گروه دفاعی امنیتی دفاعپرس- علیرضا محمدی؛ طی سه عملیات وعده صادق ۱ تا ۳ که روی هم رفته ۲۴ مرحله را پشت سرگذاشتند، ایران از انواع موشکهای سوخت جامد و مایع استفاده کرد؛ اما در میان موشکهای کروز و بالستیک شلیکشده، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بهصورت رسمی و برای اولین بار، نام موشک «سجیل» را در اطلاعیه شماره ۱۱ خود به کار برد. پس از آن بود که در اطلاعیههای بعدی به استفاده از موشکهای «قدر F» و «خیبرشکن» نیز اشاره شد.
موشک سجیل که به تازگی اولین تصاویر منسوب به برخورد آن به قلب سرزمینهای اشغالی در شبکههای اجتماعی وایرال شده، اولین موشکی است که ایران بهصورت رسمی شلیک آن به سمت سرزمینهای اشغالی را تأیید کرد. در واقع نوع حرکت سجیل با هاله نوری که پشت سر خود برجا گذاشته بود، آن قدر شگفتانگیز بود که به هیچ عنوان نمیشد وجود آن را کتمان کرد.
«عروس آسمان» (لقبی که رسانهها به موشک سجیل ایرانی دادهاند) در هنگام حرکت ابر سفیدرنگی به شکل بیضی پشت سرخود به جای میگذارد و حرکت آن در آسمان شامگاه ۲۸ خرداد به قدری خیرهکننده بود که بسیاری از مردم ایران و کشورهای منطقه، با چشم غیرمسلح به تماشای آن نشستند؛ اما نام این موشک که مثل یک عروس، دنباله سفید لباس خود را در سیاهی شب میکشید، در اطلاعیه شماره ۱۱ سپاه «سجیل» معرفی شد. سپاه در اطلاعیه خود آورده بود: موج دوازدهم عملیات وعده صادق ۳ با شلیک موشکهای فوق سنگین، دوربرد و دو مرحلهای سجیل آغاز شد.
«فوق سنگین، دوربرد و دو مرحلهای» عناوینی بودند که در بیانیه سپاه برای معرفی سجیل به کار رفته بود؛ موشکی با سرجنگی بیش از یک تن که تا پیش از شلیک به سمت سرزمینهای اشغالی، آنطور که باید در میان افکار عمومی روی آن حساب باز نمیشد! چرا که برای اولین بار در سال ۱۳۸۷ خبر از ساخت این موشک و افزودهشدن آن به کلسیون موشکهای ایرانی منتشر شد و در خلال سالهای بعد، ایران از انواع و اقسام موشکهای خود رونمایی کرد. این امر در حالی بود که در میان کارشناسان نظامی، عیار سجیل فراتر از چیزی بود که عامه مردم تصور میکردند.
سجیل که گمان میرود همان موشکی باشد که در شامگاه ۲۸ خردادماه به سمت رژیم صهیونیستی شلیک شد، بارها از سوی منابع تخصصی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. اولین موشک بالستیک زمین به زمین با سوخت جامد دو مرحلهای است که بهصورت عمده پس از استفاده از آن در رزمایش پیامبر اعظم ۱۵ (دیماه ۱۳۹۹) توجهات را به سمت خود جلب کرد. هرچند که پیش از این رزمایش نیز کارشناسان نظامی به تواناییهای شگفتانگیز سجیل اذعان داشتند.
نشریه نشنال اینترست در گزارشی که در سال ۲۰۱۷ منتشر کرد، با عنوان «چرا جهان باید از موشکهای ایرانی بترسد؟» موشک سجیل را نقطه عطفی در صنعت موشکی ایران توصیف کرده بود؛ چرا که سرعت سجیل برای رسیدن به سرزمینهای اشغالی از مرکز ایران حدود هفت دقیقه تخمین زده میشد و سالها قبل از عملیات «وعده صادق ۳» بسیاری از کارشنان نظامی پیشبینی میکردند که در صورت وقوع هرگونه جنگی بین ایران و اسرائیل، سجیل میتواند یکی از گزینههای اصلی ایران در مواجهه با صهیونیستها باشد.
سجیل نهایتاً شامگاه ۲۸ خردادماه در موج دوازدهم عملیات وعده صادق ۳ به انتظار کارشناسان پایان داد و با هالهای از نور سفید و درخشان، رهسپار سرزمینهای اشغالی شد؛ اما اثرات اصابت «عروس آسمان» در زمین هدف، فراتر از حدی بود که کارشناسان توقع داشتند؛ به این معنی که گزارشهای تکمیلی از نحوه اصابت و همچنین شدت انفجار حاصله از برخورد کلاهک موشک به هدف، این گمانه را تقویت کرد که سجیل شلیکشده به سمت سرزمینهای حداقل از بابت قدرت انفجار، بسیار قویتر و سهمگینتر از آن چیزی بوده که پیشتر برای آن عنوان شده بود.
تا پیش از ساخت موشک «خرمشهر» با کلاهک سنگین و خوشهای، از موشک سجیل با سرجنگی ۶۵۰ کیلوگرم بهعنوان سنگینترین موشک بالستیک ایران نام برده میشد؛ اما به نظر میرسد موشکی که در مرحله ۱۲ عملیات وعده صادق ۳ به اهدافی در سرزمینهای اشغالی اصابت کرد، قدرت انفجاری فراتر از ۶۵۰ کیلوگرم مواد منفجره داشت؛ کما اینکه برخی گزارشها وزن سرجنگی آن را بیش از یک تن تخمین زدند.
به هرحال سجیل از شامگاه پنجمین روز جنگ توانست معادلات را در میدان نبرد به سود ایران سنگینتر کند. با وجود گذشت سه هفته از پایان جنگ، همچنان تحلیلها و اظهار نظرها درباره این موشک ادامه دارد؛ چنانچه اکنون تصاویر منتسب به اصابت سجیل به سرزمینهای اشغالی در شبکههای اجتماعی وایرال شده و شبکه هندی WION را بر آن داشته تا به تمجید از آن بپردازد. در بخشی از گزارش این شبکه آمده است: «این موشک، سیاستمداران در واشنگتن و تلآویو را به لرزه درآورد و نشان داد که باید از توان موشکی ایران حساب برد». یک رسانه عربی نیز با بررسی تواناییهای سجیل، این موشک را موشکی دانسته است که رژیم صهیونیستی را غافلگیر کرد و به زانو درآورد.
انتهای پیام/ 281