گروه فرهنگ دفاعپرس- اکبر صفرزاده؛ برنامه «از سرگذشت» یک برنامه تلویزیونی است که از شبکه نسیم پخش میشود. این برنامه در دو بخش مجزا به روایت سرگذشت افراد میپردازد. بخش اول به بیان یک سوژه اجتماعی و بخش دوم به روایت زندگی یک فرد مشهور اختصاص دارد. در پایان هر قسمت یک کوله به مهمانان اهدا میشود که بهعنوان هدیه و یادگاری در روز اربعین به کربلا سفر کنند.
روایت این شبهای «از سرگذشت» مربوط به افرادی است که زندگیشان با امام حسین(ع) گره میخورد و در این مسیر اتفاقات تازهای را تجربه و زیست میکنند تا سیر جدیدی را در زندگی انتخاب و تجربه کنند. روایتهایی از دلدادگان امام حسین (ع) و اهل بیت عصمت و طهارت (علیهمالسلام) که در بخش مهمی از تاریخ نقشآفرینی داشتهاند و دیده نشدهاند.
در فصل سوم «از سرگذشت»، با یک طراحی صحنهی ساده اما کاملاً منطبق بر مضمون روبرو هستیم. نورپردازی نرم، دکور محدود و رنگهای غالباً تیره و مات (مثل مشکی، خاکستری یا قهوهای) فضای حاکی از تأمل، آرامش و اندوه ایجاد میکند. این فضا دقیقاً در حس و حال محرم است و باعث میشود مخاطب را کاملاً روی حرفهای مهمان برنامه باقی بماند، نه بر تزئینات یا پسزمینه.
برنامه نورپردازی با احساس بر چهرهی مهمان، باعث میشود که بیننده حالات راوی را بهخوبی درک کند. از نور نقطههای روی چهره و سایههای نرم در پس زمینه، قابکنندهای فضای شخصی و درونی است. این نوع نورپردازی، بیننده را ناخودآگاه وارد فضای خلوت و مهمان شخصی میکند و او را پای دلگفتوگو مینشاند.
مهمانهای برنامه «از سرگذشت» در زیر یک کلاه خود که میتواند نماد کلاه خود یکی از یاران امام حسین (ع) باشد سرگذشت خود را تعریف میکنند. کلاه خودی به وسعت یک دنیا که توانسته تمام محبان امام حسین (ع) را در خود جای دهد.
کلاه خودی به وسعت گیتی و تاریخ. کربلا شهری نیست در میان دیگر شهرهای دنیا و نامی نیست در میان دیگر نامهای دنیا. کربلا حرم حق است و همه دلسوختگان در آن جای دارند.... و تو، ای آن که در سال شصت و یکم هجری هنوز در ذخایر تقدیر نهفته بودهای و اکنون، در این دوران جاهلیت ثانی و عصر توبه بشریت، پای به سیاره زمین نهادهای، نومید مشو، که تو را نیز عاشورایی است و کربلایی که تشنه خون توست و انتظار میکشد تا تو زنجیر خاک از پای ارادهات بگشایی و از خود و دلبستگیهایش هجرت کنی و به کهف حَصینِ لازمان و لامکان ولایت ملحق شوی و فراتر از زمان و مکان، خود را به قافله سال شصت و یکم هجری برسانی و در رکاب امام عشق به شهادت رسی... یاران! شتاب کنید، قافله در راه است. میگویند که گناهکاران را نمیپذیرند؟ آری، گناهکاران را در این قافله راهی نیست ...، اما پشیمانان را میپذیرند. (سید مرتضی آوینی)
هر کدام از مهمانهای برنامه داستانی استثنایی و ویژه با امام حسین (ع) دارند و به همین دلیل سالهاست که یا تکیه عزاداری برپا کردهاند یا نذری میدهند یا در آشپزخانههای هیاتها مشغول به کار هستند. امام حسین (ع) خورشید بدون غروب این ملت است.
مراسمهای عزاداری، هیاتهای عزاداری و هر آنچه در دهه محرم به نام سوگواری اتفاق میافتد بخش مهمی از هویت ایرانیان است. در هیچ کدام از کشورهای اسلامی چنین مراسمی برگزار نمیشود. حسینه اعظم زنجان، عزاداری بوشهر، یزد، شیراز، تبریز، مشهد و نوحه «ای ایران خدایی» حاج محمود کریمی و... مختص ماست و در هیچ کجای دنیا یافت نمیشود.
در میزانسن برنامه «از سرگذشت» تیغه علامت دیده میشود. شکل «تیغه علامت» برگرفته از درخت سرو است. در فرهنگ ایرانیان درخت سرو به عنوان نماد آزادگی، پایداری و زندگی توصیف میشود. این درخت به عنوان یک درخت راست قامت همیشه سبز است حتی در سرمای زمستان.
سرو برخلاف درختان دیگر با تغییر عوامل و فشارهای داخلی و خارجی در نهایت به چپ یا راست منحرف نمیشود و روند رشد درست خود را حفظ میکند از اینرو ایرانیان باستان آن را الگوی انسانهای آزاده، شریف و پهلوانان میدانستند. واژه سروش (فرشته پیام آور) برگرفته از واژه سرو میباشد.
در گوشهای از میزانسن برنامه نمای آجری، خشت و گل، هشتی، قوری و سماوری ایرانی که همیشه به انتظار مهمان روشن است دیده میشود. این میزانسن که برگرفته از معماری اصیل ایرانی است و تلفیق آن با کلاه خود و پرچمهای عزاداری یادآور پیوند تاریخی هزار و چهارصد ساله این مردم با اهل بیت (ع) است.
انتهای پیام/ 121