گروه استانهای
دفاع‌پرس_ «علی لطفی صمیمی»؛ در فضای تاریک و خفقان دیروز که احدالناسی مجال صحبت و انتقاد نداشته و سر در گریبانِ فقر و یاس ناامیدی قرار داشت، تلالو چشم‌نواز حضور دلنشینت، اتمام حجتی برای همه ما بود.
کافی بود سخنی بگویی تا به یمن کلام نافذ، قاطع و صریحت، ملتی به خروش آمده و جنبشی عظیم به راه افتد.
نامِ تو امیدبخش و تسلای خاطری در قلوب مردم بود و حتی زمزمه نامت به مانند تیشه‌ای برنده، لرزه بر اندام طاغوتیان می‌انداخت.
تجسم وجودت به قدری عزیز بود که نه حضورت در صحنه بلکه نجوا‌های درِ گوشی از شایعه‌های آمدنت بود که طاغوت را فراری داد و جشن و سروری عظیم با بهارِ دلنشین بهمن‌ماه سال ۵۷ را رقم زد.
ای رهبر مهربان، ای امام خوبی‌ها! دیروز ملتی را از محبس تنگ و تاریک فضای وهم‌آلود و خفقان حکومت طاغوت رها ساختی تا امروز ایران عزیز و مستقل، با اقتدار و با صلابت در اوج قله‌های پیشرفتِ خود باشد.
ای رهبر عزیز، ای حکیم فرزانه؛ سال‌ها بود که زمستان سرد و تاریک طاغوت بر اندامِ کشور رخت بسته و همگان را در تسخیر خود نگه داشته بود؛ دلگرمی حضورت برای مردم با پشتوانه‌ای برگرفته از قدرت الهی، نور امیدی در قلوب ما ایجاد کرد تا با انقلاب شگرف اسلامی، قندیل‌های یخ‌بسته ناامیدی را از سینه‌های خود بزداییم.
به پشتوانه رهبری مقتدرانه و ایمانِ مردم به آرمان‌های راستین تو بود که هشت سال سخت را با ایمان و ایثار و مقاومت پشت سر گذاشتیم تا امروز در فراقت، پرچم‌دار مسیری باشیم که چراغ هدایتش تو بودی.
به راستی که روح‌الله بودی و جرئه‌ای از روح لایتناهی خداوند در وجودت جاری بود؛ غمِ از دست دادنت نه فقط ملت ایران بلکه تمام جهان اسلام را اندوهگین ساخت.
تو به ما درس استقلال و مقاومت دادی و نتیجه آن با اقتدار میهن عزیز در عرصه‌های جهانی هویدا شد. تو به ما یاد دادی که سر در برابر ظلم و کفر کج نکنیم و برای اهداف والایی که داریم، متحدانه تلاش کنیم.
روح‌الله،ای روحِ برگرفته از خداوند؛ شکوه و جلالت تا ابد در یاد ما پاینده باد؛ این خاک تا ابد مدیون تو خواهد بود.
انتهای پیام/
