به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، حاج حبیبالله کریمی با شروع جنگ تحمیلی بهعنوان یک نیروی بسیجی راهی جبهه شد. در حالی که میتوانست برای اخذ مدرک دکترا به کشور سوئد سفر کند، حضور در جبههها را داوطلبانه پذیرا شد.
وی سال 1360 به عضویت سپاه درآمد و در سال 1361 در تیپ تازه تأسیس امام حسن(ع)، ابتدا در قسمت ادوات و بعد توپخانه مشغول خدمت شد. به این ترتیب، راهی را در رسته توپخانه آغاز کرد که به فرماندهی وی در گروه 63 توپخانه خاتم الانبیا(ص) و حماسهآفرینی او و همرزمانش در عملیاتهای متعددی ختم شد.
20 فروردین سال 66، قبل از عملیات کربلای 8 بود که شهید کریمی به همراه آخرین همراهش سردار نوشادی به سمت اهواز راه افتادند.
هوا تاریک شده بود که به اهواز رسیدند. فردای آن روز انجام کارهایشان تا ظهر طول کشید. حاجی آن روز حالت عجیبی داشت. حوالی غروب بود که به قرارگاه مرکزی خاتمالانبیا(ص) رسیدند و نیمهشب به سمت خرمشهر حرکت کردند.
چند کیلومتری مانده به جاده مندوان، دشمن خرمشهر و اطراف آن را زیر آتش شدید توپخانه، کاتیوشا و دیگر ادوات گرفته بود. ناگهان بوی شدید بمبهای شیمیایی منطقه را فرا گرفت. حاجی از ماشین پیاده شد و دواندوان به سمت سنگرها رفت، تا بچههایی که در سنگر خواب بودند را بیدار کند.
حاجحبیبالله کریمی بعد از بیدار کردن بچهها جلوی آخرین سنگر سرش به تیرآهن یکی از سنگرها برخورد میکند و از پا میافتد و براثر تنفس زیاد گازهای شیمیایی در تاریخ 21 فروردین سال 66 به شهادت میرسد.
شب 22 فروردین 1366 حاجحبیب جان 80 نفر را نجات داد. شهادتش هم برای بچهها درس بود. او را به حق باید شهید ایثار نامید. او رزمندهای خستگیناپذیر بود که در نهایت ایثار مزد مجاهدتهایش را از خداوند گرفت.
