گروه استانهای دفاعپرس- «محمد مهرنیا» روزنامه نگار؛ «احمد طزری» همکلاسی عزیز و شهید والامقام، تصویری روشن از ایمان، اخلاص و تلاش را در ذهنها به جا گذاشته است. او هر روز مسیر طولانی از روستای طزر تا روستای مهر را طی میکرد تا در کلاس ششم ابتدایی دبستان مهرگان مهر در کنار ما درس بخواند. سختی راه برایش بیاهمیت بود؛ هیچگاه دیر نمیآمد، همیشه منظم و مرتب حاضر میشد و درسهایش را با علاقه و دقت دنبال میکرد.
معلم ما، جناب آقای محمدعلی اعتصامی، شاهد پشتکار و استعداد احمد بود. او در کلاس، نه فقط یک دانشآموز، بلکه الگویی از ادب، وقار و تلاش به حساب میآمد. رفتار مهربان و متواضعش در میان همکلاسان به یادماندنی بود. هیچگاه کسی را نمیرنجاند، همیشه با روی خوش با دوستانش برخورد میکرد و احترام به معلم و همکلاسیها در وجودش ریشه داشت.
آن روزها، احمد با چهرهای آرام و نگاههایی سرشار از مهر، در میان ما حضور داشت. سکوتش پرمعنا بود، و مهربانیاش را میشد در چشمهایش خواند. او نه تنها در درس، بلکه در اخلاق، انضباط و تعهد نیز نمونهای ماندگار بود. مسیر شهادت، نقطه اوج سلوک معنوی او شد و یادش تا همیشه در دلها خواهد ماند.
یک روز دلم گرفته بود. احساس کردم باید به جایی بروم که خاطرات کودکیام را زنده کند، به جایی که حضور احمد را حس کنم. راهی روستای طزر شدم، همانجایی که روزی هر صبح احمد از آنجا به مهر میآمد تا کنار ما درس بخواند. کنار مزار او ایستادم، نگاهی به سنگ قبرش انداختم و خاطرات سالهای گذشته در ذهنم زنده شد. چهره مهربانش، نگاه صمیمیاش، لبخند آرامشبخش او همه جلوی چشمانم آمدند.
احمد از خانوادهای مذهبی و زحمتکش برخاسته بود، خانوادهای که در سختیها ایستادگی کردند و فرزندانی با ایمان، متعهد و ارزشمند تربیت نمودند. امروز، برادرانش ادامهدهنده راه او هستند، متعهدانه و صادقانه در مسیر خدمت به کشور و مردم قدم برمیدارند. آنها اخلاق شهید احمد را در رفتار و کردار خود حفظ کردهاند، و ارزشهایی را که او در زندگیاش به آنها پایبند بود، با افتخار دنبال میکنند.
در آن لحظات کنار مزار او، بیشتر از همیشه درک کردم که احمد نه تنها یک همکلاسی، بلکه یک الگوی بزرگی از تقوا، تعهد و فداکاری بود. او در مسیر حقیقت قدم برداشت، و امروز نامش همچنان در دلها زنده است. خاطره او همیشه با ما خواهد ماند، نامش بر تارک خاطرات کودکیمان حک شده و راهش چراغی برای نسلهای آینده است.
انتهای پیام/