گروه بین‌الملل دفاع‌پرس - سعید شهرابی فراهانی، مدیر مرکز پژوهش و مطالعات بین‌المللی ضدصهیونیستی؛ در روز‌ها و هفته‌های اخیر، شواهد میدانی و تحلیل‌های مبتنی بر داده‌های اطلاعاتی، همگی حاکی از شکل‌گیری نوعی معماری تنبیهی - بازدارنده از سوی ائتلاف صهیونیستی به رهبری تل‌آویو و واشنگتن علیه مجموعه‌ای از بازیگران کلیدی هستند که از زاویه تحلیل راهبردی، دچار یک «انحراف کنشگرانه» از سیاست‌های طراحی‌شده ضدایرانی شده‌اند.
در صدر این فهرست، چین، روسیه، امارات و اتحادیه اروپا قرار دارند؛ کشور‌هایی که به‌رغم فشار‌های چندلایه اطلاعاتی، اقتصادی و دیپلماتیک، از تبعیت محض نسبت به مطالبات امنیتی تل‌آویو و کاخ سفید خودداری کرده‌اند. آنچه در این میان محل تأمل است، سطح تنبیه و نوع مجازاتی است که در دستور کار سرویس‌های وابسته به این ائتلاف قرار گرفته است؛ به‌ویژه عملیات‌های چندوجهی موساد در خاک اروپا و حوزه خلیج فارس.
ائتلاف صهیونیستی بر آن بود که:
چین از خرید نفت ایران صرف‌نظر کند و تأمین فناوری‌های کلیدی (اعم از تجهیزات های‌تک و کالا‌های راهبردی) را متوقف سازد؛ اما پکن با تکیه بر نیاز بلندمدت به امنیت انرژی در خلیج فارس و هم‌سرنوشتی در نبرد تمدنی با آمریکا، از این مسیر عدول نکرد.
روسیه در قامت یک شریک اطلاعاتی، از ارسال داده‌های ماهواره‌ای، راداری و تجهیزات رصد الکترومغناطیسی به ایران خودداری ورزد؛ اما مسکو با توجه به فشار‌های جنگ اوکراین و نیاز به هم‌پوشانی تاکتیکی با تهران در نبرد مشترک علیه ناتو، به این هشدار‌ها بی‌اعتنایی کرد.
امارات متحده عربی به‌عنوان حلقه سوم، مأمور قطع کامل مسیر‌های تبادلات مالی، لجستیکی و تجاری ایران در منطقه بود؛ اما نگرانی از پاسخ مستقیم و سخت ایران در صورت ورود به سیاست انسداد، موجب عقب‌نشینی ابوظبی شد.
اروپا نیز در معادله مجازات وارد شده؛ چراکه از موضع سکوت سنتی خود در برابر جنایات صهیونیستی عدول کرده و برخی دولت‌های اروپایی – ولو در سطوح رسانه‌ای و نمادین – گام‌هایی برای به‌رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین برداشته‌اند. این رفتار، در نگاه راهبردی تل‌آویو، یک انحراف ژئوپلیتیکی بزرگ تلقی شده و می‌تواند مشروعیت اشغالگری صهیونیستی را در عرصه حقوق بین‌الملل تضعیف کند.
در نتیجه، از نگاه محافل طراح در تل‌آویو و لابی‌های امنیتی در واشنگتن، این چهار بازیگر - هر یک به دلیلی - در حکم «نافرمانان امنیتی» هستند و باید با ابزار‌های غیردولتی، نیمه‌رسمی و اغلب فرامرزی، مورد تنبیه قرار گیرند. برآیند این رویکرد، چیزی نیست جز:
افزایش سطح عملیات مخفی، تروریستی، خرابکارانه و سایبری در عمق جغرافیای اروپا.
فشار‌های چندلایه اطلاعاتی و نفوذ امنیتی در خاک امارات.
عملیات‌های پیچیده در مناطق نفوذ روسیه و چین.
و نهایتاً، ایجاد هزینه پنهان برای هرگونه تعامل راهبردی با ایران.
این الگوی رفتاری، نشان از ورود موساد و شرکای آن به مرحله جدیدی از نبرد خاموش جهانی علیه محور‌های استقلال از اراده صهیونیستی – آمریکایی دارد.
توصیه راهبردی:
ضروری است کلیه نهاد‌های مسئول در حوزه دیپلماسی منطقه‌ای، اطلاعات و عملیات‌های میدانی و سایبری، با رصد دقیق تحولات امنیتی در مناطق یادشده، ضمن تدوین نقشه پاسخ هماهنگ، در چارچوب دکترین بازدارندگی غیرمستقیم و هوشمند، نسبت به ارسال سیگنال‌های راهبردی و هشدارآمیز به طرف‌های متخاصم اقدام نمایند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
