی شخصیتی شهید خلعتبری، سخاوتمندی و مردم داری بود که او را در میان خلبانان به شخصیتی محبوب تبدیل کرده بود.
وی افزود: شهید خلعتبری و شهید دوران دوستی دیرینه ای با یکدیگر داشتند و از ویژگی های مشترک این دو شهید روحیه رزمندگی و جنگندگی بسیار بالای آنها بود به طوری که ترس برای آنها معنا نداشت و هر دشمنی از مقابله با آنها وحشت داشت.
امیر مشیری با ذکر خاطره دیگری از شهید بزرگوار خلعتبری اظهار داشت: ایشان روزی به من گفت که آرزو دارم مانند مولایم امام حسین(ع) شهید شوم؛ که شهادت این شهید والامقام به همین شکل نیز رقم خورد و زمانی که از هواپیما خروج اضطراری انجام داد، سر او در هواپیما جا ماند و مانند مولایش اباعبدالله(ع) به شهادت رسید.
وی گفت: چندی پس از شهادت او بود که قطعاتی از هواپیما به همراه سر شهید خلعتبری پیدا شد، اما اهالی شهر سنقر اجازه ندادند سر مطهر وی در جایی به غیر از آنجا دفن شود، از این رو شهید خلعتبری هم اکنون دو مزار؛ یکی در زادگاهش و دیگری در سنقر دارد.
امیر مشیری سرنوشت شهید خلعتبری را نتیجه اجابت کریمانه خاندان عصمت و کرامت نسبت به آرزوی ایشان برشمرد و افزود: علت شهادت دعوت الهی است و آنهایی که از تعلقات دنیوی دل کنده اند لایق شهادت هستند.
امیر مشیری با اشاره به ماجرای شهادت شهید خلعتبری گفت: حسین خلعتبری در روز اول فروردین سال 1364 پس از نبردی تمام عیار با متجاوزین بعثی در حالی که یک فروند از هواپیماهای آنها را هدف قرار داده بود، مورد اصابت موشک قرار گرفت و جاودانه شد.
شایان ذکر است خلبان شهید حسین خلعتبری در سال 1328 در شهرستان شهسوار که اکنون تنکابن نامیده میشود دیده به جهان گشود. او در تاریخ 1/10/51 به دانشکده خلبانی نیروی هوایی وارد شد.پس از طی دوره پرواز و آکادمی مقدماتی راهی آمریکا شد و پس از طی دوره تکمیلی آکادمی به ایران بازگشت. سپس در تاریخ 1/3/56 به عنوان کمک خلبان تاکتیکی هواپیمای فانتوم «افـ4» به پایگاه ششم شکاری بوشهر منتقل و به پرواز مشغول شد.
با آغاز جنگ او به عنوان خلبان هواپیمای «افـ4» شجاعت فوقالعادهای از خود نشان داد و در پروازهای رزمی بمباران هوایی لشکر سوم زرهی و پنجم پیاده مکانیزه سپاه سوم ارتش عراق به افتخارات بزرگی نائل آمد.
اوج خدمات او، موشکباران ناوها و ناوچههای نیروی دریایی عراق در هفتم آذرماه 1359 در عملیات مروارید بود که رشادت فوقالعادهای از خود نشان داد.
